Kralova Hola (1946 m) zdobyta !

Środa, 26 września 2012 • dodano: 27.09.2012 | Komentarze 15

Wrześniowy urlop w górach – dzień kulminacyjny :)

W końcu mam na koncie dwusetkę z porządnymi górkami i prawie 4 km w pionie !

Jakiś czas temu przeglądając blogi natrafiłem właśnie na kolejną górę, na którą można wjechać rowerem bez ograniczeń i leżącą w środkowej części Słowacji, w Tatrach Niżnych - Kralovą Holę (Królewska Hala), która mierzy imponujące 1946 m.n.p.m.
Wiadomo jak to ze mną bywa - prędzej czy później nadejdzie dzień by ją zdobyć :)
Plan był taki – wystartować spod granicy w Łysej Polanie, zdobyć szczyt i wrócić tą samą trasą.

Dzień zaczął się pobudką o 6 rano ... © JPbike

Dojazd autem z Istebnej do Łysej Polany (ponad 160 km) zajął nam około 3 godzin.

Parking (20 zł !) przed szlakiem na Morskie Oko wypełnił się do ostatniego miejsca © JPbike

Na trasę ruszyliśmy o 10:30. Żadnej mapy nie miałem, tylko wydrukowane fragmenty.
Od razu po wjechaniu do Słowacji zaskoczył nas spokój, dobry asfalcik, wspaniała przestrzeń, wokół same góry i znikoma ilość turystów, a u nas tłok i pełna komercja w rejonie Tatr.

Widać ... sama przyjemnosć :) © JPbike

Na wysokości około 1000 m. Nie ma to jak jazda wśród gór :) © JPbike

Słowackie Tatry również są piękne ! © JPbike

Ten szczyt to Łomnica (2634 m) :) © JPbike

Spory kawał drogi jechaliśmy trasą Tatry Tour. Kiedyś się skuszę ... :) © JPbike

Długi i prosty zjazd do Popradu. Wiało strasznie z boku ... © JPbike

Pozazdrościć takiego widoku mieszkańcom Popradu :) © JPbike

Jazda wśród kolejnych górek i przełęczy ... © JPbike

Jedna z wielu przerw na uzupełnienie energii © JPbike

To już pełen górski konkret ! © JPbike

Jak to w górach bywa - pogoda często się zmienia © JPbike

Ciekawy wiadukt kolejowy © JPbike

Na południowym krańcu trasy pierwsze spojrzenie na cel. Szczyt niestety spowity w chmurach © JPbike

Miasteczko Sumiac - właśnie od tędy zaczyna się właściwy atak na szczyt © JPbike

No ... :) © JPbike

Początkowo jakieś 5 km jedzie się po dobrym szuterku do góry © JPbike

Na wysokości ok 1300 m. Powoli zbliżamy się do chmur :) © JPbike

Na 1450 m zaczyna się stary asfalt z barierkami by nie spaść w dół © JPbike

Nie dziwcie się że na CAŁEJ trasie ani razu nie odwiedziliśmy słowackiego sklepu :) © JPbike

Tutaj wysokość Śnieżki została pokonana :) © JPbike

Końcówka podjazdu na wysokości 1800 m. Szczyt z budynkiem spowity chmurami © JPbike

To już przedostatnia serpentyna. Zaczyna strasznie wiać ... © JPbike

Upragniony cel osiągnięty ! :) © JPbike

Na szczycie huragan taki że omal nas nie zdmuchnęło ! © JPbike

Jak mocno hulał wind ? Właśnie TAK ! © JPbike

Rekord wysokości pobity ! Wyżej to już tylko w ALPY :) © JPbike

Tylko tutaj można było wytrzymać huragan i odpocząć. Temperatura na górze spadła do 8 stopni © JPbike

Na szczyt udało się wjechać na krótko przed 18-tą, mając 107 km i ok 2500 m w pionie.
Najcięższy jest oczywiście ostatni podjazd - 12 km i ok 1200 m przewyższenia.

Na szczycie znajduje się budynek przekażnikowy TV z wieżą © JPbike

Wracamy w dół. Jeszcze jedno spojrzenie na szczyt i długi downhill :) © JPbike

Czegoś takiego jeszcze nie widziałem :) © JPbike

Po zjechaniu temperatura skoczyła do 17 stopni, ściemniło się, zakładamy lampki i myk w drogę powrotną © JPbike

Podczas drogi powrotnej jazda przebiegła w świetle księżyca i fantastycznych zarysów gór, szczególnie jak się przejeżdżało w rejonie Tatr.
Na trasie jedyną awarią było złapanie laczka u mnie w banalnym miejscu - na rondzie w Popradzie :)
W końcu, strasznie zmęczeni, ale szczęśliwi doturlaliśmy do zaparkowanego auta na krótko przed północą i czekała nas jeszcze prawie 3 godzinna jazda autem do noclegowni, do której dojechaliśmy o 3 w nocy, a spać żeśmy poszli o 4.
W sumie 21 godzin w podróży !

Cała jazda przez 10 przełęczy (chyba, bo nie liczyłem przez te widoczki :)) to było istne hardcore ! Ale warto było !

Podczas jazdy i po zrealizowaniu hardcorowej wycieczki wielokrotnie się zastanawialiśmy, czy my jeszcze jesteśmy normalni i czy nie przyda nam się leczenie :D

Fotorelacja Jarka - KLIK.

Łysa Polana (PL-SK) - Tatranska Javorina - Zdlar - Tatranska Kotlina - Tatranska Lomnica - Stary Smokovec - Poprad - Hranovnica - Vernar - Telgart - Sumiac - Kralova Hola - ... powrót tą samą trasą

Przewyższenie – 3932 m !

Trójstyk

Wtorek, 25 września 2012 • dodano: 25.09.2012 | Komentarze 2

Wrześniowy urlop w Beskidach (3)

Po wczorajszym dużym tripie pora na luźną jazdę.
Po zjechaniu do Istebnej (ale zjaaazd !) zaplanowaliśmy ćwiczenia na słynnych istebniańskich korzonkach tuż przed metą. Jarek w tym celu nawet założył drugie koła z NN-ami, a ja pozostałem przy RR-ach. Ale okazało się że rano lało i ryzyko zaliczania konkretnych gleb po mokrych korzeniach znacznie wzrosło. Mimo tego spróbowaliśmy zaryzykować i ostatecznie zrezygnowaliśmy.
Ciekawie jak pójdzie w sobotę na maratonie, bo tamta super korzenna ścianka wciąż nie daje mi spokoju i do tego zawsze są tłumy kibiców :)
Poza tym, miejscowi bikerzy ostatnio utworzyli tam 4 km pętlę XC (150 m w pionie) i po przejechaniu zaledwie 500 m żeśmy zrezygnowali z racji błota i śliskich kładek drewnianych, zresztą na jednej Drogbas wymiękł i glebę zaliczył.
Dalsza jazda to „lajtowe” kręcenie beskidzkimi asfaltami do Trójstyku, gdzie znajduje się styk trzech granic (PL,CZ,SK), trochę czasu tam zleciało (m.in. na piwko) i po tym jazda powrotna przez okoliczne beskidzkie wioski.
O tym że tamtejsze stromizny są super wymagające i często sięgają 25% nachylenia świadczy fakt że na 2 km przed noclegownią (740m) Jarka kompletnie odcięło i konieczny był odpoczynek.

Zagęszczenie takich znaków jest spore jak dla Wielkopolanina :) © JPbike

Przy trójstyku. Klimatyczna miejscówka © JPbike

Drogbas to ma spore powodzenie wśród zwierzaków :) © JPbike

W górskich wioskach takich niezwykłych pojazdów jest sporo © JPbike

Na koniec masakra podjazdowa - 4 km i 200 m w pionie, za to widoczki ... :) © JPbike

Przewyższenie – 720 m

Do Żywca i nie tylko

Poniedziałek, 24 września 2012 • dodano: 24.09.2012 | Komentarze 12

Wrześniowy urlop w Beskidach (2)

Tegoż ciepłego dnia miało być jakoś lajtowo, a wyszło coś konkretnego :)
Trasa głównie asfaltowa. Jako cel obraliśmy Żywiec.

Olecki Górne – Istebna – Koniaków – Ochodzita (894m) – Kasperki – Milówka – Węgierska Górka – Żywiec – Zarzecze – Tresna – Międzybrodzie Żywieckie – Międzybrodzie Bialskie – Przełęcz Przegibek (663m) – Bielsko Biała – Meszna – Buczkowice – Szczyrk – Przełęcz Salmopolska (934m) – Wisła Malinka – Wisła Czarne – zapora nad Czerniańskim – Przełęcz Szarcula (759m) – Przełęcz Kubalonka (761m) – Olecki Górne

Atak na sławną Ochodzitą © JPbike

Zaczyna się dłuuugi zjazd :) © JPbike

Drogbas - miłośnik przeróżnych zwierzaków :) © JPbike

W końcu pękła mi szprycha XT ... :( © JPbike

Ładny mostek w Węgierskiej Górce nad Sołą © JPbike

W Żywcu. Dajcie mi chociaż jedną skrzynkę ... :) © JPbike

W mieście ze znanym browarem m.in. Jarek zakupił pojemny plecak rowerowy, a mi w sklepie Jarka Miodońskiego profesjonalnie dorobili pękniętą szprychę i to za 15 zł. Poza tym zjedliśmy obiad popijany ... Żywcem :)

Tego miejsca z Żarem nie trzeba przedstawiać :) © JPbike

Na zaporze w Tresnej © JPbike

Przerwa na Przełęczy Przegibek (663m) © JPbike

Przed Szczyrkiem zaczyna się ściemniać i pora na założenie lampek © JPbike

Skrzyczne z Księżycem :) © JPbike

Cieżki ten podjazd na Salmopol. Może wódki regionalnej ? :) © JPbike

Padnięci bikerzy, a do pokonania jeszcze jeden podjazd ... © JPbike

Z ilością km i przewyższenia tradycyjnie przesadziliśmy :)
Ostatnie 20 km (w tym dwa porządne podjazdy) po ciemku pokonaliśmy.

Przewyższenie – 2010 m !

Poznawanie oblicza Beskidów :)

Niedziela, 23 września 2012 • dodano: 23.09.2012 | Komentarze 9

Wrześniowy urlop w Beskidach (1)

W końcu się udało wyskoczyć wraz z Jarkiem na cały tydzień w Beskid Śląski, a konkretnie do Istebnej.
Jak dotąd nigdy tam nie byłem turystycznie poza startami w Beskidy MTB Trophy i na maratonie w Istebnej (oba w 2010 r.), więc czas nadrobić zaległości w poznawaniu tamtejszych górskich rejonów.

Trasa, jaką pokonaliśmy pierwszego pełnego dnia - pełen górski konkret !

Olecki Górne (noclegownia, 740m) – Przełęcz Kubalonka (761m)– Przełęcz Szarcula (759m) – Wisła Czarne – czarnym wzdłuż Czarnej Wisełki – Przysłop (970m) – czerwonym na Baranią Górę (1220m) – Malinowska Skała (1152m) – zielonym na Skrzyczne (1257m) – hardcorowy zjazd czerwonym do Buczkowic – Szczyrk – żółtym na Przełęcz Karkoszczonka (729m) – czerwonym przez Kotarz (985m) – Przełęcz Salmopolska (934m) – zjazd asfalcikiem do Wisły Malinki – Wisła Czarne – zapora nad Czerniańskim – konkret podjazd na Przełęcz Szarcula – Przełęcz Kubalonka – Olecki Górne

Wizyta przy Zamku Prezydenta RP © JPbike

Jazda czarnym szlakiem wzdłuż Czarnej Wisełki © JPbike

Na wysokości 1000 m. Ciężko po takich beskidzkich kamieniach jechać ... © JPbike

To juz wysoko. Przejazd przez poprzeczne belki © JPbike

Szczyt Baraniej Góry zdobyty ! © JPbike

Widoczek z wieży © JPbike

Drogbas zjeżdża wśród beskidzkiego krajobrazu © JPbike

Mój tyłek w akcji na kamiennych wertepach :) © JPbike

Beskidzki krajobraz. Po prawej Skrzyczne - nasz cel © JPbike

Na Malinowskiej Skale. Spotkanie użytkowników Treka :) © JPbike

Widokowy beskidzki szuterek © JPbike

Skrzyczne zdobyte ! © JPbike

Panoramka ze szczytu © JPbike

Jak dobrze znów być z rowerem w górach :) © JPbike

Hardcorowy zjazd. Technika jazdy górą ! © JPbike

Sto procent MTB ! © JPbike

Nowy stok narciarski. Tędy nasz szlak biegnie :) © JPbike

Beskidy są wymagające i laczek złapany :) © JPbike

Fragment super singla zjazdowego na czerwonym © JPbike

Skocznie w Szczyrku Skalite © JPbike

Okolice Przełęczy Karkoszczonka. Stromizna pokaźna ... © JPbike

Na Kotarzu (985 m) © JPbike

Skocznia Malinka im. Adama Małysza © JPbike

Zaopatrzenie % na wieczorną ucztę ;) © JPbike

Zapora nad Jeziorem Czerniańskim © JPbike

Przewyższenie - 2250 m !

Śnieżnik zdobyty !

Czwartek, 12 lipca 2012 • dodano: 14.07.2012 | Komentarze 14

Po majowej i nieudanej próbie zdobycia tejże sławnej i mierzącej 1426 m góry tym razem w pełni zmobilizowałem się do kolejnego ataku na Śnieżnik.
Ruszyłem krótko po 10. Pogoda w miarę dopisała i troszkę się ochłodziło do przyjemnej kolarsko temperatury na poziomie niewiele ponad 20 stopni.
Nad górami czaiły się niezbyt groźne chmury i można było się wybrać na mocno górską jazdę.
Tym razem postanowiłem zdobyć szczyt od czeskiej strony nieznanym mi czerwonym szlakiem, głównie dlatego bo zielony od Schroniska pod Śnieżnikiem dobrze znam i wiem że w większości jest niepodjeżdżalny.
Najpierw spod Kozielna jechałem przez Paczków, granica PL-CZ, Bily Potok, Javornik, Uhelna, podjazd przez Nove Vilemovice i tak dokręciłem do granicznej Przełęczy Gierałtowskiej (684 m).

Nadgraniczna polana. Po czeskiej stronie © JPbike

Dobra sprawa - czeski browar sponsoruje cyklotrasy :) © JPbike

Podjazd na Przełęcz Suchą © JPbike

Wysoko i widokowo :) © JPbike

Zjazd Drogą Marianny © JPbike

Na Przełęczy Płoszczyna (817 m) po raz drugi przekraczam granicę © JPbike

Na czeskim czerwonym ... © JPbike

Widoki z trasy powalają i znów Pradziada widać :) © JPbike

Ładny szuterek na ponad 1100 m © JPbike

Od 1200 m robi sie ciekawie ... © JPbike

Od tędy nie da się normalnie jechać ... © JPbike

To już ostatnia i stroma końcówka ataku. Nie do podjechania © JPbike

Śnieżnik w końcu zdobyty ! © JPbike

Jazda z wprowadzaniem na szczyt okazała się dość ciężka – 60 km, 4 godz. (nie licząc postojów) i aż 2120 m w pionie !

Na szczycie strasznie wiało, dość chłodno i zaczęły nadciągać takie oto ciemne chmury ... © JPbike

Ciekawy widok. Gdzieś tam pada deszcz ... © JPbike

Tak właśnie wygląda fragment zielonego po naszej stronie. Jechać się nie da © JPbike

No i dopadł mnie tutaj deszcz. Na szczęście mogłem się schować :) © JPbike

Gdy przestało padać to już tylko jazda w dół najpierw szuterkiem do Kletna, dalej asfaltami przez Stronie Śląskie, Lądek Zdrój, podjazd do Orłowca (przerwa na browarka) i tak dokręciłem po raz trzeci do granicy, po czym nastąpił zjazd czeskim czerwonym do Bilej Vody i w końcu, po 18-tej dotarłem do agro-noclegowni.

Zdobycie Śnieżnika zaliczam do udanych.
Ale i tak ... wiem już że prawdopodobnie nigdy więcej na tą pokaźną górę rowerem się nie wybiorę, powód jest jasny – zarówno po polskiej (1 km), jak czeskiej stronie (1.5 km) końcówki są nie do wjechania, zresztą widać na fotkach.

Przewyższenie – 2371 m

Tour de Pologne i na Jawornik

Środa, 11 lipca 2012 • dodano: 14.07.2012 | Komentarze 4

Tegoż dnia zafundowałem sobie taki tam dzień odpoczynkowy po zdobyciu Pradziada i przed kolejną długodystansową górską jazdą.
Jako że wiedziałem o tym że w pobliżu będzie pomykać peleton Tour de Pologne to postanowiłem zobaczyć na własne oczy zawodowych szosonów w akcji.
Z Kozielna, gdzie mieszkałem ruszyłem po 13:30 i po 8 km jazdy lekko pod górę i z wmordewindem dokręciłem do Złotego Stoku na dobre miejsce do podziwiania szosowców.

Trochę czasu postałem, co jakiś czas tędy przejeżdżały samochody i motocykle zarówno od organizatorów, jak i sponsorów oraz auta teamowe. W końcu, przed 15-tą nastała ta długo oczekiwana chwila.

Podjeżdzik w Złotym Stoku, w oczekiwaniu na zawodowy peleton © JPbike

JADĄ ! Czteroosobowa grupka uciekinierów ładnie szła pod górkę ... © JPbike

I w dodatku na blaciku :) © JPbike

Po kiklu minutach przejechała reszta peletonu. Fajny kolorowy widok :) © JPbike

Fragment podjazdu na Jawornik Wielki. Konkretna stromizna :) © JPbike

Po przejechaniu zarówno całego peletonu, jak i kolumny aut teamowych ruszyłem dalej na podjazd w kierunku na Jawornik Wielki (872 m) i tak bez zadyszki dokręciłem na szczyt, po czym nastąpił dobrze mi znany z maratonu w Złotym Stoku techniczny zjazd czerwonym do Orłowca i stamtąd przez granicę zjechałem w dół czeskim czerwonym do miasteczka BilaVoda. Zanim wróciłem do noclegowni to po drodze wstąpiłem do przydrożnego baru na obiad i browarka.

Przewyższenie - 917 m

Pradziad zdobyty !

Wtorek, 10 lipca 2012 • dodano: 13.07.2012 | Komentarze 11

Najwyższy szczyt w Sudetach Wschodnich, czeski Pradziad, mierzący 1491 m wysokości w końcu zapisałem do swojej rowerowej kolekcji.
Tak naprawdę to sprawcą całego zamieszania, takiego że nie mogłem dłużej tego odkładać okazał się wpis Mariusza :)
Przyznam że … do tej pory nie wiedziałem gdzie w ogóle leży ta duża góra :)
Więc jeszcze przed urlopowym wyjazdem w góry zakupiłem mapę tamtejszych okolic.
Mariuszowi, który jechał wtedy szosówką nie udało się zdobyć szczytu, i faktycznie po analizie mapy stwierdziłem że nie jest łatwo dojechać tam w 100% asfaltami.

Pogodę do jazdy miałem znakomitą – słonecznie, z niegroźnymi chmurami i ponad 25 stopni.
Przygotowałem się na długą jazdę po górach - 2 bidony z izotonikami, 1.25 litra wody w bukłaku, 6 batoników musli, banan i jak się okazało starczyło tego wszystkiego na całą trasę. Ruszyłem później niż zakładałem, przed 10-tą i przy tym na pierwszych kilometrach dokończyłem śniadanie (jogurt spożyty w ruchu :)).

Pradziada przy dobrej pogodzie można zobaczyć z odległości 70 km :) © JPbike

Tędy, w kierunku do Jesenika miło i przyjemnie się kręci © JPbike

Na Przełęczy Lipova (578 m) jest stacja kolejowa z widokiem na Sokoli Wierch :) © JPbike

Ładnie tam. Mój cel jest coraz bardziej widoczny :) © JPbike

Początek solidnego podjazdu z Bela p. Pradedem na Cervenhorske sedlo ... © JPbike

Na 1013 m odbiłem na upragniony teren - kocham rower górski :) © JPbike

Na około 1300 m. Szczyt już blisko ... © JPbike

Cel osiągnięty ! Uwielbiam takie chwile :) © JPbike

Dojazd na szczyt zajął mi równe 70 km i 3:50 godz jazdy (bez postojów), oraz 1750 m w pionie.
Po zdobyciu Pradziada od razu stwierdziłem że aż tak ciężko nie jest dane wjechać na szczyt. Po części sprzyjała mi pogoda, zadbana zarówno asfaltowa jak i terenowa nawierzchnia, widziałem sporo osób jadących tędy na rowerach crossowych. W sumie na trasie miałem tylko jedną i to 570 metrową przełęcz, a następnie krótki zjazd do Jesenika i stamtąd właściwie zaczyna się ponad 25 kilometrowy podjazd na szczyt, tylko na terenowych fragmentach jest stromo.
Na szczycie tak jak myślałem - nieźle wiało i chłodnawo było. Zrobiłem krótką sesję zdjęciową, objechałem rundkę dookoła wieży i myk w drogę powrotną, tą samą, co dojechałem.

Panoramka na południe © JPbike

I na północny zachód. Gdzieś stamtąd z oddali przyjechałem :) © JPbike

Widok ogólny na wieżę RTV i myk w dół ... © JPbike

Troszeczkę z trasą nakombinowałem i zjechałem niebieskim pieszym :) © JPbike

Super szuterek na strasznej wysokości :) © JPbike

Droga powrotna to sama przyjemność - w większości mknięcie w dół :) © JPbike

To już 1 km przed noclegownią, nawet i stąd widać Pradziada :) © JPbike

No, trzeba napisać jeszcze że od 110 km to zmęczenie narastało, jechało się ciężej.
A w przygranicznym sklepiku kupiłem 2 czeskie browary, z czego jeden od razu poszedł jak woda, spożyty na polu z widokiem na ... Pradziada :)

Przewyższenie - 2204 m

Rychlebskie ścieżki

Poniedziałek, 9 lipca 2012 • dodano: 13.07.2012 | Komentarze 8

Trzeci mój wyjazd na osławione i znakomite do uprawiana kolarstwa górskiego ścieżki. Tym razem wybrałem się samotnie, spod agroturystyki w Kozielnie, gdzie spędzałem górski urlop.
Przed ruszeniem trochę robótki było przy Treku – opony zamienione na RR i resztki błotka pomaratonowego zostały zażegnane.
Do Cernej Vody, gdzie zaczynają się i kończą ścieżki dojechałem przez Paczków, Ujeździec, Dziewiętlice, granica PL-CZ, Bernartice, Bukova i Zulova.
Od razu po wpadnięciu w teren okazało się że błotka po opadach nie brakowało i pojawiły się obawy o śliskie kamienie na najtrudniejszej i hardcorowej części, zwanej Wales. Zaryzykowałem i po pokonaniu tegoż odcinka z przyczepnością na sporych głazach aż tak źle nie było. Kilka podpórek w wysoce ryzykownych miejscach zaliczyłem.
Dalej, aż do samego końca to w sumie czysta przyjemność, napełnianie na FULL smaku kolarstwa górskiego, ćwiczenia i poprawianie techniki, itp. :)
Mimo poniedziałkowej pory sam jednak nie kręciłem tędy – napotkałem 10 osób, tylko jeden na fullu mnie wyprzedził, a resztę to ja załatwiłem zarówno na podjeździe, jak i na zjeździe.
Jechało się tak fajnie i przyjemnie (temperatura na poziomie 23 stopni), że zdecydowałem się nie robić postoju na czeski browar, tylko po pokonaniu górskiej części od razu skoczyłem na łatwiejszy odcinek wzdłuż potoku.
Powrót przebiegł miłym czeskim asfalcikiem przez Vidnavę, Bernartice i dalej tą samą drogą, po drodze robiąc jeden postój przy wiejskim sklepie na izotonik o nazwie „Hools” :)

No i dokręciłem tam, gdzie trzeba. Ta górka w oddali to Sokoli Wierch © JPbike

Zabawa na super singielkach się zaczęła :) © JPbike

Arcywidok ze szcztyu i hardcorowego odcinka zjazdowego © JPbike

Fotki JPbike'a w swoim żywiole nie może zabraknąć :) © JPbike

Fragment nowego odcinka. Pokażne głazy robią wrażenie © JPbike

To już łatwiejsza cześć. Fajne pomykanie po krętym singlu :) © JPbike

Czeska droga powrotna. Miły i gładziutki asfalcik © JPbike

Przewyższenie - 1144 m

Mocno górski rozjazd

Niedziela, 8 lipca 2012 • dodano: 13.07.2012 | Komentarze 6

Po wieczorno-nocnych % trzeba było ruszyć tyłki w taki sposób, aby być gotów do jazdy od 10 rano, najlepiej na Śnieżnik !
Marcin ze Zbyszkiem prawdopodobnie (bo spałem) bez szeptu (Jarek też nic nie słyszał) i o bladym świcie wyruszyli w drogę powrotną do Wielkopolski.
Reszta pozostałych w kwaterze ProGoggli była umówiona na rozjazd z Mateuszem Rybczyńskim (Ryba) i dwoma damami – Igą i Anią. I owszem, w takim dziewięcioosobowym składzie w końcu ruszyliśmy. Rolę przewodnika podjął Wojtek.
Od razu nastąpił długi i porządny podjazd w rejonie kompleksu narciarskiego Czarna Góra – widoki z podjazdu kapitalne. A następnie czerwonym atak na Schronisko pod Śnieżnikiem, gdzie urządziliśmy dłuższy popas, przy tym spożywając czeski browar. Na etykietce tegoż piwa (Opat) znalazło się zdjęcie przypominające samego klosia :D
Droga w dół to najpierw zjazd trasą maratonu (w przeciwnym kierunku). Zjeżdżając tędy, ekipie przytrafiły się trzy gumy, a po usunięciu awarii z ogumieniem i ruszeniu na szybki szutrowy zjazd gdzieś tam wypadł mi z plecaka aparat (!). Zawróciłem i pieszo poszedłem szukać. Drogbas i Ryba dołączyli. Bezskutecznie :(
Całe szczęście że w końcu się znalazł – to zasługa dzielnej Ani :)
Nie powiem ile w sumie mój czteroletni Olympus SP560UZ przeżył upadków i mocnych szlifów – mimo tego nadal robi dobrze fotki.
Po takowych przygodach żeśmy szybko zjechali w pobliże Międzygórza i w tymże uroczym miasteczku nastąpił postój przy sklepie.
Ryba i Iga jechali na wypasionych 29’erach - szybkości, jakie osiągali nie tylko na szutrowych zjazdach robiły spore wrażenie … :)
W końcu nastała pora pokonać drugi i porządny podjazd biegnący na Przełęcz Puczaczówka i po przerwie na wspólną fotkę to już tylko szybki myk w dół po fajnych serpentynach wprost do noclegowni.

To zaszczyt jechać po górkach ze zwycięzcą mega M3 - Rybą :) © JPbike

Wysoko i arcywidkokowo - chyba tam jedziemy :) © JPbike

Drogbasowi coś strzeliło do głowy i to rodem z Wielkopolski :) © JPbike

Zaczynamy atak na Polanę pod Śnieżnikiem © JPbike

Ładny szutrerek i Schronisko pod Śnieżnikiem © JPbike

Kulminacyjna chwila podczas górskiego rozjazdu :) © JPbike

Guma klosia ... © JPbike

Kolejny kapeć - tym razem Drogbasa © JPbike

Asfalcikowy lansik ... © JPbike

Przerwa w Międzygórzu © JPbike

Końcowka podjazdu z powalającymi widokami © JPbike

Niektórzy sobie pościgali :) © JPbike

Najdzielniejsza osoba w ekipie i w dodatku znalazła mój aparat - Ania we własnej osobie :) © JPbike

Ekipa w komplecie © JPbike

Puls – max 170, średni 128
Przewyższenie – 1380 m

Zjazd na start i powrót z mety :)

Sobota, 7 lipca 2012 • dodano: 13.07.2012 | Komentarze 0

Przewyższenie 250 m na odcinku 5.5 km mówi samo za siebie :)
Przygód na podjeździe nie brakło - josip zerwał łańcuch, a Jarekdrogbas po chwilowym zatrzymaniu przewrócił się z winy spd-ów i poskutkowało to wykrzywieniu tylnej traczy hamulcowej w ścigaczu Marca.

A co robiliśmy wieczorem - wystarczy zerknąć na wpis z3wazy :)