Kokoryczowe Wzgórze

Niedziela, 17 listopada 2013 • dodano: 17.11.2013 | Komentarze 24

Ostatnimi czasy doszła do mnie bardzo dobra wiadomość – chłopaki, Ci sami co stworzyli znane już Moraskie Ścieżki zaczęli budować kolejną pętelkę XC. Tym razem padło na Kokoryczowe Wzgórze w Radojewie (klik dla niezorientowanych).
No to pochmurnego listopadowego dzionka udałem się właśnie tam przetestować efekty ich ogromu pracy na niewielkim skrawku pagórkowatego terenu, mniejszym od wspomnianego moraskiego.

Dojazd do Radojewa przebiegł mocno terenowo, w sam raz dla mnie. Od Cytadeli aż na znany z sucholeskiego maratonu stary brukowany podjazd do Radojewa kręciłem w całości jak najbliżej brzegu Warty, z czego aż 7 km duktu i singielka było dla mnie nowością.

Owe nowe i powstające ścieżki bez problemu odnalazłem i od razu jazda zapoznawcza raz do góry, raz w dół, masa zakrętasów, technicznych fragmencików, ścianki, hopki itp. …
Po dojechaniu pod ruiny zameczka oczom moim ukazał się techniczny i bardzo wąski zjazd, od razu się odważyłem, myk w dół poszedł spoko, adrenalina była :)
Chwilunię później spotkałem dobrych znajomych – budowniczych pętelki, braci Niewiada i tak dalej udaliśmy się najpierw ponownie pod ruiny, a tam wspólnie głowiliśmy się nad wariantem dojazdu do wspomnianego i najtrudniejszego zjazdu. Następnie chłopaki oprowadzili mnie po roboczej wersji całej pętli mającej tak około 3 – 3.5 km. Wrażenia jakie przywiozłem stamtąd – pozytywne i będzie gdzie solidnie się zmęczyć i poćwiczyć technikę. Dodam jeszcze że ukształtowanie pętli jest takie że aż w 90% jechałem na najmniejszej zębatce w korbie (24).
Na koniec postanowiłem pomóc kolegom w wyznaczeniu i oczyszczeniu z masy liści ścieżki podjazdowej. Trochę czasu popracowaliśmy i tym oto sposobem zaliczyłem swój skromny udział w tworzeniu świetnej do trenowania kolarstwa górskiego kolejnej pętli XC.

Powrót do domu przebiegł bez rewelacji, najkrótszym wariantem, zaczęło mżyć.

Przewyższenie – 530 m

Pierścień Dookoła Poznania vol.6

Niedziela, 20 października 2013 • dodano: 20.10.2013 | Komentarze 9

Szóste w karierze starcie z urozmaiconym Pierścieniem Poznańskim.
Na wieść o tym długim jesiennym tripie rozesłałem info znajomym ...
Rano odrobinę się zaspałem, co spowodowało że na miejscu zbiórki zjawiłem się o 8:15 zamiast planowanej 7:30. Ostateczny skład ekipy ograniczył się do dwóch sztuk - mnie i Drogbasa, czyli twardzieli, co oznaczało że będzie szybsza jazda :)
Tym razem obraliśmy kierunek jazdy przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Jak miło walnąć Pierścień w jesiennych barwach :) © JPbike

Tropikalne akcenty w Zborowie :) © JPbike

Po takich duktach to super się pomyka © JPbike

W WPN to zboczyliśmy z trasy na ciekawsze ścieżki © JPbike

Dłusza przerwa nr.1. Rozlokowaliśmy się jak na wyprawie :) © JPbike

Na starej stacji Jarek podziwiał barwy jesieni © JPbike

... a ja z radości poskakałem na swoim terenowym rewirze :) © JPbike

W Pożegowie postawili coś oto takiego. WPN kocha rowerzystów :) © JPbike

W Mosinie, na jednym skrzyżowaniu przeżyłem chwile grozy. Chciałem szybko przekroczyć szosę między auta oczekujące przy zakręcie na zielone światło, gdy nagle i z niezłą prędkością na drugim pasie nadjechała Toyotka jadąca wprost i gdyby nie wyrobiony na trasach mtb zmysł szybkiego reagowania to doszłoby do kraksy ...
Do małego kontaktu jednak doszło, kierowca w porę wyhamował, auto prawym przodem uderzyło w mój pedał i wyrzuciło mnie na krawężnik. Kierowca był spoko, szybko się dogadaliśmy. Rower na szczęście cały, łokieć troszkę pobolewał, na kolanie pojawiło się obtarcie które odkryłem dopiero po powrocie do domu :)

Ciekawy i artystyczny mural © JPbike

Szosowy trip przez południowe krańce Pierścienia © JPbike

Na półmetku trasy, za Kórnikiem nad jeziorem czas na drugą dłuższą przerwę.

Przekraczamy bramę w Kostrzynie © JPbike

Takie znaki u nas to rzadkość, ważne że są :) © JPbike

W sumie cały południowo wschodni odcinek Pierścienia przebiegł szybko i do tego wiaterek nam sprzyjał.
No i wypada napisać że pierścieniowe oznakowanie na całej trasie zostało odnowione.
Przed Bednarami czas na trzecią przerwę, upływające kilometry zaczęliśmy czuć.

Trip przez Puszczę Zielonkę © JPbike

Po przejechaniu 145 km dopadł mnie kryzysik, który zażegnałem 10 km dalej.
W Murowanej Goślinie zatankowałem puste od pół godziny bidony. Jarek nieźle czuł nogi.
Jeszcze tylko przejazd przez poligon, Kiekrz i myk na miejsce porannej zbiórki, zaczynało się ściemniać.

W Strzeszynku. Kolejny raz Pierścień pokonany, czas przybić piątkę :) © JPbike

Do domu zajechałem już po ciemku, przed 19-tą. Dzień dobrze spędzony rowerowo. Dzięki Drogbasie :)

Wliczając czerwcową trzysetkę, dzisiejszy trip to moja siódma tegoroczna dwusetka !

Przewyższenie - 1025 m

Teamowe kręcenie na moraskich ścieżkach

Sobota, 19 października 2013 • dodano: 19.10.2013 | Komentarze 7

Zagadałem się z Mariuszem na moraskie ścieżki.
Rano chłodnawo, wskoczyłem w odpowiedni ubiór i jazda na szczyt Góry Moraskiej.
Dojazd przez Marceliński, Rusałkę, Strzeszynek, Jelonek i Suchy Las.
Najpierw z klosiem pokonaliśmy najdłuższy superkręty singiel - FRAJDA !
Po jakimś czasie na parking zajechali Asia z Marcinem i czas na wspólną jazdę.

Zgrana i wesoła ekipa gotowa na moraskie ścieżki :) © JPbike

Piękna jesień z rowerzystami - to jest to :) © JPbike

W moim wykonaniu wszystko szło sprawnie, nawet zajechane RR-y nie sprawiały problemów z trakcją. Mariusz i Marcin też dobrze radzili, natomiast Asia dzielnie walczyła z wszelakimi zakrętasami, podjeżdzikami i zjeżdzikami. Postępy były, tak trzymać. Wszystko szło w dobrym kierunku, aż nagle na szybkim i prostym zjeździe zakończonym sztucznie usypanymi hopami jadąca ze 10 m przede mną rozpędzona Asia ku mojemu zdumieniu wjechała centralnie na ową hopę i będąc zszokowanym zobaczyłem ją lecącą w przestworza na wysokość ze 50 cm. Normalnie szok ! Niestety, lot był pechowy, bo kilka metrów za ową hopą była druga hopa przeznaczona do lądowania, a Asia wylądowała tuż przed nią i nieprzyjemnie wyglądające OTB zaliczone :(

Na tej hopie Asia wykonała pechowy lot :( © JPbike

Trochę czasu zleciało by JoannaZygmunta doszła do siebie. Obrażenia były i to takie że nie pozwoliły na dalszą jazdę.
I tak dalej pospacerowaliśmy do zaparkowanego auta.

Następnie ja z klosiem udaliśmy się trochę pokręcić na poligonowy teren.
M.in. poćwiczyliśmy na stromych wzniesieniach grodziska wczesnośredniowiecznego.

Jesienne ćwiczenia zjazdowe klosia © JPbike

Natomiast w drodze powrotnej, nad Rusałką spotkałem Dawida i troszkę sobie pogadaliśmy.

Super beskidzki rozjazd

Niedziela, 22 września 2013 • dodano: 25.09.2013 | Komentarze 6

Po istebniańskim maratonie czas na rozjazd, koniecznie z czymś mocnym :)
Pisałem już że w tej samej kwaterze co ja i k4r3l przebywali również magdafisz, ktone, Jarek Wójcik, nowo poznani Albert i Tomek, do tego jeszcze był Marek Witkiewicz. To już sporo kolarskiej braci, to fajnie :)
Odnośnie trasy to zagadaliśmy się najpierw wjechać na Baranią Górę i stamtąd wykombinować jakiś ciekawy wariant zjazdowy.
Więcej pisać nie muszę, obrazki pokażą że było ostro zarówno pod górę, jak i w dół :)

JPbike w górach z rowerem w 100% jest sobą ! © JPbike

Sporo nas jest. W grupie raźniej i wesoło :) © JPbike

Przez beskidzkie polany © JPbike

Właśnie dla takich widoczków się jeżdzi w wysokie mountainy :) © JPbike

Czarny szlak podjazdowy. Hardcore (1) :) © JPbike

Dobijamy do celu. Szczyt Baraniej Góry (1220 m) © JPbike

Na szczycie wieży mgliście i widoczków niet © JPbike

Niebieski szlak zjazdowy. Hardcore (2) :) © JPbike

Ot, cały urok beskidzkich szuterków :) © JPbike

Na czerwonym w okolicy Stecówka - Przełęcz Szarcula. Hardcore (3) :) © JPbike

Parę przygód było na zjeździe niebieskim - raz zaliczyłem mini OTB i dłoń lekko podbiłem, a Jarek W. urwał hak.
Po dokręceniu pod kwaterę byliśmy giga zadowoleni z hardcorowego rozjazdu !
W końcu, po 15-tej ruszyłem furą do Poznania i po 7 godzinach zameldowałem się w domu.
W sumie ten sobotni błotno-asfaltowy maraton, niedzielny mocno beskidzki rozjazd i długa podróż autem spowodowały że przez cały poniedziałek i pół wtorku miałem ... zakwasy :)

Przewyższenie - 1025 m

Trening z teamowymi kumplami

Środa, 11 września 2013 • dodano: 11.09.2013 | Komentarze 4

Umówiłem się z Josipem i Marcem na wspólną jazdę.
Zbiórka nastąpiła o 18 nad Rusałką i tak żeśmy dość mocno pognali na Rundę Drogbasa z tą różnicą że zamiast jazdy po skarpie wzdłuż Kierskiego poprowadziłem kumpli na rundkę wokół tegoż jeziora. Chłopakom ten wariant się podobał, przy okazji Marc pokazał nieznaną mi stromą ściankę zjazdową prowadzącą wprost na przystań żaglówek. Po okrążeniu ponownie napieraliśmy Rundą Drogbasa. I tak przy powoli zapadającym zmroku dokręciliśmy do torów za Rusałką, gdzie się rozdzieliliśmy.
Udany trening po pracy. Dzięki chłopaki :)

Puls - max 163, średni 133
Przewyższenie - 310 m

Rozjazd po stokach Karkonoszy

Niedziela, 8 września 2013 • dodano: 09.09.2013 | Komentarze 3

Skoro spędzamy niedzielny dzionek u stóp Karkonoszy, to czas rozjechać się po górkach i odesłać w zapomnienie zupełnie nieudany w moim wykonaniu wałbrzyski golonkomaraton. Pomysł na trasę spontaniczny i obowiązkowo z dodatkiem technicznych elementów. Ruszyliśmy przed 9-tą. Przejeżdżając przez okolice stadionu w Karpaczu wypatrzyliśmy stopniowo zjawiających się bikerów, okazało się że tegoż dnia organizują wjazd na Śnieżkę. Na początek podjazd do Karpacza Górnego, z tą różnicą że zamiast serpentyn podjeżdżaliśmy super stromym skrótem i oczywiście na młyneczkach. Następnie techniczna atrakcja - zjazd kultowym zielonym do Borowic. Po zjechaniu zupełnym przypadkiem natrafiliśmy na górskie zmagania szosonów (wypatrzyłem m.in. Radka Lonkę). Przebywając w rejonie d.w. "Łokietek" postanowiliśmy odszukać super stromą ściankę zjazdową. Sporo błądzenia było i żeśmy odpuścili dalszego szukania. Po tym pognaliśmy znanym z niedawnego bikemaratonu świetnym fragmentem zielonego, do Wodospadu Podgórnej. W Przesiece przerwa na browarki. Po tym czas na drogę powrotną. Dobrze znanymi duktami dokręciliśmy pod d.w. "Lubuszanin" i stamtąd czerwonym w stronę Karpacza. Na koniec kolejna techniczna atrakcja - zjazd sławnymi agrafkami. Wszystko tamtejsze, włącznie z najtrudniejszą nawrotką zjechałem. Natomiast okryty złą sławą sześcio-wykrzyknikowy uskok odpuściłem by nie zaliczać kolejnych szlifów :) W końcu już tylko myk w dół do szkoły w Ściegnach i czas wracać do Poznania. W sumie to był udany rowerowo dzień.

Tędy, obok Gołębiewskiego żeśmy jechali podjazdowo © JPbike

Wspinaczkowy atak na super stromej ściance © JPbike

Kultowy zjazd zielonym po AGD i RTV do Borowic :) © JPbike

A tu przypadkiem natrafiliśmy na górskie zmagania szosonów © JPbike

Browarek z kumplami - nasz standard rozjazdowy :) © JPbike

Techniczne ćwiczenia na czerwonym do Karpacza © JPbike

Na koniec sławne agrafki - ja wszystko zjechałem :) © JPbike

Przewyższenie - 1045 m

Wysokogórski rozjazd :)

Niedziela, 18 sierpnia 2013 • dodano: 19.08.2013 | Komentarze 13

Poprzedniego dnia do tej samej noclegowni, do Michałowic przyjechał na urlop josip z Olą i dzieciakami, co oczywiście spowodowało że tamten wieczór bardzo miło zleciał przy browarkach i jeszcze jakimś wysokoprocentowym trunku :) No i zagadaliśmy się na niedzielną jazdę, padło na zdobycie Szrenicy (1362 m), dotarcie do nieczynnej kopalni kwarcu "Stanisław" (1050 m), na Wysoki Kamień (1058 m) i na koniec frajda zjazdowa, czyli żółtym w dół, do tej pory mi nieznanym.
Skoro w planie jest Szrenica leżąca na terenie KPN to podobnie jak przy wypadzie na Śnieżkę trzeba było bardzo wcześnie wstać, pierwotnie planowaliśmy pobudkę o 4:30. Ja twardo wtedy spałem i nagle zbudził mnie o 5:30 klosiu.
W głowie mojej jeszcze troszkę szumiały promile, cóż jechać trzeba :)
Skromne śniadanie i na krótko po 6-tej można było ruszyć na tytułowy rozjazd.

Godzina 6:26. Górne Michałowice z pięknymi Karkonoszami w tle © JPbike

I tak jechaliśmy sobie przy wschodzie słońca górskim szuterkiem do Szklarskiej Poręby, na dolną stację wyciągu, a tam pusto, kolorowych śladów po wczorajszym maratonie już nie było. Po czym rozpoczęliśmy właściwą wspinaczkę.

Początkowy fragment czerwonego na Szrenicę jest masakryczny, z niepodjeżdżalnym fragmentem © JPbike

Ów podjazd, od Kamieńczyka to istna ścianka podjazdowa, no i ten wertepiasty bruk © JPbike

Im wyzej tym nawierzchnia lepsza. Ten mały punkcik na drodze to klosiu :) © JPbike

Dobijamy do Hali Szrenickiej © JPbike

Pod schronisko na hali jako pierwszy wjechał josip, po nim ja i na końcu klosiu.
Widocznie zmęczenie mocno górską jazdą w poprzednich dniach dało we znaki mi i Mariuszowi.

Chwila postoju na hali - na wysokości ponad 1200 m.n.p.m © JPbike

To już ostatnie metry na szczyt Szrenicy. Dwaj Mariusz ! © JPbike

Przy schronisku. Szrenica na rowerze zdobyta ! © JPbike

Na szczycie zjawiliśmy się na krótko po 8-mej, trochę wiało, temperatura oscylowała na poziomie 15 stopni.
Cały ten ze 4 km podjazd czerwonym od razu uznałem za najcięższy ze wszystkich mi znanych.

Na szczycie pora na arcywidoczki :) © JPbike

Moi kumple - wysokogórscy bikerzy z Wielkopolski :) © JPbike

Nadszedł czas na zjazd - od razu ostro, jak się puści klamki to rower przyspiesza gwałtownie.
Brukowano - wertepiasta nawierzchnia nie pozwala na rozwijanie szalonych prędkości.
Palenie klocków hamulcowych mamy zagwarantowane :)

Masakryczny fragment zjazdowy. Wytelepało nieźle © JPbike

Właśnie tam, na szybkim łuku znów miałem problemy z trakcją, Trek zamiast skręcać jechał na wprost (podsterowność), więc zjechałem bez szarżowania do Wodospadu Kamieńczyka, gdzie zatrzymaliśmy się i sprawdziłem przednie koło - po oględzinach stwierdziłem że koło łatwo wychyla się na boki, prawdopodobnie to wina słabszej sztywności amortyzatora w miejscu mocowania do piasty. Jak będę wybierał nowego 27.5" to pewnie skuszę się na sztywne osie, jakie ma klosiu.

Wodospad Kamieńczyka, tu właśnie woda spada w dół © JPbike

Dalej to udaliśmy się szlakiem ER2 wzdłuż torów i następnie w stronę Szklarskiej Drogi, by nią dotrzeć do nieczynnej kopalni kwarcu "Stanisław", po czym jazda na Wysoki Kamień, ponoć w obu miejscach jeszcze mnie nie było.

Ładna szoska i to na wysokości 1000 m.n.p.m © JPbike

Wysokogórski szuterek, tuż przy kopalni © JPbike

Kamieniołom kopalni kwarcu "Stanisław" w prawie całej okazałości © JPbike

Widok z Wysokiego Kamienia. Tam po prawej Szrenica, byliśmy tam :) © JPbike

Po tych wysokogórskich emocjach widokowych czas na długi zjazd żółtym przez Zakręt Śmierci i dalej do Piechowic.

Fragment zjazdu żółtym. Sama przyjemność jazdy mtb ! © JPbike

Sam zjazd, o długości ze 5 km dostarczył sporo frajdy, po prostu to była wisienka na torcie !
W Piechowicach postój przy sklepie, a tam po ulicy co chwilę pomykali szosoni.
Na koniec ostatni podjazd - po gładkim asfalciku do kwatery. Czas na pożywne drugie śniadanie i kawę.
Po tym rozjeździe i bardzo udanym weekendzie w Karkonoszach wróciłem z klosiem do stolicy Wielkopolski.

Wykuty tunel na podjeździe do Michałowic © JPbike

Przewyższenie - 1540 m

Dojazd na start i powrót z mety BM

Sobota, 17 sierpnia 2013 • dodano: 19.08.2013 | Komentarze 1

Dojazd - 10.95 km, 250 m podjazdów.
Powrót - 10.91 km, 140 m podjazdów.
Michałowice - Droga pod Reglami - końcówka trasy BM - szrenicki stok i na odwrót.
Wracając, ciężkawo szło, marzyłem o browarku, białeczku i węglowodanach :)

Karkonoska rozgrzewka

Piątek, 16 sierpnia 2013 • dodano: 19.08.2013 | Komentarze 4

Zajechałem z Mariuszem do Michałowic na trzydniowe kręcenie po Karkonoszach.
Wczesno-popołudniową porą czas wskoczyć na swoje rumaki i myk w góry.
Pomysł trasy był spontaniczny. Po dojechaniu do Drogi pod Reglami wypatrzyliśmy znane niebieskie strzałki jutrzejszego maratonu i padło na częściowy objazd trasy. Dopóki wisiały oznaczenia to tędy kręciliśmy po górskich szuterkach. Po dokręceniu do zielonego szlaku prowadzącego do Jagniątkowa znikły oznaczenia, ale i tak pognaliśmy tędy w dół. Ów szlak zjazdowy mocno mnie zaskoczył poziomem trudności, iście golonkowym (kamienie, koleiny i jeden pokaźny uskok), miałem nawet wątpliwości czy Grabek tędy puści ścigantów (jak się okazało puścił :)). Następnie mimo braku strzałek w dalszym ciągu jechaliśmy właściwą trasą sobotniego maratonu po przyjemnych szuterkach i długim podjazdem na Dwa Mosty. Tam przerwa i zapadła decyzja by pokonać porządny podjazd - na Przełęcz Karkonoską. Pamiętam że w sierpniu 2007 to właśnie tamtędy zaczynałem swoją przygodę z kolarstwem górskim i wtedy ów ciężki podjazd zdobyłem po kilku postojach, paru wprowadzaniach i z twarzą zabarwioną na czerwono :) A tegoż dnia poszło gładko, nawet pokusiłem się o atak na stromej końcówce, na szczycie urwałem kłosiowi minutkę, może półtorej :) Przy schronisku "Odrodzenie" przerwa na czeskiego browarka i podziwianie arcywidoczków. Po tym pora na zjazd. Asfalt kiepski, z dziurami i wybojami, ale i tak rozpędziłem się tamtędy do 76.87 km/h (o 1 km/h mniej od osobistego rekordu). Gnając tamtędy w dół mijani turyści w popłochu uciekali na boki, jeden z plecakiem schował się nawet w krzaki :) Po zjechaniu już tylko jazda ponownie Drogą pod Reglami do Michałowic, do noclegowni.

Fajny zjazd zielonym do Jagniątkowa © JPbike

Na szczycie Dwóch Mostów (903 m) © JPbike

Przełęcz Karkonoska (1198 m) zdobyta ! © JPbike

Klasyczna przerwa z górkami w tle :) © JPbike

Przewyższenie - 1360 m

Terenowa Runda JPbike'a

Czwartek, 15 sierpnia 2013 • dodano: 15.08.2013 | Komentarze 5

Zagadałem się z Mariuszem na trening na mojej rundzie.
Ustawka w południe, przy Stawach Dębińskich i myk nadwarciańskim.
Po drodze oczywiście trochę gadki (o wyprawie, o sobotnim BM w górach).
W Puszczykowie odbijamy na Puszczykowskie Góry, na właściwą rundę.
Dojazd do wieży w Szreniawie szybki i sprawny. Formę to my mamy ;)
Skarpa i kręty singiel nad Jarosławieckim dostarczyły nam frajdy MTB.
Na super singlu wzdłuż Dymaczewskiego klosiu gnał jak szalony !
W Dymaczewie upragniona przerwa na Tyskiego - weszło jak woda :)
Na sinusoidach kolejna dawka emocji mountainbikerowych.
Od zjazdu z Ludwikowa zaczęła się techniczna jazda, pokonaliśmy również rundkę mosińskiego XC.
Po zjechaniu po stoku Osowej na opuszczoną stację PKP mały szok - wykosili torowisko z chaszczy.
Jazda przez Sarnie Doły i wokół Góreckiego spoko i ciśniemy ot tak sobie.
Kręty singiel w Pojnikach - kolejne emocje pure mtb.
Dalej nadal mocnym powerem mknęliśmy żółtym w stronę Puszczykowa.
Powrót ponownie nadwarciańskim i w Luboniu każdy w swoje strony.
W sumie bardzo dobry trening - zdrowo i bez kryzysu się zmęczyłem :)

Puls - max 163, średni 133
Przewyższenie - 810 m