W rejon Śnieżnika

Czwartek, 3 maja 2012 • dodano: 06.05.2012 | Komentarze 3

Majówka w górach - dzień 3

Tegoż dnia, po pobudce w rejonie Kozielna coś tam popadywało, mieliśmy trochę majstrowania i czyszczenia przy swoich rowerkach.
Jakiegoś pomysłu na trasę nie miałem. W końcu zdecydowałem się wybrać na Śnieżnik, wraz z pomysłodawcą trasy - Mariuszem. Reszta kumpli nie przystała na propozycję, bo to jest porządna stówka z porządnymi górkami :)
I tak dwóch zatwardziałych Gigowców ruszyło w stronę czeskiego Javornika i stamtąd zaczął się asfaltowy podjazd na graniczną Przełęcz Lądecką, pokonany spoko i z pierwszym postojem na szczycie. Następnie skierowaliśmy się na zielony szlak biegnący po sporej wysokości i dalej niebieskim z fragmentem do podejścia prowadzącym na atrakcję turystyczną - ruiny Zamku Karpień. Po zwiedzeniu jazda dalej, nadal niebieskim, momentami szlak wyglądał tak jakby nie był deptany od wieków :) Jak i znalazł się stromy zjazd, oczywiście w moim wykonaniu zjechany. Po zjechaniu (piękne widoczki na trasie !) do Starego Gierałtowa przegapiliśmy skręt na wspomniany niebieski i alternatywnie udaliśmy się na wąski asfaltowy podjazd prowadzący na 1000 metrową wysokość (Przełęcz Sucha), po drodze trafiały się resztki śniegu leżące na poboczu. Po wertepiastym zjeździe pora zdobyć kulminację wycieczki - Śnieżnik, wjeżdżany w dalszym ciągu niebieskim pieszym. Po dokręceniu do wysokości prawie 1000 m znów zagapiliśmy szlak i troszkę zbyt daleko żeśmy zajechali i z racji późnej pory zapadła wspólna decyzja o powrocie i to zaledwie 2-3 km od Śnieżnika. Zjeżdżając po niefajnej nawierzchni Mariusz złapał gumę. Po tym to już tylko bardzo długi i przyjemny zjazd asfaltami w stronę Lądka Zdrój, po drodze zrobiliśmy przerwę na browarka. W Lądku Zdrój dołączył do nas Wojtek i tak w trójkę, po szybkim przejechaniu przez centrum udaliśmy się pokonać ostatni podjazd - na Przełęcz Jaworową (705 m), którego doskonale pamiętam i miło wspominam z piątego dnia Wyprawy Dookoła Polski. Wspinając tędy, Wojtek cały czas prowadził, a my dwaj w nogach mieliśmy już ponad 80 km i prawie 2 km w pionie :) No i wokół czaiły się ciemne chmury, mnie i klosia na całej trasie deszcz oszczędził, szczęściarze z nas :) Na przełęczy josip odłączył od nas i tak dalej zjechaliśmy w dół po mokrym asfalcie do Złotego Stoku i stamtąd już osobno do swoich noclegowni.
W sumie udana wycieczka z całą masą arcywidoczków, brakło jedynie zdobycia celu.
Następnym razem się uda, trzeba tylko wcześniej wyjechać, a nie jak tegoż dnia w południe :)

Na Rozdrożu Zamkowym © JPbike

Ruiny Zamku Karpień © JPbike

Tyle pozostało ... © JPbike

Mieszkańcy zamku leżącego na wysokości 775 m mieli super widoki © JPbike

Fragment niebieskiego szlaku, jak tędy zjechać ? :) © JPbike

Arcywidoczki na zjeżdzie :) © JPbike

Chwila postoju na wysokości 1000 m :) © JPbike

Darmowe tankowanie :) © JPbike

Podjazd niebieskim na Śnieżnik ... © JPbike

Tędy i wysoko żeśmy zajechali i nawrót na drogę powrotną ... © JPbike

W Lądku Zdrój dołącza do nas Wojtek :) © JPbike

Wspinaczka na Przełęcz Jaworową rozpoczęta ... © JPbike

Na szczycie pamiątkowa fota i myk w dół :) © JPbike

Jadąc już sam do Kozielna mijałem fajnie parujące krajobrazy © JPbike

Jak i podtopiona przez burzę z gradem droga się trafiła ... © JPbike

Przewyższenie - 2079 m, to już coś konkretnego !

Rychlebskie ścieżki

Środa, 2 maja 2012 • dodano: 06.05.2012 | Komentarze 4

Majówka w górach - dzień 2

Drugi w mojej rowerowej karierze wyjazd na wspaniałe do uprawiania kolarstwa górskiego rychlebskie ścieżki. Zresztą ubiegłoroczny, a jakże znakomity wypad właśnie tam okazał się wyjazdem sezonu 2011 :)

Tym razem ruszyliśmy w siedmioosobowym składzie: Jarekdrogbas, JPbike, klosiu, Maks, Marc, toadi69 i josip, z czego ten ostatni dołączył do nas w miejscowości Cerna Voda, skąd zaczynają się i kończą wspomniane ścieżki.

Mkniemy w peletoniku do czeskiej granicy © JPbike

Gładziutki czeski asfalcik. Miło i przyjemnie się tędy kręci :) © JPbike

W pobliżu grzmiało i tutaj przeczekaliśmy deszcz. Trochę czasu zleciało ... © JPbike

Docieramy do Cernej Vody. Ładnie tam :) © JPbike

Kompletny skład. Humory dopisują :) © JPbike

Otóż TO ! © JPbike

Najpierw wspinaczka na 800 metrową wysokość ... © JPbike

Fajne i przemyślane kładki © JPbike

Jedni jechali, inni spacerowali :) © JPbike

Fajnie, fajnie, chciałoby się mieć coś takiego blisko domu ... :) © JPbike

Chwila odpoczynku po technicznej wspinaczce i kontrola sprzętu © JPbike

Kamienista końcówka podjazdu ... © JPbike

Na szczycie. Tych czterech odważyło sie na hardcorowy początek zjazdu :) © JPbike

No i poszli ! Kamolce robią wrażenie :) © JPbike

Następny etap. Uśmiech Wojtka mówi wszystko :) © JPbike

Radocha z jazdy tędy spora :) © JPbike

Ale fajnie ! Zresztą widać to po minie Marka :) © JPbike

Nie wszędzie jest łatwo ... :) © JPbike

Czasem trudne fragmenty dla odważnych się zdarzają ... :) © JPbike

Napierający Mariusz w akcji :) © JPbike

Czasami i konkretne widoczki się trafiają :) © JPbike

Jarek zdaje się mówić że to dobre miejsce do ćwiczenia techniki :) © JPbike

Przerwa na CZESKI BROWAR ! © JPbike

Pełny relaks :) © JPbike

Pora na łatwiejszy i tez fajny odcinek. Maks lawiruje między drzewami :) © JPbike

Nawierzchnia przemyślana i nie da się zgubić ścieżki :) © JPbike

Niebiańsko-górzyste klimaty w drodze powrotnej :) © JPbike

Tak jak rok temu - BYŁO SUPER !!!
Większość trudnych odcinków w moim wykonaniu przejechana, raz od Jarka usłyszałem że za szybko po tych kamieniach pomykam :)
W porównaniu z zeszłym rokiem trochę tam pozmieniali, dodali kilka nowych i superowych odcinków zjazdowych.
Powtórzę - już czekam na następny wspólny wyjazd !

Przewyższenie - 1086 m

Na Jawornik Wielki

Wtorek, 1 maja 2012 • dodano: 06.05.2012 | Komentarze 3

Majówka w górach - dzień 1

Po dojechaniu do agro-noclegowni w Kozielnie koniecznie trzeba było uczcić rowerowo pierwszy dzień dłuższego wolnego w górach najlepiej porządnym podjazdem, wspólnym browarem spożytym na szczycie i emocjonującym zjazdem w dół :)
Towarzystwa dotrzymał mi Jarekdrogbas.
Rzuciłem pomysł na Jawornik Wielki (872 m) podjeżdżany trasą sobotniego maratonu.
Podjazd pokonaliśmy spoko. Na szczycie trochę czasu zleciało nam na rozmowach, spożywaniu Pilsa, no i zajechali na szczyt również Marc i klosiu, trochę gadki i tak dalej dwie dwuosobowe grupki osobno udały się na zjazdy. W międzyczasie przez szczyt przeszedł przelotny deszcz, Ja i Jarek w porę schroniliśmy się w zadaszonej wieży widokowej. Po jakimś czasie przypadł nam ostry i techniczny zjazd czerwonym do Orłowca, dalej dokręciliśmy do granicy, po tym zjazd czeskim czerwonym do miasteczka Bila Voda i w końcu myk do noclegowni.

Jak dobrze być znów w górach :) © JPbike

Tam, gdzieś na dole mieszkaliśmy © JPbike

Spotkanie teamowych kumpli na szczycie :) © JPbike

Na Jaworniku Wielkim, na wieży widokowej. Widoczki extra ! © JPbike

Konkretny i w pełni MTB-owski zjazd czerwonym © JPbike

Puls - max 176, średni 142
Przewyższenie - 881 m

MTB Marathon Międzygórze

Sobota, 10 września 2011 • dodano: 12.09.2011 | Komentarze 18

Udany powrót po kontuzji na swój słuszny i górski dystans :)

Do Międzygórza wybrałem się na weekend w towarzystwie Djablicy, którą zgarnąłem z Wrocławia. Pierwotnie na mój golonkowy powrót po kontuzji planowałem start na mega, a jednak po sprawdzeniu siebie, zarówno treningowo, jak i podczas startu na własnym podwórku od razu zdecydowałem na swój słuszny dystans – GIGA. Nazajutrz w sobotę miałem mały dylemat – w co się ubrać, ponoć zapowiadali pogodę z temperaturą dochodzącą do 20 stopni, poza tym w wyższych patriach gór nie wiadomo jak będzie, więc w końcu wybrałem rzadko stosowaną przeze mnie opcję: podkoszulek z długim i na to krótki strój - jak się okazało wybór był idealny. Dość późno ruszyłem z noclegowni, przynajmniej dobrze się wyspałem. W sumie zrobiłem niewiele ponad kilometr rozgrzewki :) Przed wjazdem do sektora spotkałem mambę, klosia, mlodzika, po czym ustawiłem się obok golonkowego debiutanta na giga, czyli josipa, pogadaliśmy sobie. W oczekiwaniu na start dla mnie największym zaskoczeniem była znajoma sylwetka bikera w pomarańczowo-białym stroju – to był sam DMK77 ! Nie napiszę jak się cieszyłem z Jego obecności na wspólnym dystansie, bo w tym sezonie do tej pory nie mieliśmy okazji się porównać na którymś maratonie :) Oprócz Damiana spotkałem się z kumplami z SCS OSOZ – AdAmUsO, karmi, RafałCSC i slec. W sumie fajne to uczucie wrócić do ścigania po kontuzji na swoje miejsce, czyli wśród tych co mają wspólną pasję :) Cel był prosty – przejechać całą górską trasę najlepiej jak się da i bez kryzysu dotrzeć do mety. No i wypadało pokazać kto w EMED Racing Team zasługuje na miano górskiego lidera :) Trasa w Międzygórzu okazała się być identyczna z tą zeszłoroczną, czyli jedna z najłatwiejszych górskich golonkowych edycji ale … 2600 m w pionie oznacza że sporo wymaga kondycji.
No, to start ! Ruszyłem bez ostrego ciśnięcia, by na dalszej części trasy nie dać się kryzysowi, no i już od jakiegoś czasu jeżdżę bez pulsometra, więc wszystkie podjazdy pokonywałem z pulsem „na czuja”. Na pierwszej podjazdowej serpentynie dostrzegłem klosia za mną, Damian widocznie nieźle radził do góry i powoli znikał mi z pola widzenia, no cóż trzeba jechać swoje.

Na pierwszym długim podjeździe i to na czele peletonika :) © JPbike

Pierwsze krótkie wypłaszczenie i zjazd – bez emocji i szybko w dół. Po czym rozpoczęła się seria długich podjazdów wraz z paroma zjazdami. Na tym odcinku powolutku zacząłem nabierać tempa i udało się kilku osobników wyprzedzić, na jednym szybkim zakręcie na zjeździe zbyt późno nacisnąłem klamki hamulcowe i pobocze zaliczone, na szczęście bez gleby. Gdzieś tam wypatrzyłem Damiana kończącego serwis (sztyca), po czym wsiadł i znów powolutku zaczął mi uciekać do góry :) Również i na tym odcinku plecy zaczęły się odzywać, w zeszłym roku z tym bywało gorzej, nie dałem się i na całej trasie eksperymentowałem z różnymi pozycjami na długich podjazdach – raz na stojąco i twardszym przełożeniu, raz zamiast trzymać rogów trzymałem kierownicę bliżej środka – pomogło częściowo. Na pierwszym bufecie postój, podobnie na pozostałych – słusznie i można było przez chwilkę rozciągnąć plecy. W końcu atak na kulminacje wysokościową – okolice Śnieżnika.

W akcji, bliziutko Śnieżnika :) © JPbike

Aż do schroniska pod Śnieżnikiem kręciłem sam, jedynie pojedyncze sylwetki zdawało się dostrzec. Wreszcie coś technicznego nastąpiło – zjazd czerwonym. Ten dość trudny odcinek najbardziej zapamiętałem z zeszłego roku i myknięcie w dół nie sprawiło mi żadnych większych problemów, tylko w dwóch miejscach ze sporym uskokiem wolałem nie ryzykować ze względu zrastający obojczyk. Dwie osoby udało się tędy wyprzedzić. W pewnym momencie, zauważyłem jadący przede mną czerwony Land Rover, trzeba było zwolnić bo okazało się że zawodnik miał wywrotkę, leżał, chyba coś z barkiem :( Dalszą cześć zjazdu, już mniej techniczną pokonałem szybko, trochę telepania było. Gdy kończył się zjazd to nagle przede mną pojawił się DMK77, przyspieszyłem i przez chwilę jechałem tuż za Nim, zamierzałem chwilę pogadać coś w stylu „jak tam ?”, właśnie zaczynał się skręt na kolejny długi podjazd i … łańcuch zakleszczył się w korbie, kilkanaście sekund postoju …

Własny serwis na golonkowym poziomie, dobrze mieć kogoś do pomocy :) © JPbike

Długi podjazd prowadzący do rozjazdu mega/giga przebiegł pod dyktando wyprzedzania zawodników mini i znów powoli zanikającego z pola widzenia Damiana, wyraźnie brakowało mi dobrego powera na długie podjazdy. Kolejny długi zjazd, już na pętli giga – cisnąłem ile się dało, mocno telepało, na tejże pętli sporo osób z kapciami mijałem. No i jadąc tamtędy stwierdziłem że od tych wybojów na zjazdach wypadła mi z kieszonki pompka :( W pewnym momencie, na widokowym wypłaszczeniu, przed kolejnym długim zjazdem doszedł do mnie slec, przez jakiś czas jechaliśmy razem, znów na końcu zjazdu dostrzegłem Damiana, wyraźnie narzekał podobnie jak ja na plecy. Po jakimś czasie puściłem sleca by zachować siły na ostatni długi podjazd, jak się okazało słusznie zrobiłem swoje. Na odcinku od ostatniego bufetu do ostatniego szczytu straciłem kilka pozycji. Natomiast w miejscu połączenia giga z mega nastąpiła identyczna powtórka z historii – napotkałem na Zbyszka, obaj o tym pamiętaliśmy i uśmiechnęliśmy się :) Przez wyboisty odcinek w okolicach Czarnej Góry ciężko się kręciło, mimo wypłaszczenia ledwo przekraczałem 20 km/h.

Zdecydowanie wolę się męczyć w górach, no i te arcywidoczki :) © JPbike

W końcu ostatni podjazd z jednym podejściem – stwierdziłem że za wolno podchodzę, nawet dublowany Megowiec mnie wyprzedził podczas marszu. Po tym wreszcie zjazd wprost do mety, trochę błotnistych fragmentów było, gdzieś tam wykręciłem v-max. Na tymże zjeździe nie było z kim powalczyć, poza dublowaniem kilku Megowców. Jeszcze ostatni krótki, acz stromy podjazd na którym JEDYNY raz użyłem młynka (26/34), na końcówce prawie doszedłem do jednego z Xboxa, z którym kilkakrotnie tasowaliśmy się na całej trasie. Po czym już tylko bezproblemowy techniczny zjeździk wprost na metę, którą przekroczyłem jako pierwszy z EMED’u na giga :)

Klimatyczny przejazd w górskim lesie :) © JPbike

JPbike taki już jest - wariat na zjazdach :) © JPbike

Wyniki i porównania:

50/118 – open giga
21/45 – M3

Czas przejazdu (4:59:03) identycznej trasy lepszy od zeszłorocznego o półtorej minuty (5:00:34) :)
Strata do zwycięzcy giga (Janowski) – 1:12:36, do M3 (Czarnota) – 1:11:11
DMK77 dołożył mi prawie 5 minut straty, jest lepiej niż rok temu bo wtedy wlał mi 6 minut :)

EMED’owcy na giga
50 (21 M3) – JPbike – 4:59:03
54 (22 M3) – josip – 5:06:16
57 (24 M3) – klosiu – 5:08:20
82 (28 M2) – mlodzik – 5:31:35 (kapeć)
88 (30 M2) – Maciej – 5:41:27


Po maratonie tradycyjnie pora na bufet, makaron z sosem smakował, pogaduszki ze znajomymi, myjnia. Towarzyszyła mi Djablica, która pojawiła się w roli kibica. A największe uciski dostałem od Ryszarda – nawet sprawdził osobiście czy w jednym kawałku przejechałem to giga po kontuzji i z blachą w obojczyku :)

Z Ryszardem :) Trochę błotka mamy na sobie :) © JPbike

Uphill Race Śnieżka 2011

Niedziela, 7 sierpnia 2011 • dodano: 08.08.2011 | Komentarze 6

Weekend w Karkonoszach - vol.3

Podobnie jak w Głuszycy, na Uphill Race Śnieżka wybrałem się w roli kibica i fotografa, tym razem bez roweru. Towarzystwa dotrzymywał mi Jarek.
Trochę pośpiechu było by zdążyć na Śnieżkę - nie wiedziałem że start jest o 10, a nie o 12 jak 2 lata temu, więc skorzystaliśmy z wyciągu krzesełkowego na Kopę.

Tegoż dnia Śnieżka spowita była w chmurze i nieźle wiało © JPbike

Czołówka napiera - Tecław i Kaiser cisną :) © JPbike

Jadą kolejni z czołówki ... © JPbike

Zwyciężczyni - Magda Hałajczak :) © JPbike

Dojeżdżają kolejni ... © JPbike

Drogbas podziwia faceta na rowerze crossowym ... © JPbike

Damian w akcji :) © JPbike

To już wysoko, w chmurach ... © JPbike

Widoczność słaba i do tego wiatr ... © JPbike

Ekscytująca, z kibicami i ostra końcówka :) © JPbike

Szczyt Śnieżki spowity w chmurze © JPbike

Kolejni docierają do mety © JPbike

Wielki szacunek dla tego Gościa - wjechał na metę bez wprowadzania ! © JPbike

Po jakimś czasie się rozpogodziło i arcywidoczki zagwarantowane :) © JPbike

Darek ! Wielkie brawa za zdobycie Śnieżki ! © JPbike

Doskonałego humoru na szczycie z braćmi djk71 i DMK77 nie brakowało :) © JPbike

Pora zejsć w dół. Szczyt ponownie skrywa chmura ... © JPbike

Jeden z ostatnich Uphillowców - ważny jest udział :) © JPbike

Podsumowując : zdecydowanie wolałbym wystartować :)

Karkonoskie wspinaczki

Sobota, 6 sierpnia 2011 • dodano: 08.08.2011 | Komentarze 4

Weekend w Karkonoszach - vol.2

Tytuł wpisu jest celowy bo zjazdy zeszły na dalszy plan z wyjątkiem jednego :)
W końcu, po długim oczekiwaniu spowodowanym kontuzją udało się wybrać pokręcić po górskich szlakach. Weekendowy wyjazd w Karkonosze z Jarkiem był spontaniczny.
Trasę dość szybko i po przestudiowaniu mapy obmyśliłem - jedziemy w okolice Przełęczy Okraj, ponoć przez tamte rejony przejeżdżałem jedynie raz.
Ruszyliśmy z campingu w Miłkowie po porządnym śniadaniu.

Do góry przez Ściegny. Pierwsze kilometry przebiegły po mokrym ... © JPbike

Korzystając z okazji chcieliśmy zbadać Tabaczaną Ścieżkę (znaki zielone), ponoć tamtędy miał przebiegać golonkowy ścig w tegorocznej konfiguracji ...

Niezły podjazd na czarnym szlaku biegnącym do Tabaczanej Ścieżki © JPbike

Coraz wyżej. Przerwa przy budce na Tabaczanej. © JPbike

Tutaj, po przeprawieniu strumyka nie dało się podjechać ... © JPbike

Na golonkowym forum naczytałem się o trudności planowanego kilkusetmetrowego zjazdu po tejże ścieżce - na poniższej fotce tak właśnie w rzeczywistości wygląda ...
My tamtędy ... podchodziliśmy, jest stromo, no i ta ilość kamieni ...
Da się zjechać ? Da się, trzeba tylko umieć zjeźdać :)

Najtrudniejszy fragment Tabaczanej Ścieżki. Hardcore :) © JPbike

Górna cześć Tabaczanej jest spoczko do MTB :) © JPbike

Jadąc tamtędy pogoda nas nie rozpieszczała, raz krótko popadało, raz pochmurno, raz słonecznie. Dobrze że wziąłem ze sobą pelerynkę. Po dojechaniu na graniczną Przełęcz Okraj zgodnie ustaliliśmy że jedziemy dalej czeskimi szlakami w okolice Śnieżki ...

Na czeskim żółtym szlaku. Ostatnie 2 km na szczyt dały nam w kość ... © JPbike

Przerwa przy schronisku Jelenka na 1260 m © JPbike

Dalej to planowaliśmy udać się czeskim trawersem do stóp Śnieżki, niestety zarówno widoczny znak zakazujący jazdę rowerem i pracownicy parku w terenówce nie pozwoliły nam na realizację pomysłu. To nic, wybraliśmy powrót na Okraj czerwonym szlakiem.

Jest OK :) Na czerwonym, tuż przed Sowią Przełęczą (1164 m) © JPbike

Po dojechaniu w pobliże Okraju ponownie poruszaliśmy się Tabaczaną, by po krótkim czasie udać się na zjazd niebieskim do Białego Żródła.

Długi, trochę kamienisty i łagodny ten zjazd © JPbike

Po zjechaniu do krzyżówki przy Białym Źródle i po analizie mapy udaliśmy sie dalej w dół szlakiem ER2, po drodze przejeżdżając przez Western City w Ściegnach, po dotarciu do Karpacza Jarek wygłodniał, więc jazda do knajpy na obiad, gdzie spożyliśmy syty obiad w towarzystwie motocyklisty na Harleyu, w tym czasie przeczekaliśmy deszcz.
Następny i ostatni cel - Droga Chomontowa w całości i długi zjazd na camping, który znajdował się na samym dole :)
No ... trzeba było zmienić plany bo Jarek zaczął coraz bardziej tracić siły na podjazdach, coraz częściej zostawał mi z tyłu poza polem widzenia, zbyt długi okres niejeżdżenia przez masę pracy zrobił swoje. A ja - jakoś jeszcze się trzymałem. Więc po podjechaniu Chomontową na Jeleniec (905 m) nastąpił długi odpoczynek na skałkach z browarkiem i arcywidoczkami ...

Uwielbiam takie chwile :) © JPbike

W końcu nastała pora na zjazd ... zielonym szlakiem do Borowic !
Ci co jechali na golonkowym maratonie wiedzą o co chodzi.
Nie wiem co właściwie mnie pokusiło aby tędy zjechać, a miałem unikać ostrego terenu ... Taki już jestem :)
Jasne, zjechaliśmy cały ten szlak do asfaltu bez większych problemów, poza kilkoma podpórkami na ostrych fragmentach, a podczas maratonu bez żadnej podpórki zjechałem tamtędy :)
Drogbas zaliczył wywrotkę na bok po zatrzymaniu się przy głazie i ucierpiał lakier na jego amortyzatorze SiD :(
O ostatnich asfaltowych kilometrach przez Borowice, Sosnówkę i do Miłkowa nie ma co rozpisywać.
Po takim mocno podjazdowym wypadzie, który sporo sił z nas wykrzesał i odświeżeniu się nastąpiła pora na browarkowanie !

Mam tylko nadzieję że lekarz który kontroluje zrastanie nie czyta mojego bloga :D

Zdjęcia są gorszej jakości bo robione telefonami - ja ze względów obojczykowych ani plecaka ani aparatu nie zabrałem, natomiast Jarek zapomniał swojej cyfrówki zabrać w góry.

Przewyższenie - spore :)

Rozgrzewka podjazdowa

Piątek, 5 sierpnia 2011 • dodano: 07.08.2011 | Komentarze 3

Weekend w Karkonoszach - vol.1

Po dotarciu i rozbiciu się na polu namiotowym w Miłkowie, wraz z Drogbasem pod wieczór ruszyłem się rozgrzać przed sobotnim i to mocno podjazdowym wypadem.
Oprócz rozgrzewki trzeba było wpaść do sklepu w Karpaczu po coś tam do żarcia.
Po powrocie na camping - obowiązkowo wspólne browarkowanie !

Miłków - Ściegny - Karpacz - Miłków

MTB Marathon Głuszyca

Niedziela, 31 lipca 2011 • dodano: 01.08.2011 | Komentarze 16

Tym razem w roli kibica i fotografa :)

Już od jakiegoś czasu od wypadku planowałem wyjazd na uchodzący za najtrudniejszy w golonkowym kalendarzu maraton w Głuszycy.
Do noclegowni w pobliskiej Jedlinie-Zdrój zajechałem wraz z Pawłem.
Pogoda w sobotę wieczorem nieciekawa - raz mżawka, raz deszczyk ...
Nazajutrz nie padało, o 9-tej ruszyliśmy na miejsce startu od razu spotkałem się z masą znajomych, zarówno na stadionie i jak na trasie wszystkich co znam wypatrzyłem - miłe uczucie być znów wśród tych co mają wspólną pasję, jaką jest pełne MTB. Oczywiście większość z którymi rozmawiałem wiedziała o moim wypadku i pierwszym pytaniem jakie zadawali było coś w rodzaju "jak tam ręka" :)

Ruszyłem około 15 min przed startem giga na pierwszy solidny podjazd i tu niemiła niespodzianka - zgubiłem licznik :(

Fotka by anchizka.

Na podjeździe. Jak widać jest OK :) © JPbike

Nareszcie znów w górach :) Chociaż pogoda ... © JPbike

Czołówka giga. W końcu miałem okazje zobaczyc jak cisną do góry :) © JPbike

Fragment w ogonie giga jechałem. Trochę błotka było :) © JPbike

Gdzieś wysoko. Ci dwaj ... kończą ściganie i wracają :) © JPbike

Po dojechaniu do powyższego miejsca napotkałem na pierwszego defekciarza, chwilę pogadaliśmy i ruszyłem dalej na zachód, by wyczaić jakieś miejsce do focenia Gigowców, a tu po kilometrze ...

Skończyła mi się ścieżka ... © JPbike

To nic, przedzierałem się dalej, na azymut i bez kompasa, by po jakichś 20 minutach odnaleźć ścieżkę, po drodze wdrapując się przez mokre trawy na szczyt z arcywidoczkami i przerażająco stromymi południowymi stokami :)
Odnaleziona ścieżka zaprowadziła mnie nie tam gdzie planowałem - ponownie znalazłem się na podjazdowym asfalcie. Widocznie wcześniejsze studiowanie mapy kiepsko mi szło, albo w rzeczywistości tamtejszych ścieżek jest więcej lub mniej. Więc decydowałem się na focenie dystansu mega ...

W oczekiwaniu na mega ... © JPbike

Minęła godzina 11:20, gdzie jest mega ?
Wtedy podszedł do mnie facet, również oczekujący i poinformował że trasa mega została zmieniona. I to w dniu startu, no tak, przecież będąc jeszcze przed startem na stadionie zauważyłem to, tylko dlaczego nie spojrzałem dokładniej na wywieszoną mapę ...
Więc pomknąłem w dół i miłym asfaltem z fajnym podjazdem dokręciłem do bufetu, a tam mega i mini już tamtędy pomykali. Zawróciłem i po kilku km natrafiłem na Golonke stojącego w newralgicznym punkcie trasy. Po krótkiej rozmowie Grzegorz wskazał mi abym udał się ... trasą maratonu i tak też zrobiłem.
Polanka po której jechałem była okazała i bliziutko mety (dla mini), gdzieś tam zatrzymałem się i w ruch poszedł spust migawki ...

Czołówka mega napiera ... © JPbike

Fociłem zarówno pojedynczych, małe grupki ... © JPbike

Jak i spore peletoniki mini i mega :) © JPbike

Fajny singielek. Na pierwszym planie Iza w akcji :) © JPbike

Czas uciekał i ruszyłem dalej w okolice Wielkiej Sowy, po drodze przecinając trasę :

Ciężki podjazd prowadzący do strefy górskich mgieł ... © JPbike

Na szczycie fajnego podjazdu, postój by odsapnąć - trochę brakło mi formy :) © JPbike

Ponownie na trasie. Podjazd do schroniska Sowa. Mgliście tam. © JPbike

Naprawdę MUSIAŁEM coś takiego zaliczyć :) © JPbike

Moja miejscówka do focenia. Końcówka zjazdu czerwonym szlakiem z Wielkiej Sowy © JPbike

Na powyższym miejscu spędziłem ponad 3 godziny.
Widoczna wydeptana gleba to moje dzieło :)
Fajnie było popatrzeć jak większość z mega i giga tamtędy zjeżdżała, mając do wyboru kamieniste lub korzenne podłoże. Zarówno szybkich, jak i wolnych zjazdów, oraz sprowadzań i glebek nie brakowało.

Jedni wybierali korzonki. Zwycięzca M3 giga Tomasz Jajonek w akcji :) © JPbike

Inni decydowali sie na kamienisty zjazd. Mamba w akcji :) © JPbike

W końcu o 16:50 ruszyłem w dół, a okazało się że jeszcze kilkunastu z giga znajdowało się na trasie (w tym mlodzik). Rzeczywiście, bardzo ciężki ten maraton i do tego trudne warunki na trasie powodowały że odstępy czasowe pomiędzy poszczególnymi Gigowcami były spore. Klosiu i adamuso się wycofali. Będąc już w domu analizowałem wyniki i stwierdziłem że gdyby nie mój czerwcowy wypadek to znając swoje umiejętności jazdy w deszczu i błocie miałbym okazję w tegorocznej Głuszycy powalczyć o top 10 w M3 ... :)

Chciałem w kolekcji mieć fotkę z Izą i mam :) © JPbike

Uff, mlodzik w końcu dojechał :) Spędził na trasie blisko 8 godzin ! © JPbike

Pełna galeria prawie 500 fotek mojego autorstwa - w Picassie.

Parametrów prędkości i przewyższenia brak - Sigmy 2006 już nie mam :(

MTB Marathon Krynica Zdrój

Sobota, 28 maja 2011 • dodano: 29.05.2011 | Komentarze 30

Błotna i ciężka przeprawa przez góry – UDANA !

Golonkowa Krynica Zdrój coraz śmielej staje się dla mnie jedną z najszczęśliwszych górskich rund, i do tego … najodleglejszą od domu. Dziś, po tamtejszym maratonie, na którym po raz trzeci wystartowałem mogę napisać że warto było wydać cztery stówki na dojazd i powrót (575 km w jedną stronę, 10 godzin jazdy autkiem), nie licząc kosztów noclegów, jedzenia i wpisowego. Dla mnie cykl MTB Marathon stał się już swoistego rodzaju uzależnieniem :)
Dzień przed maratonem, późną porą zrobiłem pieszy rekonesans technicznej sekcji zjazdowej na Górze Parkowej – z racji że wtedy było ciepło i sucho, tamtejszy najbardziej stromy zjazd i jego sucha nawierzchnia nie zrobiły na mnie większego wrażenia :) kilku rekonesansowców napotkałem i trochę się zdziwiłem że tylko jeden zjechał – to rozumiem :)
Gdy się zbudziłem to nad Krynicą wisiały niskie chmury, temperatura spadła do 12 stopni i trochę popadało – będzie błotniście i jak się okazało … CAŁA górska trasa taka była. Więc wytrawni technicy do boju ! Po 9-tej ruszyłem na rozgrzewkę na … Górę Parkową :) No i na stromym zjeździe zaliczyłem glebkę – po prostu nie zauważyłem ilości błotka i nastąpił uślizg tyłka Treka, troszkę się ubrudziłem :) Po zjechaniu w dół, przed startem, na głównym deptaku spotkałem paru znajomych, głównie tych żółto-czarnych – AdAmUsO, slec, Math86, RafalCSC, karmi, oraz stojąc w sektorze (trzecim) napotkałem na Arka. Na krótko przed odpaleniem Gigowców … lunęła ulewa i tak przez pierwsze 3 km zdążyliśmy się zmoknąć. Przy skręcie na podjazdowy czerwony szlak napotkał na mnie nicram i po chwili zniknął mi w tłumie. Na tym podjeździe biegnącym na Przełęcz Krzyżową kręciłem w miarę przyzwoitym tempem i bez problemu podjechałem po lekkim błotku, po drodze kilku wyprzedzając. Natomiast na krótkim, acz stromym zjeździe desperackim atakiem, bo w błotnej koleinie wyprzedziłem mistrzynię DH, Justynę F. :) Dalej to jazda po ciężkiej nawierzchni przeoranej przez traktory i ciągniki gąsienicowe lekko do góry, by po tym zacząć pierwszy długi zjazd szerokim i mokrym szutrem z błotnymi koleinami. Jako że na błotne maratony nie biorę okularów, nie dane mi było zjechać tamtędy na maxa, i do tego Trek często mi tańcował, zostałem wtedy wyprzedzony przez kilku rywali i jedną rywalkę. Nastał długi podjazd na kulminację trasy – na Jaworzynę (1114 m). Całość, w tym najbardziej stromy fragment podjechałem nieźle, nawet udało mi się powyprzedzać paru osobników. No … od tamtego momentu niektórzy mieli problemy z zaciągającym się łańcuchem – a ja na całej trasie ani razu nie miałem takiego problemu – zamontowanie najmniejszej zębatki 26 okazało się dla mnie strzałem w dziesiątkę, zresztą Math86, z którym jechałem większość podjazdu też takową miał i na mglistym szczycie Jaworzyny kciukiem potwierdził że wszystko gra. Po zdobyciu szczytu pora na zjazd, najpierw po polance z niebezpiecznym progiem (przeskoczyłem), a następnie super stromy (ponad 30%) i super grząski (gorszy niż w zeszłym roku) zjazd, na którym na początku zaliczyłem glebę (tył płynął i uciekł), później ilość grząskiego błota spowodowała że dwie podpórki zaliczyłem, by w końcu z satysfakcją zjechać do końca :) Gdy zrobiło się szerzej, nadal w dół gnałem, po kamieniach, mocno telepało, ręce ledwo czułem, zauważyłem na poboczu grupę ratowników okrywających kocem termicznym … Bogdana Czarnotę ! Ostro i niebezpiecznie musiało być. W tamtym momencie wyprzedził mnie Math86 – teraz już wiem że muszę swoją stajnię powiększyć o fulla :) Po wizycie przy bufecie (na każdym robiłem postój) kolejny podjazd, ciężki, bo grząski, gdzieś tam napotkałem sleca, serwisował coś, i po krótkim czasie mnie wyprzedził, po czym nastąpił zjazd w okolice rozjazdu mega/giga – najpierw zauważyłem że licznik padł i powędrował do kieszonki, a następnie jeden gość leżał przy poboczu – prawdopodobnie ostre otb przez śliski próg zaliczył, zapytałem się czy jest cały – żył i po chwili, jadąc dalej zauważyłem jadących do niego ratowników na quadach z noszami. Po drugim bufecie wspomniany rozjazd, Gigowcy pomknęli w dół czarnym szlakiem – technicznym i zaszalałem :) Po zjechaniu do Wierchomli i dokręceniu asfaltem na najniższy punkt trasy, zaczął się bardzo długi (7.6 km, 539 m w pionie) i bardzo ciężki bo niemal cały czas po grząskim błotku podjazd na Halę Łabowską (1040 m). Jechałem tamtędy niemal samotnie, praktycznie w całości na młynku i dwa może trzy najcięższe fragmenty wprowadzałem. Ponownie pojawiła się strefa górskich mgieł, zimno było, ubrany byłem odpowiednio, więc nie było tak źle. Dobijając końcówkę tegoż masakrycznego podjazdu stwierdziłem że sporo sił zużyłem … ale nie poddam się ! Po trzecim bufecie – interwałowy odcinek czerwonego szlaku z porządnym podjazdem na Runek (1080 m), gdzie giga łączyła się z mega. Jadąc tamtędy błota było trochę mniej i można było pocisnąć. Tak się złożyło że natrafiłem na megowców, którzy jechali podobnym tempem do mojego, albo ja kręciłem już słabiej przez wspomniany długi i ciężki podjazd. Natomiast na sporym fragmencie zjazdowym, biegnącym w okolice Słotwin, leżało takie śliskie błoto że Trek cały czas tańcował, opony (NN) osiągnęły ze 3 cali szerokości, na szybkim zakręcie nie wyrobiłem się i glebka w trawę zaliczona. Po zjechaniu do Słotwin – stromy podjazd po stoku narciarskim, całość podjechana. Ponowny zjazd – do Krynicy i początek ostatniego długiego podjazdu – na Huzary (860 m), nic ciekawego się nie działo, było ciężko i błotniście, kilku megowców mnie wyprzedziło – wtedy byłem pewien że jechałem już na resztkach sił. Na szczycie się zatrzymałem na siku (25 sekund) :) Ulżyło i zaszalałem na maxa zjeżdżając tamtędy :) W końcu czas się zemścić na pogromcy mojego sprzętu - kultową Górę Parkową (w 2009 na zjeździe wyskoczyła mi linka od tylnego v-braka i otb, a w 2010 na ciężkim podjeździe (obecnie pominiętym) zerwałem łańcuch). Po ostrym podjechaniu resztkami sił po dziurkowanych płytach betonowych się zaczęło … zaczynam zjeżdżać, dość szybko wybrałem tor mocno zabłoconego i wyrytego już zjazdu, wychylam się za siodełko, jadę w dół, jadę w dół i ZJECHAŁEM bez żadnego potknięcia ! Przy słynnej stromiźnie stało sporo ludzi, zarówno fotografów, ratowników, jak i obserwatorów i poczułem się jak gwiazda prawdziwego MTB, zapomniałem o zmęczeniu i dalszą techniczną sekcję włącznie ze zjazdem po schodach ostro i jak wariat pokonałem, by w końcu i z dużym zadowoleniem wpaść na metę :)
Stojąc przy bufecie regeneracyjnym spotkałem mambę (nie startowała) i am70, oraz Zbyszka.
Wtedy … rozpadało się na dobre :)
Makaron z sosem całkiem mi smakował.
Przy myjce, oddalonej o kilometr w końcu znalazł się czas, by pogadać z nicramem.
Straty sprzętowe – znikome, nawet klocki mają się dobrze :)

48/102 – open giga
17/40 – M3

To moje jak to tej pory najlepsze wyniki w golonkowym ściganiu w górach !
Strata do zwycięzcy (Bartosz Janowski) – 1:18:15, do M3 (Tomasz Jajonek) – 1:08:22
W Krynicy samotnie reprezentowałem EMED Racing Team, więc nie ma co porównywać wyników.

Dopiero podczas brania prysznica zauważyłem że na obu łydkach pojawiło się trochę szlifów oraz podczas chodzenia po schodach czułem nogi – ostro było i niezłego powera dawałem na błotnej trasie :)

W takiej ulewie przyszło nam startować ... © JPbike

Napieram ! © JPbike

Wysoko, w mglistym rejonie Jaworzyny ... © JPbike

Zjazd z Parkowej - wykonuję poślizg kontrolowany :) © JPbike

Wytrawny technik w błotnej akcji zjazdowej :) © JPbike

JPbike w swoim żywiole :) © JPbike

V max - ? (licznik padł)
Puls - j.w.
Przewyższenie - 2768 m (wg.orga)

Rychlebska 30 MTB

Poniedziałek, 2 maja 2011 • dodano: 07.05.2011 | Komentarze 9

Kolejny dzień majówki w górach z poznańską ekipą maratonową.
Pogoda wspaniała, w końcu wskoczyłem w krótkie BS-owe widzianko i myk w góry.
Po śniadaniu i wyczyszczeniu napędu wyruszyliśmy w pełnym składzie - JA, Jacgol, Jarekdrogbas, klosiu, Maks, mlodzik i toadi69.

Narada ekipy na Rynku w Paczkowie © JPbike

Tym razem chłopaki zdecydowali że udamy się zaliczyć oznakowaną na stałe zielonymi strzałkami trasę maratonu Rychlebska 30 MTB.

Asfaltowy myk, myk w góry ... © JPbike

Już na powyższej dojazdówce do Javornika, Jarek który wczorajszego dnia przejechał rozjazdowe 30 km pognał ostro do przodu i peletonik szybko się rozerwał na trzy małe grupeczki, a ja znalazłem się w ostatniej :) Jak się później okazało zachowałem siły na wszystkie tamtejsze podjazdy – stąd spora ilość fotek robionych z przodu i to z dużej odległości :) Ten kto chociaż raz jechał etapówkę MTB Trophy wie o co chodzi :)

Na pierwszym stromym podjeździe © JPbike

Do góry, do góry ... © JPbike

Ekipa na skalistym punkcie arcywidokowym :) © JPbike

Uphillujemy dalej ... © JPbike

Chwila postoju © JPbike

Zadowolony Maks :) © JPbike

Kolejna wspinaczka ... © JPbike

Minutka postoju przed krótkim i widokowym zjazdem © JPbike

Cała trasa to MTB-owska jazda typu góra-dół-góra-dół ... © JPbike

Na tym zjeździe Zbyszek zaliczył OTB ... © JPbike

Trochę czasu to trwało aby Zibi doszedł do siebie ... © JPbike

W tym czasie mlodzik dal pokaz jazdy zarowno na tylnym, jak i przednim kole :) © JPbike

Jeszcze tylko banan i w drogę :) © JPbike

Kręcimy dalej ... © JPbike

Kolejny postój w oczekiwaniu na skompletowanie ekipy :) © JPbike

No ... jak widać - róźnice w górskiej formie są :) © JPbike

Rozpoczynamy atak na Górę Borówkową © JPbike

Fragmentami jechaliśmy golonkową trasą :) © JPbike

Fotki autora tejże fotorelacji nie mogło zabraknąć :) © JPbike

Najważniejsza przerwa na szczycie Borówkowej © JPbike

Pora na czeski browar spożywany na wysokości 900 m :) © JPbike

Tędy w dół, cześciowo trasą sobotniego maratonu © JPbike

Arcywidokowo - po to się jeździ w góry :) © JPbike

Przymusowy postój spowodowany kapciem mlodzika © JPbike

klosiu strongman :) © JPbike

Ćwiczenia siłowe Drogbasa :) © JPbike

Ostro w dół ... © JPbike

Zbyszek napiera ... © JPbike

Spokojny szuterek :) © JPbike

Ostatni ciężki i kamienisty podjazd © JPbike

Pomykając ostro w dół asfaltami, okazaliśmy sie pomocni czeskiej Policji w wypchnięciu tego Subaru :) © JPbike

Po zjechaniu do Javornika to już tylko sprinterska jazda resztkami sił do noclegowni © JPbike

Pod wieczór Jacgol, klosiu i mlodzik wyruszyli do Poznania.
A ostatniego dnia zaplanowaliśmy dalsze jazdy – chcieliśmy ponownie zaliczyć rychlebskie ścieżki – nici z jazdy i poniższe fotki wszystko wyjaśnią … :)

Zima w maju ? © JPbike

Majowy bałwan i jego twórca :D © JPbike

Przewyższenie - 1286 m