Mazursko - bałtycki spontan. Dzień 1

Piątek, 12 lipca 2024 • dodano: 26.07.2024 | Komentarze 1

W wakacyjnym sezonie 2024, wraz ze starym kompanem Drogbasem nie mieliśmy ambitnych planów wyprawowych, zatem na spontanie wymyśliłem tygodniowy wypad na Mazury, nad Zalew Wiślany i kręcenie nadbałtycką trasą R-10 z wschodu na zachód. Ponoć prócz wyścigu w Nidzicy i spacerowego epizodu na molo w Sopocie, to tej pory nie byłem w tamtych okolicach.
No to spotkaliśmy się przy stadionowej ciuchci Kolejorza i jazda wspólnie na poznański dworzec kolejowy, by stamtąd w okolicach południa wyruszyć składem Regio do Torunia.
Po dwugodzinnej podroży i epizodycznym przejeździe przez Stare Miasto zaczęliśmy wielokilometrowe kręcenie, głównie bocznymi asfalcikami, jak i szutrowymi duktami w stronę Mazur, po drodze mijając typowe polskie wioski i miasteczka, jak i zaskakiwało nas pagórkowate ukształtowanie terenu, z wzniesieniami sięgającymi prawie 200m.n.p.m.


Przekraczamy Wisłę w Toruniu © JPbike


Szutrowa dokumentacja. Raz było fajnie, raz niefajnie © JPbike


Dobry humor na trasie to podstawa © JPbike


Typowy widok z pierwszego dnia wyprawy © JPbike


Jeden z ładniejszych (i najwyższych) widoków © JPbike

Z racji popołudniowego startu i dość upalnych warunków postanowiliśmy że tegoż dnia zrobimy przynajmniej stówkę i czas szukać miejscówki do przenocowania. Po zerknięciu na mapę i wyczajeniu jeziora skręciliśmy na przyjemny i leśny dukt, by po 5 km dotrzeć na wspomniany zbiornik wodny i troszkę trwało szukanie dobrego skrawka ziemi tuż przy brzegu jeziora. I tak przy powoli zapadającym zmroku rozbijamy namioty, kąpiemy się w czystym jeziorze (ale frajda :)), łykamy browarki i czas spać.

TRASA (na stravie), KLIK do dnia drugiego (w przygotowaniu)

Pasmo Rowerowe Olbrzymy

Wtorek, 9 lipca 2024 • dodano: 22.07.2024 | Komentarze 3

Tegoż dnia naszego pobytu w Karkonoszach czas na gwóźdź programu - tytułowe i wymagające ścieżki do prawdziwego górskiego Pure MTB.
Już sam dojazd spod campingu w Miłkowie do Borowic, do owych ścieżek był wymagający i mocno podjazdowy, bo skusiliśmy się na piesze szlaki, do tego drobniutkiego zabłądzenia nie zabrakło.
No i czas się zabawić z pasją MTB. Dla kompana to pierwsza olbrzymowa wizytacja, do tego dawno nie jeździł na góralu po górach, a dla mnie to kolejny wypad na Olbrzymy, które nigdy mnie nie znudzą :)
I tak kolejno myk, myk odcinkami Poświst, Błotnik, Czart, Skrzat, po czym fragmentem Drogi pod Reglami dotarliśmy do Michałowic na przerwę, by spożyć nasz ulubiony trunek i jazda na najtrudniejszą sekcję - Doppler, Zmora, Skarbek, Rokitnik - na tych odcinkach to jeździć Pure MTB trzeba już umieć :)
W pewnym momencie, na banalnym fragmencie Drogbas zaliczył glebę z drobniutkimi szlifami i odezwały się u niego braki górskiej formy na MTB, zatem podjęliśmy słuszną decyzję że po zjechaniu do Piechowic wracamy asfaltem na camping. Niemniej cieszyło mnie to że na sporej większości odcinków wymagających techniki kompan nieźle dawał radę i zapewne z radochą będziemy tam wracać :)


Kręcimy z porcją widoczków :) © JPbike


Atrakcja napotkana na drodze © JPbike


Kaplica Św. Anny na Grabowcu © JPbike


No i czas się zabawić na Olbrzymach © JPbike


W akcji na Olbrzymach (1) © JPbike


W akcji na Olbrzymach (2) © JPbike


W akcji na Olbrzymach (3) © JPbike


W akcji na Olbrzymach (4) © JPbike


Przerwa w Michałowicach © JPbike


W akcji na Olbrzymach (5) © JPbike


W akcji na Olbrzymach (6) © JPbike


W akcji na Olbrzymach (7) © JPbike


W akcji na Olbrzymach (8) © JPbike

Karkonoska rozgrzewka

Poniedziałek, 8 lipca 2024 • dodano: 20.07.2024 | Komentarze 3

Wakacje czas zacząć. Na początek krótki, bo trzydniowy wypad z kompanem w Karkonosze pod namioty na świetny camping w Miłkowie, który gorąco polecamy - pani w recepcji bardzo sympatyczna, a pan ochroniarz osobiście poinformował nas że rowery będzie pilnował na noc.
Po dotarciu, rozbiciu obozowiska i posileniu się ruszamy popołudniową porą na tytułowy trip, na górskie kręcenie.
Najpierw przez Ściegny i boczne, grubo podjazdowe uliczki w Karpaczu zdobywamy górną część tegoż miasta, by po chwili wjechać na znaną nam doskonale Drogę Chomontową. Będąc już wysoko, decydujemy się wjechać jeszcze wyżej, w nieznany nam dukt, na którym po pewnym czasie przejezdne waruny ustąpiły wielkim kamieniom, zatem tam urządziliśmy przerwę z porcją arcywidoczków i dobrym trunkiem :)
No i pora wracać. Na szerokim i bardzo szybkim odcinku Chomontowej dałem kompanowi przejechać się w dół moim fullem - a ten pognał w dół tak pod prawie 70km/h, do tego na szutrze z poprzecznymi belkami odwadniającymi, i co - był w szoku że na pełnym zawieszeniu gna się w dół bardzo pewnie i na luzie, do tego zapowiedział zbudowanie dla siebie właśnie fulla :)
Dalsza jazda w dół to fragmencik Olbrzymów, żółtym szlakiem do Przesieki i wracamy na camping asfaltem przez Podgórzyn i Sosnówkę.


Jak dobrze znów być z rowerem w górach © JPbike


Ściana podjazdowa w Karpaczu (ul. Myśliwska) © JPbike


Podjazd klimatyczną Drogą Chomontową © JPbike


Troszkę karkonoskiej wycinki zastaliśmy © JPbike


W górach lubię takie klimaty © JPbike


Lekko nie było, urok rasowego MTB-owania © JPbike


Takie przerwy dla nas są najlepsze :) © JPbike


Dokumentacja że górski bike-walking też był © JPbike


Ten fragment zacnych Olbrzymów jechaliśmy © JPbike


Przy kultowym Tramwaju w Podgórzynie © JPbike

Do kompana z kompanem

Piątek, 19 kwietnia 2024 • dodano: 20.04.2024 | Komentarze 2

Start o 16:36, chłodno (6°C) i w warunkach przelotnych deszczów, zatem w użyciu znów zimówka z pełnymi błotnikami, a miałem ją już rozkręcać i składać wyprawowego Scotta Scale ...
Drogbas załatwiał sprawkę w Poznaniu i gdy ruszyliśmy wspólnie to kompan mówił że jest zaskoczony sporym zakorkowaniem stolicy Wielkopolski w godzinach szczytu. W Batorowie dopadł nas mocny przelotny deszcz - przeczekaliśmy w wiacie przystankowej, po czym jazda dalej do Szamotuł przez Lusowo, Tarnowo Podgórne, Górę, Dolne Pole, Kaźmierz, Radzyny i Piaskowo.
W chacie kompana dokończyliśmy składanie nowego rumaka MTB - robota zleciała sprawnie, próbna jazda odbyta i teraz już tylko robić na nim dobre tripy MTB :)
Natomiast powrót do domu przebiegł już wozem technicznym w okolicach północy.

No i tegoż dnia swój żywot zakończyła najdłużej posiadana i użytkowana opona w mojej stajni - 26 calowa drutówka Schwalbe Hurricane, zakupiona w 2009 i w trakcie wypraw z sakwami widziała m.in. Paryż, Amsterdam, Alpy i Rzym ...


Koniec pięknego żywota 15-letniej oponki © JPbike

Wokół Puszczy Noteckiej

Niedziela, 18 lutego 2024 • dodano: 19.02.2024 | Komentarze 3

Kolejny w swoim rowerowym życiorysie wyjazd na swoją ulubioną (poza górami) asfaltową pętlę. Wyznaczona przeze mnie trasa jest niemal idealna dla takich jak ja, czyli "uszosowionych" MTB-owców, a to dlatego że pomyka się po każdym rodzaju asfalcie - od super gładkich, poprzez porowatych, z wybojami i kończąc na takich z dziurami, a najlepszą sprawą jest to że niemal całość biegnie przez wielki i klimatyczny las.

Z racji że moja szosówka obecnie zimuje w ultra malutkim schowku, to wybrałem się zimówką. Na wspólną jazdę ochoczo skusił się mój stary kompan Drogbas, również na góralu ze sztywnym widelcem.
Najpierw zmotoryzowany dojazd do Wronek i startujemy wspólnie o 11:11, w pochmurnej i dość chłodnej (5°C) aurze. Szczegółowo nie ma co pisać, bo to trasa głównie do podziwiania uroków Puszczy Noteckiej i właśnie tym cieszyliśmy się najbardziej :)
Wypada również zanotować że grubo po przekroczeniu setki nas obu coraz bardziej dopadało zmęczenie i powolny ubytek sił w nogach, pod zaparkowane auto dojechaliśmy troszkę ujechani, ale szczęśliwi bo tego nam od dawna brakowało, czyli dzień był udany, tylko mogłoby być cieplej :)


Pomykanie po wszystkich rodzajach asfaltu. Po lewej płynie Warta © JPbike


Na takich leśnych trasach gęby same się uśmiechają :) © JPbike


Starą i zrujnowaną architekturę też można podziwiać © JPbike


Odcinek dobrej rowerówki też się znajdzie (przed Drezedenkiem) © JPbike


Kompan mówi że jest fajnie w takim dużym i klimatycznym lesie :) © JPbike

Fajna stówka z Drogbasem

Sobota, 30 grudnia 2023 • dodano: 31.12.2023 | Komentarze 2

Zagadałem się z Drogbasem na dłuższy trip gdzieś dalej od mojej chaty.
Pobudka wczesna, pożywne śniadanie i zmotoryzowany dojazd na miejsce startu, do Szamotuł i lekko po 10-tej ruszamy wspólnie, w całkiem spoczko, słoneczno, pochmurno i wietrznej aurze (6°C), jak i mieliśmy szczęście w postaci tego że omijał nas przelotny deszcz - tylko pomykać :)
Na początek kurs przyjemną, asfaltową rowerówką do Obrzycka, po tym troszeczkę terenu przez klimatyczną Puszczę Notecką i ponownie asfaltowe pomykanie przez Klempicz, Lubasz i dalej do Czarnkowa. W tymże mieście plan był taki - najpierw do sklepu firmowego by zakupić lokalnego browarka, po tym jazda na (chyba) jedyną w WLKP skocznię narciarską, zwaną "Pod Grzybkiem" (K-30) - zrealizowany należycie :)
No to czas na drogę powrotną, w nawigacji odpaliłem trasę asfaltowo-terenową do Obornik, która zleciała nam sprawnie, no poza mocnym i przeważnie przednio-bocznym wiatrem. Po przekroczeniu Warty w Obornikach powoli zapadał zmrok, a nam pozostał jeszcze dojazd do punktu startowego, początkowo przez przyjemny las (bo nie wiało), a następnie przez pola, na których prócz zapadających ciemności musieliśmy się zmierzyć z paskudnym i niesprzyjającym wiatrem.
Koniec końców dojechaliśmy do Szamotuł nieźle ujechani, ale szczęśliwi z bardzo dobrego kilometrażu i fajnej trasy na koniec 2023 roku :)


Cały urok pięknej i klimatycznej Puszczy Noteckiej © JPbike


Fajnie tam, na pagórkach przed Czarnkowem. Znajdź wiatrak :) © JPbike


Zielono mi w grudniu © JPbike


Przy skoczni w Czarnkowie © JPbike


Żeby wjechać na górę, trzeba pokonać 23% ścianę, ale warto :) © JPbike


Przerwa na odpowiedni napój w odpowiednim miejscu :) © JPbike


Podjazd ul. Jesionową - na odcinku ma 14% i daje popalić © JPbike


Ponownie w Puszczy Noteckiej, są tam szutrowe autostrady że stawiają znaki drogowe © JPbike

Rallarvegen

Środa, 19 lipca 2023 • dodano: 23.09.2023 | Komentarze 4

Gdy tylko dowiedziałem się już jakiś czas temu o tytułowej trasie rowerowej to wiedziałem że koniecznie muszę się tam wybrać :)

W skrócie Rallarvegen to szutrowa droga budowlana/dojazdowa w środkowej Norwegii, powstała w latach 1902-1904 w związku z budową linii kolejowej do Bergen, od 1974 jest popularna jako ścieżka rekreacyjna dla rowerzystów, głównie w sezonie letnim, bo z racji położenia na dużej wysokości zimą tam zalega dużo śniegu.

No to ruszyliśmy o 10:38 spod naszego domku na kempingu w Geilo, przy dość chłodnej pogodzie - grube zachmurzenie i średnio jedynie 8°C, czyli trzeba było się odziać prawie na zimowo i to w środku lata :)
Najpierw ze 25 km dojazd główną drogą, trochę podjazdowo i z niesprzyjającym wiatrem do Haugastøl.
No i jazda ową ścieżką - jak jest tam pięknie to wystarczy zerknąć na poniższe foto-story :)



W drodze do Haugastøl © JPbike


Przy punkcie startowym, na zacnej wysokości © JPbike


Sporo tu rowerów do wypożyczenia © JPbike


Tak, tędy jedziemy © JPbike


No to jazda, po takim fajnym szuterku i wzdłuż linii kolejowej © JPbike


Ale tam pięknie i klimatycznie :) © JPbike


Nadwodne przeprawy też są © JPbike


Imponująca jest ta formacja skalna © JPbike


Jest pięknie :) © JPbike


Jak widać - kompanowi troszkę chłodno, ale daje radę :) © JPbike


Jest pięknie (2) :) © JPbike


Pionowe wodospady też są © JPbike


Kręcimy bliziutko wody © JPbike


Załapany pociąg - nowoczesne składy mają © JPbike


Ta betonowa "rura" to nic innego jak tunel kolejowy © JPbike


Ten szuterek po lewej to dawny przebieg linii kolejowej © JPbike


Jak widać - trafiały się grupki do wyprzedzenia :) © JPbike


Dojechaliśmy do wioski Finse, lezącej na 1222 m.n.p.m © JPbike


Fajna ta konstrukcja połączenia budynków przydworcowych © JPbike


Zacne i gotowe do użycia są te maszyny do odśnieżania © JPbike

Będąc w powyższej wiosce temperatura spadła do 5°C, zrobiliśmy przerwę w osłoniętym miejscu. Byliśmy już troszkę wychłodzeni, więc czas wracać, tą samą drogą, tyle że lekko w dół. Całość Rallarvegen ma ok 80km - czyli ja tam kiedyś wrócę, by przejechać całość :)


Atrakcja w drodze powrotnej :) © JPbike


No i fajne są takie spotkania :) © JPbike

TRASA (na stravie)
KLIK do podsumowania norweskich wakacji

Norweskie fiordy i góry - dzień 8

Poniedziałek, 17 lipca 2023 • dodano: 10.09.2023 | Komentarze 2

No i nadszedł ostatni dzień tytułowej wyprawy.
Pobudka, śniadanie i zwijanie obozowiska przy boisku piłkarskim spoczko zleciały i o 9:28 ruszamy w drogę, w spoczko skandynawskiej aurze i z temperaturką na poziomie komfortowych na rower 18°C.
Generalnie to był spoczko dzień :)


Drewniany kościółek pokryty łupkiem w Dovre © JPbike


Z Dovre wydostajemy się taką boczną drogą © JPbike


Podjeżdżam na bocznym norweskim asfalciku © JPbike


Na głównej drodze E6, do Otty © JPbike


Ponownie na bocznej szosie. Jak widać - kompan uwielbia zjazdy w pozycji aero :) © JPbike

Po dojechaniu do Otty kierujemy się oczywiście do sklepu, by zakupić BROWARY :)


No i zaplanowana runda domknięta, czas na toast :) © JPbike

Przed nami został już tylko 30km znany nam odcinek do miasta Vinstra, w którym robimy ostatnie na wyprawie zakupy i po tym czeka nas ze 20km wspinaczka z ponad 500m przewyższeniem - daliśmy radę, bo ów podjazd dobrze poznaliśmy wcześniej :)
Poza tym, w trakcie robienia zakupów zauważam że w moim tylnym kole pękła szprycha - zapewne przez duże sakwiarskie obciążenie. Na szczęście ta drobna awaria nie miała wpływu na dalszą jazdę - koło co prawda lekko bije, ale spoczko jechać się da.


W Norwegii jest sporo ciekawych konstrukcji tunelowo - mostowych © JPbike


Drewniany kościółek w Kvikne © JPbike


No i dojechaliśmy do końcowego punktu wyprawy © JPbike

Po dokręceniu na camping, na którym zostawiliśmy auto fajnie było usłyszeć od kompana: "Jestem szczęśliwy" :)
Zagadujemy się z gospodarzem i bez problemu dostajemy na jedną noc małą, skromną hyttę. Po odświeżeniu się, posileniu się i zrobieniu prania czas na wspólne pogaduszki nie tylko o mijającej wyprawie, przy tym oczywiście spożywając odpowiednie ilości browarków :)


Nasza hytta na koniec wyprawy - przytulna chatka :) © JPbike


We wnętrzu fajnej hytty. Czas na browarowanie :) © JPbike

TRASA (na stravie)
KLIK do dnia siódmego, KLIK do podsumowania

Norweskie fiordy i góry - dzień 7

Niedziela, 16 lipca 2023 • dodano: 30.08.2023 | Komentarze 3

Poranek w moim wykonaniu zleciał spoko, a kompana nie - po wczorajszym rozbijaniu namiocika w deszczu i wietrze, nazajutrz Jarek mówił że wszystko ma mokre i narzekał że jest mu zimno (rano było ok 13°C) i jeszcze do tego wpadł na pomysł abyśmy wybrali się nad morze, bo tam jest cieplej (...)
Oczywiście to marudzenie trochę popsuło mi humor i w trakcie zwijania obozika było trochę męskiego gadania, głównie o dalszych planach naszych skandynawskich wakacji.
Koniec końców udało nam się ruszyć o 9:12 na zaplanowaną trasę.


Nasz obozik. Wizualnie ładnie tam, w rzeczywistości aż tak kolorowo nie jest © JPbike


Na 850m szczycie. Jak widać - wszyscy, włącznie z owcami są traktowani na równi :) © JPbike


Na trasie sławnej Trollstigen © JPbike


Jest pięknie :) © JPbike


Jest pięknie (2) :) © JPbike

Gdy tylko dojechaliśmy do znanej nam do tej pory ze zdjęć Drogi Trolli to oczom naszym ukazał się oczywiście piękny widok na krętą i wąską drogę z równie pięknym wodospadem, jak i obaj byliśmy zaskoczeni, bo spodziewaliśmy się ... podjazdu tędy, a nie zjazdu ... :)


Droga Trolli zdobyta - piona kompanie :) © JPbike


Fragment Trollstigen (1) © JPbike


Fragment Trollstigen (2) © JPbike


Zjazd tędy dostarcza frajdy :) Tu kompan w akcji :) © JPbike


Fragment Trollstigen (3) © JPbike


No i dojechałem do jedynego na świecie znaku "Uwaga Trolle" :) © JPbike


Znak "Uwaga Trolle" w całej okazałości © JPbike

No i nie zabrakło kolekcji trolli, zresztą tam jest ich więcej, tyle że jedni się pochowali i nie wpadli mi w kadr, a drudzy są do kupienia w postaci figurek :)


Troll z lodzikiem © JPbike


Troll długowłosy motocyklista © JPbike


Trójgłowy Troll © JPbike


No i jazda dalej, cały czas jest pięknie :) © JPbike

Przed Åndalsnes kończymy jazdę sceniczną drogą nr 63 i przed nami "najnudniejszy" i ostatni etap wyprawy - długa jazda główną drogą E 136 wzdłuż linii kolejowej do Otty, czyli miejsca gdzie zaczynaliśmy naszą rundę.


Piękne ujęcie - dokładnie tam tak ładnie jest :) © JPbike


Wielkość tych gór cały czas imponowała © JPbike


Jest pięknie (3) :) © JPbike

Przy jednym przystanku autobusowym zatrzymujemy się na odpoczynek, zrobiło się ciepło. Kompan ma średnie samopoczucie i zjeżdża nad rzekę załatwić swoje potrzeby, a ja ruszam dalej informując Jarka że zatrzymam się w jakimś dogodnym miejscu.
I tak zatrzymałem się po paru km, przy budce dla kolejarzy z gniazdkiem 220V, by podładować elektronikę, a następnie po ujechaniu kolejnych parunastu km przy bocznej dróżce i tam zarządziłem ponad godzinny postój + kawa. W obu miejscach kompana nie wypatrzyłem, zatem wysłałem wiadomości, odpowiedzi brak. Jadę dalej, co jakiś czas zerkając na telefon i nadal cisza.


Dłuższa i samotna przerwa w oczekiwaniu na kompana © JPbike

Kręcąc dalej, zaczął się podjazd z przyzwoitym dla sakwiarzy nachyleniem i prowadzący na pokaźny, ze 600m płaskowyż z górami na horyzontach. Do tego zaczęło wiać centralnie we mnie i pojawiły się w okolicy chmury deszczowe.


Widoczek znad płaskowyżu © JPbike

W końcu, po przejechaniu 78km trasy dostaję wiadomość - okazuje się że Drogbas znajduje się... ponad 30km przede mną i łapią go skurcze, czyli musiał nieźle pocisnąć i gdzieś się mijaliśmy/przegapiliśmy. No to kompan robi odpoczynek w budce autobusowej, a jadę dalej i tak po jakimś czasie docieram do owej budki. W deszczowej aurze robimy obiad, przestaje padać i jazda dalej wspólnie.


Uwaga łosie - tych zwierzaków niestety nie spotkaliśmy © JPbike

W mieście Dombas znajdujemy otwarty market (jest niedziela) i robimy zakupy.
Wspomniany i długi płaskowyż z górami na horyzontach się skończył, no to zjeżdżamy w dół, kilometraż tegoż dnia mamy najdłuższy na wyprawie, zgodnie z zapisaną trasą w nawigacji skręcamy na boczny asfalcik, by po dotarciu do wioski Dovre bez problemu znaleźć fajne miejsce na nocleg - przy czwartoligowym boisku piłkarskim.


Dokumentacja skąd przeważnie braliśmy wodę do bidonów :) © JPbike


Noclegownia przy boisku. Godzina 21:49 © JPbike

TRASA (na stravie)
KLIK do dnia szóstego, KLIK do dnia ósmego

Norweskie fiordy i góry - dzień 6

Sobota, 15 lipca 2023 • dodano: 27.08.2023 | Komentarze 2

Noc (raczej szaruga, bo ciemności nie było) na pięknej górskiej polance zleciała całkiem spoczko, trochę wiało.
Poranek mieliśmy słoneczny i w takich klimatach przyszło nam  zjeść śniadanie, wypić kawę i zwinąć obozowisko.


Godzina 4:45 - zrobiłem mały obchód bazy © JPbike

Po ruszeniu o 9:43 stopniowo narastało zachmurzenie i tak już z krótkimi słonecznymi przebłyskami zostało do końca szóstego dnia wyprawy - najbardziej górzystego :)


Tędy żeśmy podjeżdżali, czyli mocny początek dnia © JPbike


Ależ sceneria na końcówce podjazdu © JPbike


Chwila postoju na wysokości ponad 1000m © JPbike


Lipcowego śniegu nie brakowało © JPbike


Kompleks narciarski Stryn Sommerski (1060m) © JPbike


Surowe skandynawskie piękno gór © JPbike


Jest pięknie :) © JPbike


Spory odcinek naszej drogi biegł po takim twardym szuterku © JPbike


Na scenicznej drodze nr 63 - jazda zdobyć Geirangerfjord © JPbike


Nad Djupavatnet, górskie jezioro na wysokości 1030m © JPbike


Czas na 15km zjazd z 1030m do... poziomu morza :) © JPbike


Imponująca sceneria ze zjazdu. Ten niebieski punkcik to kompan :) © JPbike


Tam leży Geiranger © JPbike


No i JEST. Zobaczyć TO na własne oczy - duże COŚ :) © JPbike


Tamtą drogą, tzw drabiną będziemy jechać dalej © JPbike

Po zjechaniu do osady Geiranger, w której ruch turystyczny w sezonie jest spory - zwiedzanie mocno ograniczyliśmy do przejazdu jedynie główną drogą.


Ten piękny fiord widziany od dołu © JPbike


Czas na wspinaczkę z poziomu morza na ponad 650m © JPbike

W nogach mieliśmy 65km, a jakiegoś fajnego miejsca na przerwę obiadową brakło, zatem zatrzymaliśmy się przy serpentynie z paskudnym duktem (chaszcze) prowadzącym do lasu i czas się posilić + kawa.
Jarek poinformował mnie że przestało mu się podobać to częste podjeżdżanie typu poziom morza - wysoko - poziom morza - (...). Trudno, co zrobić? zawrócić? innych dróg brak - wokół same strome stoki, a jedyna łatwiejsza (i płatna) opcja to długi rejs promem. Koniec końców udaje nam się ruszyć dalej na zaplanowaną trasę.


Geirangerfjord - faktycznie najpiękniejszy :) © JPbike


Pocztówka znad (tłocznego) punktu widokowego na Geirangerfjord © JPbike


Po zdobyciu szczytu mamy taki spoczko i długi zjazd © JPbike

Po zjechaniu do Eidsdal, postój przy sklepie i przed nami ostatnia na wyprawie przeprawa promowa.


Nudny ten prom - burty tak wysokie że podziwiać można tylko niebo © JPbike


Czas na ostatni podjazd dnia. Tu przy drodze typowe norweskie domy © JPbike


Przejazd wśród plantacji truskawek © JPbike


Podjazd w stronę Trollstigen okazuje się być długim i z łagodnym nachyleniem © JPbike


Jest pięknie (2) :) © JPbike


To już na dużej wysokości, zaczęło popadywać © JPbike

Po przekroczeniu 120km i wjechaniu na wysokość prawie 700m czas szukać miejscówki na rozbicie namiotu. Tym razem jest ciężko - po jednej stronie barierki, krzaczory i potok, a po drugiej skałki i podmokły teren.
Do tego u mnie zaczęło się odzywać lewe kolano - stara kontuzja, byłem na to przygotowany, wioząc w sakwie opaski na kolana.
Koniec końców malutki skrawek terenu tuż przy drodze udaje się znaleźć i rozbijamy swoje namioty. Nie jest łatwo, bo zaczęło padać i wiać. Kompan oczywiście z paskudnej miejscówki, jak i paskudnej pogody jest !#!$%&!!. W końcu nam się udaje, obok zatrzymuje się niemiecki kamper i też zostaje na noc. Deszcz osłabł i (chyba) ustał. Pora spać i już.

TRASA (na stravie)
KLIK do dnia piątego, KLIK do dnia siódmego