Rowerem na Śnieżkę

Sobota, 31 sierpnia 2019 • dodano: 01.09.2019 | Komentarze 5

Kolejna edycja charytatywnego wyścigu „Rowerem na Śnieżkę“ organizowanego przez Rotary Club. Dla mnie to drugi z rzędu start w takiej wspinaczce pod hasłem „Pokonaj siebie, pomóż innym“.

Do Karpacza wpadłem na kilka dni - trochę górskiego kręcenia i spacerów zaliczyłem.
Rok temu pogodę w trakcie wyścigu mieliśmy niefajną rowerowo - deszcz, mgła i chłód, natomiast tym razem aura w Karkonoszach aż nadto dopisała - piękne słońce, ponad 25°C (w centrum Karpacza), do tego cała masa górskich super widoczków.

Po odbiorze pakietu startowego i zrobieniu parokilometrowej rozgrzewki czas ruszyć w pilotowanej kolumnie spod biura zawodów na główny deptak, ustawiłem się w 1/3 stawki, troszkę oczekiwania i punkt 11-ta odpalili prawie 300 osobowy peleton.
Na początek prawie 5 km asfaltowy podjazd główną ulicą, skręt w stronę Orlinka i miejsce zaburzenia grawitacji, krótki zjazd, ponownie podjazd i skręcamy na te sławne, w dużej mierze paskudne i nierówne bruki prowadzące na sam szczyt Śnieżki.
Jadąc tędy po asfalciku dość dobrze mi się podjeżdżało - cały czas powoli, acz systematycznie wyprzedzam rywali. Po wjechaniu na Wang i wpadnięciu na teren KPN dość szybko okazuje się że znalazłem się w swoim miejscu stawki, nie wiem tylko czy to grupa top 20, czy top 40. Jak zwykle te wspomniane bruki nie ułatwiały sprawy w sprawnej wspinaczce - prędkość mam raz mniejszą, raz większą, staram się wybierać odpowiedni tor jazdy. Tasuję się wtedy z paroma rywalami. Na Polanie (1067 m) orgi postawili mini bufet - wziąłem, wypiłem i wylałem na siebie butelkę wody, bo pełne słońce chwilami dawało mi w kość na tym podjeździe z nachyleniem rzadko spadającym poniżej 11% (max 19%). Wypada wspomnieć że cały czas mijamy masę turystów udających się pieszo na szczyt - ci kulturę mają na dobrym poziomie i większość nas dopinguje oklaskami. Po dotarciu do Strzechy Akademickiej (1258 m) przed nami niezła ściana do pokonania - dopiero tam użyłem „młynka“ (32/50), no i nie wiem jak to się stało że tuż przed zjazdem do Przełęczy pod Śnieżką (1394 m) przyspieszyłem i bez problemów wyprzedziłem dwóch rywali. Natomiast ów krótki zjazd do Domu Śląskiego dostarczył mi dużo miłych wrażeń - nie dlatego że szybko i sprawnie zjechałem, ale z racji ogromnej liczby turystów i ich oklasków, do tego sporo osób cykało mi fotki :)
No i został jeszcze do pokonania decydujący dwukilometrowy atak szczytowy. Przed rozpoczęciem tegoż ataku doszedłem kolejnego rywala - a ten widocznie nie zamierzał się łatwo poddać, zatem cisnęliśmy pod górę łeb w łeb i mając przy tym gorący doping z oklaskami od turystów :). Na jakieś 500m przed metą udaje mi się wyprzedzić rywala (z M50) i jeszcze urwać parę cennych sekund, po czym cisnę pod górę na tej paskudnej nawierzchni tak mocno na ile mój power w nogach pozwala i sprawnie wjeżdżam na końcową kreskę.

18/277 - open
7/106 - M40

Wynik oczywiście mnie miło zaskoczył, niezły ze mnie góral z Wielkopolski :)
Czas podjazdu - 1:13:15 godz - w porównaniu do zeszłego roku poprawiony o ponad 2 minuty
Strata do zwycięzcy (Łukasz Derheld) - 17:11 min, do M40 (Dawid Duława) - 9:05 min

Foto by Paulina Hekman.

Dla takich chwil warto trenować i dać z siebie sporo :) © JPbike

Na szczycie pełno turystów i rowerzystów, przyjemna temperatura, masa super widoków, pogadałem z kolegami, jedna pani bardzo chciała mieć ze mną fotkę :). Po czym zjechałem do Domu Śląskiego, gdzie był bufet i po jakimś czasie w pilotowanej kolumnie zjechaliśmy do Karpacza. To był super dzień z dużą ilością miłych wrażeń :)

Pokaż trasę GPS

Rowerem na Śnieżkę

Sobota, 1 września 2018 • dodano: 03.09.2018 | Komentarze 6

Pierwotnie nie planowałem tegoż uphillowego startu. Gdy tylko dowiedziałem się że w tym sezonie nie będzie a jakże bardzo udanego dla mnie w dwóch poprzednich sezonach maratonu "Rowerem przez Karkonosze“ (dwie wygrane (klik 1), (klik 2)), to po długim namyśle skusiłem się na ten tytułowy wyścig organizowany przez Rotary Club i mający charakter charytatywny.

Na Śnieżkę wjeżdżałem wyścigowo dwa razy, w sezonie 2008 i 2009, czyli sporo czasu minęło i czas sprawdzić gdzie obecnie stoję z podjazdową formą :)

Do Karpacza przyjechałem wraz z rodzicami już we wtorek i dzięki temu porządnie mogłem się powysypiać i pokręcić wycieczkowo-treningowo po okolicznych górach. Do piątkowego popołudnia pogoda dopisywała, a prognozy na dzień startu zapowiadały całodniowy deszcz i nazajutrz w sobotę niestety się sprawdziły, temperatura spadła do 12°C, do tego w górnych partiach Karkonoszy panowała konkretna mgła, dobrze tylko że wiatr odpuścił.

No to ruszyłem spod noclegowni w deszczyku do biura zawodów, zostawiłem tam plecak z suchymi kolarskimi ciuszkami na zmianę (zbędny nasz balast wwozili do Domu Śląskiego terenówkami). Powitania, pogaduszki z paroma kolegami i jazda w kolumnie na deptak w centrum Karpacza, chwila oczekiwania i START, oczywiście w deszczyku.

Ruszałem z 1/3 stawki (na mecie sklasyfikowano 254 osób). Pierwsze i asfaltowe ponad 4 km prowadzące do Stacji Narciarskiej „Biały Jar“, skręt na kultowy i znany z TdP ciężki podjazd pod Orlinek, kawałek zjazdu i końcówka do Karpacza Górnego poszły mi przeciętnie - wyprzedzania w mojej części stawki niewiele, po prostu jechałem swoje i stopniowo łapałem swój podjazdowy rytm. No, stroma ściana pod Wang, tu najlżejsze przełożenie 34/40 ledwo mi starcza i wpadamy na te sławne, nierówne i paskudne bruki prowadzące na sam szczyt - nachylenie prawie w ogóle nie spada poniżej 11% (max 19%), od tego momentu elegancko łapię swój rytm i zaczynam stopniowo wyprzedzać jednego za drugim - to cieszy, ale wiem że mocy by zbliżyć się do czołówki jeszcze mi brakuje. Dodatkowo dobra znajomość trasy pozwala mi w pełni kontrolować sytuacje typu: gdzie przycisnąć, gdzie zwolnić by złapać chwilę oddechu, itp. Po przekroczeniu Polany (1067 m) deszczyk ustaje i stopniowo wjeżdżamy w mglistą krainę - w sumie fajny klimat, chociaż widoczków nie ma. I tak brnę do góry, powoli łykając kolejnych rywali, nierówne bruki nie ułatwiają sprawy w utrzymaniu równego tempa. Mijamy Strzechę Akademicką (1258 m), mgła staje się coraz gęstsza, kolejna długa ściana do pokonania - na swoim 34/40 daję radę sprawnie podjechać, przy tym na krótkim wypłaszczeniu dochodzę grupkę rywali. Na zjeździe do Przełęczy pod Śnieżką (1394 m) wyprzedzam kilku naraz, ponoć ów zjazd po brukach w mocno mglistych warunkach wymaga skupienia. No i został jeszcze do pokonania ponad 2 km atak szczytowy po najbardziej paskudnej nawierzchni - poza stromizną szczeliny między brukami są straszne i łatwo o wybicie rytmu. Mgła zamieniła się w mleko - widoczność ledwo 20-30 metrów. Ku mojemu zdumieniu szybko uciekam dopiero co wyprzedzonym paru rywalom i od tego momentu już samotnie atakuję końcówkę. Czuć narastający chłód, a na wschodnim zboczu Śnieżki troszeczkę powiało. Na 500 m przed metą wyprzedza mnie gość niewiadomo skąd i na karbonowym fullu - pogratulowałem mu za lepsze rozłożenie sił ode mnie :). W końcu końcówka morderczego i emocjonującego podjazdu - nagle zrobiło się ślisko, dwa razy tylne koło zabuksowało, w porę nad tym zapanowałem (technika, technika :)) i z radością, oraz przy oklaskach grupki kibiców zdobywam Królową Karkonoszy (1602 m) na rowerze po raz trzeci :)


To już ostatnie metry ciężkiej wspinaczki. Dawaj! Dawaj! :) © JPbike

Czas podjazdu - 1:15:33 godz - osobisty rekord sprzed 9 lat poprawiony o ponad 8 minut - JESTEM DUMNY :)

25/254 - open
8/96 - M40

Strata do zwycięzcy (Marcin Mokiejewski) - 17:49 min, do M40 (Rafał Ignaczak) - 17:43 min


Kolejna radosna chwila w moim życiorysie :) Warunki na szczycie - widać :) © JPbike

Na szczycie spędziłem krótką chwilę, mleczna mgła, zero widoczków, turystów niewiele i chłód na poziomie 6°C, do tego ja cały przemoknięty. Na szczęście organizator spisał się znakomicie - zorganizował bazę w cieplutkim Domu Śląskim. No to zjazd do Przełęczy pod Śnieżką - wychłodziłem się znacznie, ręce zaczęły sztywnieć. W tłocznej bazie od razu przebieram się w suche portki, wypiłem 3 ciepłe herbatki, zjadłem placka, podzieliłem się wrażeniami z kolegami i tak po jakimś czasie już ogrzani mogliśmy w kolumnie zjechać do Karpacza.

Podjazdowa re-transmisja na Relive - KLIK.

Pokaż trasę GPS

Okraj - uphill i downhill

Czwartek, 30 sierpnia 2018 • dodano: 30.08.2018 | Komentarze 6

Start o 11:10. U stóp Karkonoszy nadal przyjemna do aktywności pogoda, chociaż prognoza zapowiadała popołudniowy deszcz (gdy pisałem tą relacyjke po 16-tej to w Karpaczu właśnie padało). Z racji sobotnio-niedzielnego ścigania zaplanowałem dziś max 2h kręcenia - padło na uphillowanie przez Kowary boczną i nieznaną mi szosą na Rozdroże Kowarskie (787 m) i dalej znaną drogą na Okraj (1046 m). Skoro byłem tam na rowerze górskim to wiadomo że powrót musiał być terenowy - padło na hardcorową Tabaczaną Ścieżkę i miłe szuterki prowadzące wprost na ulicę w Karpaczu, na której miałem kwaterę. Relive.
Po powrocie spory niedosyt był, czyli jest dobrze. A na sobotę zapowiadają deszczową aurę i 12°C, oraz 6°C na Śnieżce ...


Klimatyczny wiadukt kolejowy w Kowarach © JPbike


Na Okraj wjeżdżałem boczną szosą. Zawody uphillowe też tędy były © JPbike


Któraś już tam kolejna moja wizytacja na Okraju :) © JPbike


Terenowy powrót, najpierw wspinaczka na wysokość 1100 m i pora na długi zjazd © JPbike


Hardkor na Tabaczanej (fotka wypłaszcza). Proporcja zjeżdżania i sprowadzania wyniosła 50/50 procent © JPbike


Miły szuterek ze Śnieżką w tle © JPbike

Pokaż trasę GPS

Karkonosko - izerska wycieczka MTB

Środa, 29 sierpnia 2018 • dodano: 29.08.2018 | Komentarze 3

Zaległy urlopik, zatem bez wahania rower na dach auta i myk w góry.
Ponieważ w sobotę biorę udział w charytatywnym wyścigu "Rowerem na Śnieżkę", a w niedzielę mam kaczmarkowe giga w Zielonej Górze, zatem na kilka dni przed owymi ścigami po górach jeździć trzeba z głową i tak by nie zajechać się, co przy moim zamiłowaniu do dłuższych tras z solidnymi przewyższeniami nie jest sprawą łatwą :)
Tegoż dnia Karpaczu mieliśmy przepiękną pogodę - słonecznie i z idealną temperaturą do wszelakich górskich aktywności. No to start o 10:47 i zaplanowałem pomykanie głównie po karkonoskich i izerskich szuterkach z kulminacją w postaci odwiedzin przy majestatycznej Kopalni Kwarcu "Stanisław", nie brakowało smaczków w postaci prawdziwego MTB, jak i asfalcikowych podjazdów.
Generalnie trasa była udana i dzień dobrze spędzony w górach. Relive.


Urok prawdziwego MTB. Kochasz albo nienawidzisz :) © JPbike


Wysoko w góry mnie wywiało. Dla takich widoczków zawsze warto :) © JPbike


Na wysokości 1080 m. Fragment Kopalni Kwarcu "Stanisław" © JPbike


Widoczek na Karkonosze i Szklarską Porębę z Wysokiego Kamienia © JPbike


Dawno nie zjeżdżałem ze 10 km szlakiem. Tu fragmencik w dolnych partiach, prawie jak w WLKP :) © JPbike


Smakowite, karkonoskie PURE MTB zostawiłem na koniec trasy :) © JPbike

Pokaż trasę GPS

Wyprawa po hak zamiast beskidzkiej wyrypy

Wtorek, 31 lipca 2018 • dodano: 01.08.2018 | Komentarze 2

Na drugi tydzień mojego górskiego urlopu przeniosłem się w Beskid Śląski, do miejscówki znanej z Beskidy MTB Trophy - Istebnej. Po drodze, w Katowicach zgarnąłem Dawida, który przyjechał PKP z Gniezna i właśnie zaczął wakacje. Nazajutrz zaplanowałem porządną beskidzką wyrypę z dodatkiem widoczków (podobną do wyrypy z Drogbasem w 2012 roku). Pogodę jak widać na fotkach mieliśmy świetną. Pomijając niemałe ilości wypychu i sprowadzania na najtrudniejszych fragmentach w górnych partiach szlaków (milion luźnych kamieni), wszystko szło OK, do czasu gdy nagle wysoko w górach Dawidowi pękł hak w Peaku... Zapasowego nie miał, no to poszło telefonowanie i pasujący hak mieli w Bielsku Białej. Decyzja prosta - zamieniamy wyrypę na wyprawę. Najpierw trzeba było terenowo zjechać, wjechać (wejść), zjechać na Przełęcz Salmopolską i stamtąd cały czas asfalcikami do celu. W Szczyrku skończył się zjazd, przy sklepiku znajduję leżący sznurek rolniczy i tak dalej przez przeszło 20 km posłużyłem się jako koń pociągowy - nie było tak źle, chociaż kilka podjeżdzików się znalazło :). Powrót mieliśmy asfaltowy z racji późnej pory i sporego kilometrażu. Generalnie nie ma co narzekać - wyszedł niezły górski trip. Relive.


Zaczynamy długi podjazd zielonym z widoczkami © JPbike


Piękno beskidzkich szlaków i MTB :) © JPbike


Kamienista masakra, trochę wypychu było © JPbike


Na szlaku, na wysokości ok 1100 m © JPbike


Atak szczytowy na Baranią Górę (1220 m) © JPbike


Jest pięknie, tylko nadal za dużo chmur © JPbike


Fragment hardcorowego zjazdu zielonym © JPbike


Piękno beskidzkich szlaków (2) © JPbike


No i w takim miejscu micorowi pękł hak. Zapasowego brak... © JPbike


Dotarliśmy do sklepu rowerowego w Bielsku Białej. Tak wyglądał mój hol :) © JPbike


Skocznie w Szczyrku (Skalite). Na tej prawej chłopaki trenowali © JPbike


Przełęcz Salmopolska (934 m) podjechana, uff... :) © JPbike


Przy sławnej skoczni im. Adama Małysza w Wiśle © JPbike


Ostatni zjazd. Do Istebnej, a tam piwko czeka :) © JPbike

Pokaż trasę GPS

Gorczańska wyrypa

Wtorek, 24 lipca 2018 • dodano: 26.07.2018 | Komentarze 4

Zacząłem wakacje, oczywiście z rowerem. Pierwotnie miał być ponowny wyjazd w Alpy - nie wyszło, zatem wdrożyłem w życie swoje stare pomysły - w Gorce i na Podhale. Zabrałem swoje dwa rumaki - górala i szosówkę. Dojazd bezpośrednio z maratonu w Dziwiszowie do Ochotnicy Górnej był bardzo męczący - w międzyczasie planowałem nocleg w namiocie ale miejsc na ulubionym kempingu w Miłkowie pod Karkonoszami zabrakło. Zatem podróżując przez całą noc 4 razy stawałem by zdrzemnąć w aucie na tylnej kanapie :). Jadąc sławną Zakopianką straciłem mnóstwo czasu - tam gdzie kończy się dwupasmówka to były korki z powodu JEDNEGO skrzyżowania ze światłami gigantyczne na kilka km, ponoć przebudowa to obecnie wielki plac budowy.

Nazajutrz po wyspaniu się i pożywnym śniadaniu tradycyjnie jak na początek wakacji decyduję się uderzyć w gorczański teren z grubej rury. Do zdobycia początkowo zaplanowałem Gorc (1228 m), terenowe dotarcie do Rabki na pizzę, długi przejazd czerwonym po grzbiecie gór przez Turbacz (1310 m)... Tutejszy górski teren, szczególnie piesze szlaki okazały się trudniejsze do sprawnego kręcenia - ostatnie spore opady poczyniły pełno szkód w postaci masy luźnych kamieni i dużej ilości głębokich kolein (zaliczyłem kilka gleb ze szlifami). Zatem wspomniana pizza w Rabce odpadła i planowaną trasę troszkę skróciłem, ale i tak trip MTB miałem konkretny i taki jaki chciałem :). Najlepsze jest to że 95% trasy kręciłem poza cywilizacją - fajne to uczucie jak na koniec wycieczki się wraca do "żywych" :)


Z Ochotnicy Dolnej zaczynamy podjazd na Gorc © JPbike

Chwilę po zrobieniu powyższej foty aparacik foto upadł na asfalcik - padła optyka i tak dopełnił swojego żywota :(
To już mój trzeci zniszczony kompaktowy aparacik (...). Zatem reszta poniższych fotek robiona słabym smartfonem.


Po odbiciu na zielony pieszy nie było łatwo. Dużo wypychu © JPbike


... albo takie koleiny o głębokości całych kół © JPbike


Na ten punkcik w oddali jadę © JPbike


Baza namiotowa "Gorc". Czyżbym spotkał papieża? :) © JPbike


Po prostu JEST PIĘKNIE :) © JPbike


Gorc zdobyty :) (Sorry za słabą jakość fotki) © JPbike


Widoczki z wieży kapitalne © JPbike


Pora na zjazd niebieskim. Tu szerokość kiery nie zmieściła się :) © JPbike


Gnając w dół nie było łatwo. Technika panie, technika :) © JPbike

Po zjechaniu niebieskim do Rzek czas na długi i łagodny podjazd również niebieskim wzdłuż Kamienickiego Potoku.
Po drodze trafiły się niefajne niespodzianki ...


Tu był most. Przeprawiałem się hardcorowo że ta para była pod wrażeniem :) © JPbike


Druga bezmostowa przeszkoda. Grube tu szkody po ulewach © JPbike


Na Przełęczy Borek (1009 m). W całych Gorcach postawili sporo takich stojaków :) © JPbike

W trakcie przerwy na powyższej przełęczy zauważyłem tymczasową tabliczkę informującą że odcinek niebieskiego którym właśnie jechałem jest zamknięty do odwołania ... Stąd te hardcorowe przeprawy przez potok. Mijałem nawet dwie koparki i trzy stojące terenówki z szyldem Gorczańskiego Parku Narodowego. Poza tym była godzina 15 i szybko stwierdziłem że zaplanowanej trasy nie zrobię, obiadu dziś nie będzie. Zależało mi tylko na zdobyciu Turbacza - zatem dalsza jazda to miłe górskie szerokie dukty fajnie poprowadzone na zboczu gór (czerwony szlak rowerowy).


Fragment kamienistego zjazdu (szlak rowerowy). Wytelepało nieźle :) © JPbike


Stacja narciarska na Tobołczyku (966 m) © JPbike


Fragmencik podjazdu czerwonym po grzbiecie gór na Turbacz © JPbike


Na wysokości 1200 m © JPbike


Szczyt Turbacza (1310 m) zdobyty :) © JPbike

Jakby co - Turbacz na rowerze właśnie zdobyłem po raz drugi - wcześniej atakowałem szczyt 13 lipca 2008 :)


Schronisko pod Turbaczem. Było piwko za 9 zeta :) © JPbike


Na rozległej Hali Długiej © JPbike


Tu powinno widać tatrzańskie szczyty, ale za dużo chmur nasłali © JPbike


Teraz już tylko zjazd, trochę techniczny na Przełęcz Knurowską (846 m) © JPbike
 

No i dotarłem do bazy. Udany trip MTB był, mimo szlifów na nogach i zniszczenia aparacika foto © JPbike

 Przebieg górskiej wyrypy MTB na Relive - KLIK.

Pokaż trasę GPS

Górska wyrypa

Sobota, 5 maja 2018 • dodano: 08.05.2018 | Komentarze 9

Zagadałem się z Dawidem na wspólny wyjazd w GÓRY. No to do wysoko położonej noclegowni w Siennej sprawnie zajechaliśmy w piątek późną porą, powitanie z Wojtkiem i jego rodzinką, po tym czas spać.
Nogi nasze aż paliły się do upragnionego górskiego kręcenia od rana :)

Po obmyślaniu trasy i dyskusją z josipem zdecydowałem że tegoż dnia z piękną słoneczną pogodą i temperaturą na poziomie 15°C zrobimy konkretną górską wyrypę. Padł pomysł że najpierw skoczymy obczaić nowo powstające single do mtb w okolicy, po tym zrobimy atak na Śnieżnik (1425 m) i następnie udamy się na graniczny zielony szlak, dalej w zależności od stopnia zmęczenia podejmiemy dalsze decyzje co do trasy, czyli pełen górski spontan.

Na dzień dobry mieliśmy konkretny asfaltowy podjazd na Janową Górę - dał nam popalić. W poszukiwaniu wspomnianych singli jakoś wyszło tak że pobłądziłem z nawigowaniem - w efekcie po 5 km kręcenia (kilka razy w górę i w dół) wylądowaliśmy w tym samym miejscu gdzie zaczynaliśmy poszukiwania i odpuściliśmy :)


Miły szuterek podjazdowy w stronę Śnieżnika © JPbike


Przerwa na czeski Opat na Hali pod Śnieżnikiem © JPbike


Atak szczytowy. Nie było łatwo :) © JPbike


Bardzo bym chciał tędy podjeżdżać, ale niestety ... :) © JPbike


Końcówka na szczęście jest podjeżdżalna. Turystów tam sporo © JPbike


Na Śnieżniku. Arcywidokowo tam :) © JPbike


Zaczynamy zjazd zielonym granicznym. Ale widoczki ... :) © JPbike


To ja w swoim żywiole :) © JPbike


Nie wszędzie dało się zjeżdżać, taki urok mountainbikerowania © JPbike


Gdzieś tam wysoko było nam wesoło :) © JPbike


Fajna i stara kładka © JPbike


Po przerwie na Przełęczy Płoszczyna (817 m) jazda dalej. Trza było pokonać stromą ścianę © JPbike


Fajny singielek na wysokości ponad 1000 m. Jest fajnie :) © JPbike


Zjazd zielonym w stronę Bielic to Pure MTB :) © JPbike


Pięknie tam że musiałem się zatrzymać :) © JPbike

Po zjechaniu do Bielic udaliśmy się "niestety" asfalcikiem do Stronia Śląskiego na pyszną pizzę i piwko. Po tym czas na podjazd czerwonym szlakiem na Przełęcz Puchaczówka, zresztą znanym mi z tutejszego golonkowego maratonu (2012) i pierwszego etapu Sudety MTB Challenge (2016).


Spotkanie z klasykiem motoryzacji w Stroniu Śląskim © JPbike


Na Przełęczy Puchaczówka (864 m) zdarli asfalt ... © JPbike


Na koniec był uphill na Przekaźnik na Czarnej Górze (1133 m) i hardcorowy zjazd czerwonym © JPbike

No i został nam już tylko zjeździk do noclegowni, a tam chłodne browarki czekały :)
Podsumowując - to był bardzo udany górski terenowy wypad !

Re-transmisja z przebiegu górskiej trasy na Relive - KLIK.

Pokaż trasę GPS

Urlop w Alpach - dzień 5

Piątek, 21 lipca 2017 • dodano: 24.07.2017 | Komentarze 10

Tegoż dnia padł pomysł na zrobienie sporego wysokogórskiego tripu (raczej wyrypy) przez piękną Szwajcarię. Fotorelacja starczy by pokazać to co przeżyliśmy na trasie - było niemal wszystko, łatwe i ciężkie podjazdy, takowe zjazdy, wypych i sprowadzanie, miłe szuterki, troszeczkę asfaciku, piękne szwajcarskie miasteczko, rozległa górska przestrzeń, alpejskie super widoczki - czego chcieć więcej ? :)


Zaczynamy solidny alpejski podjazd © JPbike


Po odbiciu na właściwy szlak trzeba było atakować ze 15%-25% do góry © JPbike


Arcywidoczek :) Tam w oddali popadało, nas też parę kropel dosięgło :) © JPbike


Przy takim nachyleniu nie wszędzie dało się podjeżdżać i był wypych © JPbike


Nie ma to jak taka boska chwila odpoczynku :) © JPbike


No i wjechane na 2694m. Lubię takie chwile :) © JPbike


Pora na zjazd. Stromy i wymagający © JPbike


Stromego zjazdu c.d. plus widoczek :) © JPbike


Mina Drogbasa mówi że zjazd był wymagający © JPbike


Pora na miły szwajcarski szuterek zjazdowy © JPbike


... i taki singielek :) © JPbike


Po zjechaniu było trochę km-ów po takiej rowerówce. Szwajcaria to bardzo bogaty kraj © JPbike


Pięknie tam :) © JPbike


Wjeżdżamy do Pontresiny © JPbike


Owe miasteczko nas zszokowało - wszystko czyste i full zadbane © JPbike


Fajnie się tędy kręci :) © JPbike


Szwajcarskie prawie czterotysięczniki © JPbike


Klimatyczny wodospad. Tutaj dopadł nas deszcz i schowaliśmy się na parę minut © JPbike


Fajny singielek podjazdowy © JPbike


Troszkę deszczowej jazdy (chociaż tego nie widać) :) © JPbike


Zaczynamy długi, mozolny i arcywidokowy podjazd © JPbike


Przygoda z bykiem. Trzeba było go przepędzać :) © JPbike


Chwila przerwy :) © JPbike


Alpejski majestat gór :) © JPbike


... :) © JPbike


Wysokogórskie bajorko (ponad 2400m) :) © JPbike


Fotka dnia. Było super warto się męczyć na podjazdach dla takiej chwili :) © JPbike


Taka tam wysokogórska jazda :) © JPbike


Okazało się że nasz ostatni zjazd to szlak pieszy i raczej to był spacer nad przepaścią © JPbike


Nie powiem, idąc z rowerem tędy przeżyliśmy mrożące krew w żyłach momenty © JPbike


Spotkać z rowerem takie wysokogórskie łańcuchy to już COŚ :) © JPbike


Jak tędy przejechać ? © JPbike


Lepiej tędy nie ryzykować, nawet gdy się jest wytrawnym technikiem zjazdowym © JPbike


Po zejściu już tylko luzik asfaltowy zjazd do naszego miesteczka © JPbike

No dobra, sprowadzając na powyższym szlaku pieszym nad przepaścią przez moment zgubiliśmy właściwą ścieżkę i lekko zabłądziliśmy - w efekcie schodząc z rowerem po kamieniach pośliznąłem się i ... puk w twarz :(
Rower cały, tylko kierownicę trzeba było naprostować.


Szlify na twarzy zaliczone © JPbike


Alpejskie szuterki są bardzo wymagające - tylna opona w ciągu kilku dni trochę straciła klocki © JPbike

Na koniec alpejskich super przygód - w sumie pokręciliśmy po górach 292 km i 8796 m w pionie :)
Sobota w Livigno była dniem regeneracyjnym. Na głównym deptaku wiary jak na Krupówkach.
Natomiast w niedzielę czas na powrót do PL - spoczko jazda, 16 godzinna. Udany urlop !

Pokaż trasę GPS

Urlop w Alpach - dzień 4

Czwartek, 20 lipca 2017 • dodano: 21.07.2017 | Komentarze 11

Dzień "lajtowy" na urlopie - nie jesteśmy już młodzieniaszkami by codziennie robić w terenie 100 km i 3000 m podjazdów :)
Padł pomysł na odwiedzenie Bike Parku Mottolino. Zatem najpierw obcykany w poniedziałek asfaltowy podjazd na Passo Eira (2208m) i stamtąd już tylko krótka wspinaczka na górną stację wyciągu i decydujemy że zjedziemy jednym z "łatwiejszych" singli, ponoć większość co korzysta z owego bikeparku to sami zjazdowcy, freerideowcy, itp.


Końcówka podjazdu na Mottolino jest ciężka ale widokowa :) © JPbike


Karnet na 4h korzystania z wyciągu to 100zł, my wjechaliśmy gratis i na własnych siłach :) © JPbike


Punkt startowy Bike Parku Mottolino. Większość co zjeżdżała to sami zjazdowcy, a my gorsi ? :) © JPbike


Ponad 4 km singiel (niebieski) był fajny i troszkę techniczny że udało mi się cyknąć jedyną fotkę © JPbike


Po zjechaniu pora na lans wzdłuż i wszerz Livigno © JPbike


Ładne i zadbane miasteczko, do tego w strefie wolnocłowej :) © JPbike


Lajtu c.d © JPbike


Na koniec obowiązkowa fota przy sławnym napisie :) © JPbike

Pokaż trasę GPS

Urlop w Alpach - dzień 3

Środa, 19 lipca 2017 • dodano: 20.07.2017 | Komentarze 10

Tegoż dnia czas zrobić solidny terenowo alpejski górski trip.
Poszukałem fajnego tracka na gpsies.com, zgrałem do licznika i można jechać.
Nie ma co się szczegółowo rozpisywać - fotorelacja wystarczy :)


Nad Lago di Livigno. Pełno tam na dole napisów z kamieni :) © JPbike


Zaczynamy pierwszy solidny podjazd © JPbike


Szuterek spoczko, nachylenie nierzadko przekraczało 15%, na przełożeniu 34/40 dałem radę © JPbike



Końcówka podjazdu jest miła i przyjemna :) © JPbike


Wysoko i arcywidokowo - lubię to :) © JPbike


Kolejna próba dogadania się z alpejską fajną krową :) © JPbike


Po wjechaniu na 2300 m pora na zjazd, na początek bez szaleństw © JPbike


... :) © JPbike


Fotka dnia. Wypasiony singielek zjazdowy. W tle Lago di San Giacomo © JPbike


Singielka zjazdowego c.d. :) © JPbike


Ale tu ładnie :) © JPbike


... (2) :) © JPbike


Ten singielek robi wrażenie i wymaga skupienia :) © JPbike


Pięknie tam. Na dole Lago di Livigno © JPbike


... (3) :) © JPbike


... (4) :) © JPbike


Fajnie tutaj wodospadzik nas opryskał :) © JPbike


Czas na drugi podjazd. Dość ciężki © JPbike


Po trawie też się jechało © JPbike


Widokowa końcówka podjazdu © JPbike


No i druga przełęcz podjechana. My w koszulkach Sudety MTB Challenge :) © JPbike


Rozległa wysokogórska polana (2300 m). To już Szwajcaria :) © JPbike


... (5) :) © JPbike


Czas na drugi długi zjazd © JPbike


Alpejskie singielki © JPbike


... (6) :) © JPbike


Ku mojej uciesze znalazł się taki golonkowy zjazd :) © JPbike


... (7) :) © JPbike


Fajny singielek wzdłuż potoku © JPbike


Singielka c.d. © JPbike


No i Drogbasa dopadła spora bomba ... © JPbike


Lago di San Giacomo © JPbike


Ostatni podjazd (nieplanowany) © JPbike


... (8) :) © JPbike


W oczekiwaniu na kompana walczącego z bombą użyłem samowyzwalacza © JPbike


... (9) :) © JPbike


No i zjechaliśmy. Kolejny udany górski trip za nami :) © JPbike

Pokaż trasę GPS