Rozgrzewka przedstartowa

Sobota, 4 lipca 2020 • dodano: 07.07.2020 | Komentarze 0

W dół z kwatery, przez miasto i podjazd do Ski Arena Szrenica.

Pokaż trasę GPS

Po wyścigu do kwatery

Sobota, 4 lipca 2020 • dodano: 07.07.2020 | Komentarze 0

Najpierw w dół i następnie pod górę i ... zimne piwko :)

Pokaż trasę GPS

Ultra Giga Bike Maraton Szklarska Poręba

Sobota, 4 lipca 2020 • dodano: 07.07.2020 | Komentarze 7

W końcu ruszył sezon wyścigów MTB, dla mnie trzynasty z rzędu.
Tak się złożyło że na inaugurację padło od razu solidne wyzwanie - do pokonania 100 km i 3km w pionie poprowadzone po stokach Karkonoszy. Do Szklarskiej Poręby zajechałem na weekend i wraz z ekipą ulokowaliśmy się w wysoko położonym apartamencie.

Koronawirus spowodował że trochę się pozmieniało w organizacji - start giga mieliśmy już o 9 rano, całe miasteczko zawodów rozlokowali na sporej przestrzeni, start i meta w innym miejscu, do sektorów wpuszczali max 150 osób i tylko w maseczkach (lub kominach).

Nazajutrz wita nas piękna, słoneczna pogoda i z idealną do ścigania temperaturą. Po średnim wyspaniu się i zjedzeniu michy makaronu zrobiłem spokojną rozgrzewkę po porannych ulicach tegoż górskiego miasta. Przed startem fajnie było spotkać paru znajomych, w tym Bartka Miklera i Basię Borowiecką. No i wypatrzyłem mnóstwo znanych nazwisk z czołówki polskiego MTB - czyli dla mnie będzie ciężko o wynik. Tegoroczna trasa jest mocno zmieniona w porównaniu do zeszłorocznej, ale i tak konkretna i będzie co robić :)

No i 96 osobowa stawka królewskiego dystansu ruszyła. Ja oczywiście z ogona startowałem. Od razu podjazd, zjazd i powoli przebijam się w stronę swojego miejsca w stawce. Jadąc dalej paru znanych mi twarzy pomyka przede i za mną. Dość szybko pojawiają się single i techniczne zjazdy - na jednym z pierwszych nie wiedzieć czemu Damian z VW wyprzedzając mnie, powoduje że zaliczam glebkę na bok (patrz foto poniżej) - szlify na nodze zaliczone, no i przerzutka się rozregulowała - przez to zostałem pozbawiony młynka 50z i przez całą resztę trasy najcięższe podjazdy z nachyleniem dochodzącym do 20% przyszło mi pokonywać na przełożeniu 32/42. Jakby co - Damiana później wyprzedziłem i kolega zaliczył DNF. Kręcąc dalej trasa mnie zaskakuje niezłym poziomem trudności, np. przejazd po zboczu wzdłuż Kamiennej i usianym pokaźnymi kamieniami, po tym ostra i długa sztajfa podjazdowa, do tego co jakiś czas wyłaniają się super widoki na karkonoskie szczyty. Na mijanych bufetach obsługa jest profesjonalna - nie ma samoobsługi i sprawnie nam podają to co trzeba - mają nawet dobre wafelki z kremem o smaku krówki :)
Jadąc dalej, stawka giga nadal nie jest porozciągana, zarówno na odcinkach wymagających raz siły, raz techniki, raz ..., co jakiś czas ktoś się tasuje, ktoś przyspiesza, ktoś zwalnia. No i wpadamy na atrakcję MTB, czyli na fajne single (Pasmo Rowerowe Olbrzymy) - w większości mieliśmy tędy pod górę. O ile nachylenie nie powala, to ilość zakrętasów, hopek, kamiennych przeszkód (niektóre mocno podnosiły poziom adrenaliny) powodowała że nie było łatwo i szybko tędy jechać - królowały siła i technika. Mi udało się tędy dość sprawnie przejechać (trzy podpórki na kamiennych uskokach zaliczone), a na ostatnim odcinku zwanym Doplerem zrobiło się tłoczno i utworzyła się spora grupa. Po wjechaniu na najdłuższy, szeroki i szutrowy podjazd ponownie się zaczęła selekcja i doszło nas kilka osób z czołówki mega (różnica prędkości mała, cieszy mnie to), a my zaczęliśmy wyprzedzać tych z najkrótszego dystansu (fun). W 100% jechałem tędy swoje i ku uciesze - sprawnie cisnąłem do góry, przy tym zyskując parę miejsc. Po tym techniczny zjazd, trochę szutrów i niezły podjazd tuż przed wjazdem na drugą rundę giga - tam porządnie zaatakowałem, łykając kilka rywali naraz - jak się później okazało znalazłem się właśnie w swoim miejscu, które z trudem dowiozłem do mety.
No i ponownie przyszło jechać ze 50 km po śladach, jak i zaczęło się wyprzedzanie tych z classica. Jechałem tędy już sam, od czasu do czasu tasując się z trzema rywalami, z czego jeden to weteran Jan Zozuliński (ostatecznie na mecie był 3 min za mną). Poziom zmęczenia, szczególnie na takiej ciężkiej trasie zaczął narastać, ale jako stary ze mnie maratonowy wyjadacz wiedziałem co robić by wpaść na metę z satysfakcją :). Ponownie pokonywane kręte single (Dopler, Zmora, itp) tym razem szły już ciężej, zmęczenie i dekoncentracja spowodowały że „aż“ dwukrotnie zaliczyłem tam glebki na kamiennych fragmentach (bez strat sprzętowo - cielesnych). W końcu jeszcze długi podjazd, tabliczka „5 km do mety“ i już bez przygód, bez większego bólu różnych części ciała, bez większego kryzysu i z radochą docieram do mety po 6h i 52min spędzonych na takim wymagającym kondycji i techniki ultra maratonie :)

32/60 - open giga
6/15 - M4

Z 96 osób startujących na giga, aż 35 nie ukończyło - musiało być ultra ciężko :)
Wynik oczywiście mnie miło zaskoczył, a wydawało mi się że słabo jechałem :)
Strata do zwycięzcy (Karol Rożek) - 1h 49min. Do M4 (Bartosz Huzarski) - 45min



Nieładnie tak mnie spychać na bok ... © JPbike


W akcji. Techniczne trasy są w sam raz dla mnie :) © JPbike


Ot, cały urok MTB na podkarkonoskich ścieżkach © JPbike


Tuż przed metą. Nawet nie wyglądam na zajechanego :) © JPbike

Pokaż trasę GPS

Kaczawska super-górska wycieczka po numerek :)

Niedziela, 28 czerwca 2020 • dodano: 29.06.2020 | Komentarze 7

Spontanicznie wpadłem na pomysł by skoczyć do Szklarskiej Poręby po grabkowy numerek startowy na zbliżający się Ultra Giga Bike Maraton. Początkowo był plan by dojechać do Jeleniej Góry pociągiem i stamtąd rowerem 300 km do domu. Zdecydowałem na opcję bardziej komfortową czasowo - dojazd autem do Złotoryi (200 km od domu) i robię szosówką górską rundę po fajnych widokowo kaczawskich asfalcikach z zahaczeniem o Szklarską Porębę.
Ciężko było mi wcześnie wstać i jeszcze trzeba było uszykować sprzęt i żarcie. Udało się ruszyć szosówką dopiero o 12:18, przy niemal upalnej pogodzie (30°C). Trasę uszykowałem dzień wcześniej i ślad wgrałem do licznika. No i od razu zaczęła się non stop jazda raz do góry, raz w dół, co chwila widoki na góry i pełno zieleni, czyli tak jak lubię najbardziej :)


Na takich bocznych asfaltach to tylko pomykać. W tle dawny wulkan - Ostrzyca (501m) © JPbike


Przy zamku we Wleniu, mnie tu jeszcze nie było :) © JPbike


Póki kręcę sam to pozwiedzam zamek we Wleniu dronem :) © JPbike


Kaczawskie wioski mają swój klimat © JPbike


Pierwsza w życiu wizyta na zaporze w Pilchowicach © JPbike


Zapora Pilchowice © JPbike


Ogrom wodnej konstrukcji jest taki wielki że musiałem daleko odlecieć dronem :) © JPbike

W trakcie pokonywania odcinka od zapory w kierunku Szklarskiej Poręby przekonuję się że czasu do zamknięcia biura zawodów mam coraz mniej i muszę się sprężać, cisnąć, do tego słońce schowało się i szybko zbliżała się wprost na mnie deszczowo-burzowa chmura, która dopadła mnie jak dotarłem do Piechowic. Jak na zatwardziałego gigowca - nie ma lipy, kręcę mocno dalej i oczywiście szybko cały moknę. Nie powiem jak zrobiło mi się przyjemnie i orzeźwiająco, a zwłaszcza po takim upale :)


Ale leje, leje, muszę cisnąć dalej by zdążyć... © JPbike

Ulewa trwała z jedną przerwą co najwyżej 20 minut. Na głównej i ruchliwej szosie wzdłuż Kamiennej cisnę pod górę ile fabryka daje - ostatecznie do biura docieram spóźniony o 9 minut, całe szczęście że ekipa powoli się pakuje i natrafiam na samego Macieja Grabka (organizator) - pozwala mi odebrać numerek startowy - UFFF, udało się, można odsapnąć i spokojnie wracać :)


W Szklarskiej Porębie, przy hotelu Bormit © JPbike


Klimaty z widoczkiem na Karkonosze © JPbike

Wypogodziło się na dobre i całą resztę trasy pokonywałem w fantastycznych warunkach :)
W Piechowicach zaliczam jedyny na trasie pit-stop przy sklepiku na uzupełnienie spalonych kalorii.


Ultra krótka wizytacja na jeleniogórskim Rynku © JPbike


Ten czerwony tramwaj od dawna kojarzę z tutejszym miejscem :) © JPbike


W końcu udało mi się zdobyć turystycznie Górę Szybowcową (561m). Fajny parokilometrowy podjazd :) © JPbike


Super widoczek z Góry Szybowcowej na Jelenią Górę i Karkonosze © JPbike


Jest pięknie :) © JPbike


Widoczek na Góry Kaczawskie z Kapelli © JPbike


Ostatnie 40 km to czysta przyjemność po bocznych asfaltach © JPbike

I tak do zaparkowanego auta dokręciłem o ... 21:15, a przede mną jeszcze niespełna 3h jazdy do domu.
Całodniowy górski trip wyszedł dla mnie SUPER - po prostu korzystam z aktywnego życia najlepiej jak umiem :)

Pokaż trasę GPS

Rozjazdowa szoska

Środa, 10 czerwca 2020 • dodano: 15.06.2020 | Komentarze 6

- po zdobyciu Babiej Góry i wyrypie MTB po Pasmie Policy czas na coś "luźniejszego"
- wyznaczyłem szosową trasę na pograniczu Beskidu Żywieckiego i Makowskiego
- start o 11:57, w górach pochmurna aura i średnio 18°C
- na początek rozgrzewka podjazdowa na Przełęcz Krowiarki (986m)
- po tym zjazd do Zubrzycy Górnej i podjazd na Przełęcz Zubrzycką (877m)
- następnie długi zjazd do Bystrej, na początkowym fragmencie rozpęd do 78 km/h
- pomykanie lekko w dół ruchliwą krajówką nr 28 - wątpliwa przyjemność
- w Suchej Beskidzkiej skręt do Stryszawy i czas na kolejny podjazd
- trollking polecił mi abym zawitał do pobliskiej Siwcówki - tak zrobiłem
- wspinaczka na Przełęcz Przysłop (661m) - końcówka z porządnym nachyleniem
- zjazd do Zawoi z paroma fajnymi serpentynami
- po zjechaniu podjazdowy dojazd do noclegowni + zakup 2 browarów


Klimatyczna kapliczka między Sidziną a Bystrą © JPbike


Widoczkowy podjazd w Siwcówce - sielankowej wioseczce © JPbike


Centrum Siwcówki. po lewej Klasztor Sióstr Zmartwychwstanek, po prawej Izba Pamięci kard. Wyszyńskiego © JPbike


Fajny i kręty zjazd z Przysłopu do Zawoi © JPbike

Pokaż trasę GPS

Mglista wyrypa MTB po Paśmie Policy

Wtorek, 9 czerwca 2020 • dodano: 12.06.2020 | Komentarze 6

- tegoż dnia mojego pobytu w Zawoi czas na gwoźdź programu
- czyli realizuję tytułowy wypad na dość wysokie pasmo górskie
- start o 9:48, pogoda niestety powyżej 950m mglista i mniej niż 15°C
- warunki w górnych partiach - błoto, kamienie, korzenie, kałuże
- ilość spotkanych turystów - kilka sztuk, rowerzystów - jedna bikerka
- widoczków przez mgłę niestety nie miałem - wrócę tam !
- dla mnie to był udany wypad MTB, bo lubię jak jest ciężko
- resztę opowiedzą poniższe foteczki :)


Podjeżdżanie rozpocząłem trasą Babia Góra Trails © JPbike


Na szczycie Mosornego Gronia (1047m). A tam ani żywej duszy... © JPbike


Zaczynamy zabawę (czyt. wyrypę MTB) w wysokich partiach :) © JPbike


Hmm... Chyba ktoś tu zostawił sztywny widelec do 50-calowego koła © JPbike


Ale wymyślili strome podejście żółtym na Cyl Hali Śmietanowej (1298m) © JPbike


Na czerwonym szlaku po grzbiecie. Sporo tu śladów opon MTB © JPbike


Klimat na Policy (1369m). Tam na chwilę się wypogodziło © JPbike


Na Hali Krupowej (1170m) mgła taka że dronem nie polatam :( © JPbike


Mgliste klimaty podczas kamienistego zjazdu © JPbike


Na tej skalnej i mokrej nawierzchni ślisko było, technika MTB się przydała © JPbike


Takie wodne przeprawy to dla mnie frajda :) © JPbike


Ależ pięknie i zielono tam jest (widoczek z drona) © JPbike


Wyrypa dała mi w kość, więc powrót przebiegł asfaltem przez Przełęcz Krowiarki (986m) © JPbike


Pokaż trasę GPS

Babia Góra Trails

Niedziela, 7 czerwca 2020 • dodano: 07.06.2020 | Komentarze 11

Trochę niespodziewanie w pracy dali mi tygodniowe wolne. No to szybka decyzja - jadę w góry. Tym razem skusiłem się na wypad do odległej o 500 km od domu Zawoi u stóp Babiej Góry, ponoć jeszcze tam nie byłem.
W trakcie dojazdu autem raz trochę padało, raz dopadła mnie ulewa, raz temp. skoczyła do 28°C, do tego niespodziewanie mijałem trenującą na góralu Olę Dawidowicz i jeszcze do tego zszokowała mnie nastolatka w zwykłych ciuszkach - na marketowym rowerku podjeżdżała dość długą ścianę ze 12% :)
Po dotarciu do noclegowni i posileniu się ze 50 cm pizzą ruszyłem po 17 na tamtejsze ścieżki stworzone do MTB - Babia Góra Trails. Resztę powiedzą poniższe fotki :)


Zaczynamy zabawę MTB. Niezłe nazwy odcinków wymyślili © JPbike


Podjeżdżamy. Fajnie to wszystko wyprofilowali © JPbike


JPbike nareszcie w swoim żywiole :) © JPbike


Pełno tu nazw odcinków i poszczególnych sekcji © JPbike


Tak to wygląda od góry. Nie było łatwo znaleźć otwartą przestrzeń dla drona © JPbike


Na 900 m wysokości. Pora na zjazd :) © JPbike


Na takich singlach zjazdowych widocznie za szybki, za wściekły jestem :) © JPbike


Odcinek "Diablak" to istne hardcore z dropami, kamieniami i korzeniami © JPbike


Zabytkowa atrakcja. Stary młyn wodny w Zawoi © JPbike


Widoczek ze stoku Mosornego Gronia na północne stoki Babiej Góry. Ten mały na dole to ja :) © JPbike


Na koniec szybki zjazd odcinkiem "Wilcza Łapa" © JPbike

Generalnie - było bardzo fajnie, tamtejsze ścieżki świetnie zrobione, chociaż dla mnie ... za krótkie :)

Pokaż trasę GPS

Sześciogodzinne i trochę górskie szosowanie

Sobota, 2 maja 2020 • dodano: 04.05.2020 | Komentarze 11

By tegorocznej majówki z rowerem nie spisać na straty to spontanicznie i po kolejnym sprawdzeniu prognoz pogody o 7:20 wyruszyłem autem z szosówką na dachu do Złotego Stoku by pokonać zaplanowaną już od jakiegoś czasu górską szosową trasę "Dookoła Ziemi Kłodzkiej".

Start o 11:06 (12°C), na miejscu świeciło słońce, wiało z zachodu i od czasu do czasu straszyło chmurami deszczowymi. Decyduję się jechać w krótkich spodenkach, a to z racji tego że lubię grzać łydy na długich podjazdach :)


Widok na północ, stąd tam półpłasko, a ja pomykam pod wiatr © JPbike


Fajnie tak popatrzeć na górki, zwłaszcza Wielkopolaninowi :) © JPbike


Most Gotycki w Kłodzku © JPbike


Zacny ten wiadukt kolejowy w Ratnie Dolnym © JPbike


Bazylika w Wambierzycach © JPbike


Dość duże ruiny zamku w Ratnie Dolnym © JPbike


Długi podjazd na Drodze Stu Zakrętów w Górach Stołowych © JPbike


W Parku Narodowym Gór Stołowych. W tle Szczeliniec Wielki (919 m) © JPbike


W Karłowie (najwyższy punkt trasy) dopadł mnie deszcz, schroniłem się tu © JPbike

Będąc w powyższym miejscu deszcz okazał się solidny, temperatura spadła do 5°C, a ja w krótkich spodenkach, powoli robiło mi się zimno, no tak - trzeba było zabrać nogawki, wiatrówkę i dodatkową parę skarpetek (zostały w aucie, znowu górą te prawa Murphy'ego). A właścicielka z drewnianej posesji obok widząc mnie chciała mi dać żółtą pelerynkę przeciwdeszczową o mało rowerowym kroju (luźnym), wziąłem ją, ale na wszelki wypadek. I tak przeczekałem jakieś 30 minut, przy tym podjąłem decyzję o zmianie trasy, ponoć nawigacja w liczniku zaczęła pokazywać że początkowo zaplanowaną ponad 170 km rundę z konkretnym przewyższeniem będę pokonywał do 21 lub 22-tej :)
W końcu deszcz ustał, ruszyłem na długi i kręty zjazd do Kudowy Zdrój po mokrym asfalcie z dziurami. Oj to była masakra, strasznie zzzzziębłem, ale przeżyłem to. Tyłek i stopy miałem całe mokre. W tymże ładnym uzdrowisku wypogodziło się i był pit stop na kawę i gorzką czekoladę.


Z jakością tutejszych bocznych asfacików różnie bywało © JPbike


Kolejowe takie tam. Tunel w Kulinie © JPbike


Rynek w Lądku Zdrój. Pusto tam © JPbike

Wypada wspomnieć że z wiadomego względu w znanych mieścinach które mijałem (m.in. Kudowa Zdrój, Duszniki Zdrój, Polanica Zdrój, Lądek Zdrój) ludzi było bardzo mało, wręcz pojedyncze sztuki, za to wszystkie parkingi w Górach Stołowych przy Drodze Stu Zakrętów były szczelnie wypełnione. Natomiast pro-szosonów (w tym jedną kobietę) spotkałem na całej trasie mniej niż 5 sztuk.


Na Przełęczy Jaworowej (705 m). Cel na następny wypad w góry już mam :) © JPbike

Mimo (nieznacznego) skrócenia zaplanowanej trasy wyszedł spontaniczny, udany i trochę górski trip z dodatkiem rzeźbienia łydek. Do tego całość pokonałem bez kryzysu, wystarczyły mi: jedna porcja makaronu z tuńczykiem i szczypiorkiem (drugie śniadanie), oraz dwa izotoniki, kawa, batonik i czekolada zakupione po drodze. Po prostu lata doświadczeń i kręcenie na rowerze z pasją robią swoje.
Do Poznania wróciłem krótko po 22-tej, w domu zapytano mnie czy jestem zmęczony, ależ skąd :)
 
Pokaż trasę GPS

Zimowy Pradziad (niezdobyty)

Sobota, 8 lutego 2020 • dodano: 10.02.2020 | Komentarze 7

W ten lutowy weekend wybrałem się do przyjaciół poznanych ponad dekadę temu na bikestats.pl :)
Nazajutrz, sobotniego dnia u stóp Gór Opawskich  wita nas przepiękna słoneczna pogoda, do tego ze znikomym wiaterkiem i temperaturką na poziomie zera °C, zatem realizuję swój plan (albo wyzwanie jak kto woli) - pierwszą w życiu próbę zimowego zdobycia wysokiego szczytu na rowerze - czeskiego Pradziada (1491 m.n.p.m).
No i tej zimy jeszcze nie miałem okazji zobaczyć ... śniegu :). Z bazy do granicy polsko - czeskiej miałem ze 3 km i po wjechaniu na wysokość ok 450 m od razu pojawiło się to białe coś co niezwykle rzadko pojawia się u mnie w Wielkopolsce :).
Dalsze kilometry po świetnie odśnieżonych czeskich asfaltach miło zlatywały - raz pod górę, raz w dół, ruch aut mały, by po dotarciu na właściwy podjazd na Pradziada zacząć porządną i parokilometrową wspinaczkę (podjazd o nachyleniu ze 8 - 10%). Po dokręceniu na parking przy stacji narciarskiej oczom moim ukazał się charakterystyczny szczyt z wieżą i niestety dalej nie dało się jechać z powodu słabo ubitej ze 20-30 centymetrowej warstwy śniegu bardziej nadającej się na narty biegowe i pieszą zimową turystykę - oczywiście jakiś kawałek decyduję się iść pieszo (w spd-ach) i będąc przy tym sporą atrakcją dla setki narciarzy i turystów :)
Dotarłem na wysokość 1350 m, do szczytu zabrakło mi ze 3 km spaceru i zarządziłem odwrót. W sumie nie ma powodów do zmartwień - ponoć szczyt raz już zdobyłem - w lecie 2012. Droga powrotna przebiegła po swoich śladach. W wysokich partiach na zjazdach łatwo to nie było - zdarzały się płaty lodowe i trzeba było się skupiać na przyczepności, a szczególnie że ja pomykałem na ... semislickach. Mimo niezdobycia zimowego Pradziada, górski trip uważam za udany.
To nie koniec akcentów rowerowych na ten dzień - późnym popołudniem (może wieczorem) udało mi się reaktywować unieruchomionego od paru lat Flecika należącego do Jahoo81 - zobaczyć radość właścicielki - bezcenne chwile :)


Zaraz po minięciu czeskiej mieściny Zlate Hory pojawił się śnieg :) W tle Biskupia Kopa (890 m) © JPbike


Fajne są te czeskie asfalciki, a szczególnie wśród gór © JPbike


Piękna zimowa i słoneczna sceneria - tylko pomykać :) © JPbike


Musiało tu mocno sypać śniegiem (ok 700 m.n.p.m) © JPbike


Przerwa w zastavkowej budce © JPbike


Właściwy podjazd na Pradziada - odśnieżona nawierzchnia całkiem spoko © JPbike


Dawno nie widziałem takiej pięknej zimy (ok 1200 m.n.p.m, temp -2°C) © JPbike


Jedyny rowerzysta (ja) na stoku narciarskim - rzadki widok :) © JPbike


Dotąd dotarłem. Ten śnieg jest słabo ubity i dalszy spacer z rowerem nie ma sensu. W tle szczyt Pradziada © JPbike


Klimatyczne miasteczko - Karlova Studanka © JPbike


Jak się zdobywa wysokie szczyty to po tym zawsze jest długi zjazd :) © JPbike


No i po dotarciu do Konradowa zima zniknęła, temperatura skoczyła do 8°C © JPbike

Pokaż trasę GPS

Bike Maraton - Sobótka

Sobota, 19 października 2019 • dodano: 21.10.2019 | Komentarze 7

Finał ogólnopolskiego cyklu organizowanego z rozmachem przez Macieja Grabka. Podobnie jak rok temu owe zawody odbyły się w Sobótce pod Ślężą.
Dojazd solo i spoko, na miejscu ładna jesienna pogoda z temperaturką pozwalającą na ściganie się będąc odzianym na krótko (15°C). Jeszcze nie przywykłem na dobre do godziny startu królewskiego dystansu (10) - w efekcie do sektora wpakowałem się bez żadnej rozgrzewki, w sumie nic straconego, w tym cyklu nie walczę o generalkę, a chcę tylko przejechać ową trasę najlepiej jak się da. Z teamowej paczki prócz mnie zjawili się Staszek (giga) i Wojtek (mega).
No i ponad 120 osobowa stawka giga ruszyła. Na początek niespełna 2 km asfaltowy podjazd i wpadamy w podgórski teren usiany dużą ilością kamienistej nawierzchni z dodatkiem liściastego dywanu, zresztą szutry, błotko, trawa i czarny piach też były. Brak rozgrzewki powoduje błyskawiczny wzrost mego tętna, już na 5 km osiągam maximum na wyścigu. Mimo tego początkowe km jedzie mi się dość dobrze, cały czas powoli i systematycznie przebijam się w stronę swojego miejsca w stawce. Przekonuję się również że trasa jest trochę zmieniona w porównaniu do zeszłorocznej. Na pierwszym i technicznym zjeździe (kamienie, kamienie, liście, ...) szybko uzyskuję jakąś przewagę i właśnie od tego momentu znalazłem się w swoim miejscu, które dowiozłem do mety z małą nadwyżką, ale po kolei.
Po wjechaniu na dwukrotnie pokonywaną ze 22 km pętlę po stokach Raduni to od razu mamy najdłuższy podjazd na ponad 500 m wysokość z najstromszą ścianą (max 21%) - podjechane spoko (poza jednym przyblokowaniem mnie) i coś tam zyskałem. Na szczycie podjazdu jest arcywidoczek na okoliczne górki, po czym następuje fajny singiel typu zjazd - po grzbiecie i znów zjazd - zaszalałem i jednego rywala załatwiłem. Po tym mamy trochę jazdy podjazdowo - zjazdowej (głównie leśnej), trochę szerokiego i szybkiego szuterka, ciężki podjazd i wpadamy na atrakcję MTB - przejazd po wyprofilowanym singielku (Suliwoods), frajda oczywiście była :). Napierając tędy cały czas trzymam się swojego miejsca w stawce.
Po tym następuje kręcenie po szerokim w stronę rozjazdu - a tam po skręceniu na 2 rundę giga doświadczam rzadkiego do tej pory zdarzenia - mieszamy się z dystansem mega, do tego zrobiło się dość tłoczno, bo to zapewne środek stawki średniego dystansu. No to zamiast klasycznej samotności długodystansowca będzie wielkie wyprzedzanie do samej mety i ... tak właśnie było. Ogólnie było tak - póki szeroko to non stop kogoś wyprzedzam, a na singielkach raz jest gorzej, raz lepiej, raz trzeba pocierpieć, raz się udaje, raz zaliczyłem niegroźną glebkę na ostrym zakręcie zjazdowym. No i to wszystko kosztowało mnie sporo sił że trafiały mi się chwile słabości - by złapać oddech i chęci do dalszej walki to chwilami kręciłem w tempie megowców, oczywiście niektórzy mnie wtedy wyprzedzali.
Po ponownym i fajnym pokonaniu Suliwoods wróciły we mnie chęci do mocnego parcia w stronę mety. Wjeżdżamy na 20 km pętlę poprowadzoną po stokach Ślęży zawierającą zarówno niezłe single jak i szybkie odcinki - tam stawka mega była już porozciągana i prawie każdy którego dogoniłem to próbował siadać mi na kole - pokazałem im jak się jeździ z pasją królewski dystans, czyli na każdym podjeździe uciekałem, a na zjeździe korzystałem ze swojej świetnej techniki MTB :). Po drodze załatwiłem dwóch rywali z giga, jak i stoczyłem walkę ze skurczami w nogach. Na koniec ostatni ciężki podjazd i zjazd po krętych wertepach, szuterek, asfalcik i jest meta. Udany giga wyścig na koniec sezonu 2019 zaliczony.

38/107 - open giga
11/46 - M4

Strata do zwycięzcy (Krzysztof Łukasik, z JBG2) - 1:04:48 godz., do M4 (Damian Bartoszek) - 46:08 min

Fotki by Kasia Rokosz, FotoMaraton.

Początkowe km trasy. Sprawnie przebijam się do przodu © JPbike


Pełne ujęcie w akcji :) © JPbike


Z cyklu "Pokaz mistrza MTB". Piękna ta jesień :) © JPbike

Pokaż trasę GPS