Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 9

Niedziela, 21 lipca 2013 • dodano: 01.09.2013 | Komentarze 4

Śpiąc tegoż dnia w dusznym i ciasnym korytarzyku zostałem dość wcześnie zbudzony przez dwóch gości, którzy też tam nocowali i właśnie opuszczali mieszkanko. A Jarek mówił mi że spał obok Koreańczyka :) Gospodarz Cedric jeszcze spał, do tego kolejny gostek który dopiero co wrócił chyba z nocnej imprezy coś tam tłumaczył, w sumie nie wiem co. Zarówno mi, jak i Jarkowi to wszystko przestało się podobać i podjęliśmy decyzję że kolejny nocleg poszukamy gdzieś indziej. Śniadanie spożywamy na klatce przed wejściem do owego kiepskiego mieszkanka, sakwy zostawiamy na miejscu, po czym jazda pozwiedzać trochę Paryża i oczywiście gwoźdź naszej wyprawy, czyli kibicowanie podczas finałowego etapu Tour de France.

W Paryżu. Jedziemy zwiedzać i kibicować © JPbike

La Defense. Nowoczesna dzielnica wieżowców © JPbike

A tutaj to się pochwalę że tam byłem :) © JPbike

Ta fotka jest wyjaśnieniem niskiej średniej prędkośći tegoż dnia :) © JPbike

Wieżowce, wiadukty, schody. Trochę tam futurystycznie :) © JPbike

JPbike, rowerowy zdobywca Paryża ! © JPbike

Ładny basenik, a pod nim, w tunelu jest główna droga © JPbike

Wiadomo co tam w oddali jest :) © JPbike

Temperatura tegoż niedzielnego dnia zapewne przekroczyła 35 stopni.
Więc na dłuższy czas zatrzymaliśmy się przy owym baseniku w wieżowcowej scenerii :)

Upał straszny i z radochą się tutaj popluskałem :) © JPbike

Zaczynają zjeżdżać na finał TdF przeróżnej maści kolarze © JPbike

Po jakimś czasie trzeba się ruszyć, finał TdF się zbliża ...

Tamtejsze budynki i wieżowce mają przeróżne kształty © JPbike

Architekci to tutaj mają duże pole do popisu :) © JPbike

Z bliska Wielki Łuk to faktycznie jest wielki :) © JPbike

Wydostanie się z La Defense na Pola Elizejskie jest bardzo łatwe i jedzie się w linii prostej :)

Zasłużone gratulacje pod Łukiem Triumfalnym :) © JPbike

Ci kibice TdF stoją tu i tam od wielu ładnych godzin, do tego w upale © JPbike

Tamci w koszulkach SKY chyba czekają na przejazd klosia :D © JPbike

W poszukiwaniu miejsca do kibicowania. Ciężko coś znaleźć © JPbike

Byliśmy bardzo spragnieni. Najdroższe piwko, jakie piliśmy © JPbike

Po długich poszukiwaniach w końcu udało się znaleźć jakieś średnie miejsce do oglądania peletonu.
Zanim tam dotarliśmy (przeciskaliśmy się) to zauważyłem że przy takim niezłym upale brukowano-asfaltowa nawierzchnia wielkiego ronda wokół Łuku Triumfalnego zaczęła się roztapiać, ludzie tam urywali klapki, sandały, a moje opony wręcz się kleiły do nawierzchni :)

Najpierw przejechał długi i barwny korowód sponsorów TdF © JPbike

Barwy Francji. Widowiska czas zacząć :) © JPbike

No i w końcu nadjechał sławny peleton ! © JPbike

Ten w żółtym to Froome, a za nim nasz Kwiatkowski ! © JPbike

Było co popatrzeć, były ucieczki, zarówno udane i kasowane, żartowałem z Jarkiem coś w stylu "patrz, to grupa Maksa, a tu jedzie z3waza, klosiu, Rodman, josip, a my dwaj na czubie :D".
Po tych wspaniałych emocjach powoli zapadał zmrok i udaliśmy się pod sam Łuk Triumfalny podziwiać niezwykle barwne efekty świetlne, jak i można było popatrzeć na wielkim telebimie momenty dekoracji.

Piękne zwieńczenie setnej edycji Tour de France © JPbike

Po tym wszystkim i spełnionym marzeniu obejrzenia finału TdF na własne oczy zdecydowaliśmy że wrócimy na basenik w La Defense. A tam poza super przyjemnym pluskaniem się w wodzie w tropikalną noc urządziliśmy popijawę z francuskim winem w roli głównej. Michalina, która nam towarzyszyła tegoż dnia, gdzieś znalazła nawet cały karton wafelków do lodów i można było się najeść :)
W końcu trzeba iść spać. Wcześniej przestudiowałem plan miasta i bez problemu znalazłem tereny zielone nad Sekwaną. Więc z Drogbasem udałem się po sakwy do niefajnego mieszkanka i ponownie załadowani żeśmy ruszyli na szukanie miejscówki na rozbicie namiotu. Po krótkich poszukiwaniach i grubo po północy coś znalazłem, między krzakami, nad brudnym stawem, dobrze osłonięte od ulicy i w dodatku obok drogiego kempingu nad Sekwaną.
Rozbicie namiotu, wskok do środka i zaśnięcie poszły sprawnie.

Dzień ósmy, dzień dziesiąty.

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 8

Sobota, 20 lipca 2013 • dodano: 27.08.2013 | Komentarze 9

Nadszedł w końcu ten dzień, w którym planowaliśmy zdobyć cel wyprawy - PARYŻ.
Poranna krzątanina sprzętowa poszła sprawnie, skromne śniadanie i jazda !
Na niebie ani jednej chmurki - zapowiadał się kolejny upalny dzień.

Spoko miejscówka na obrzeżu miejscowego boiska piłkarskiego © JPbike

Godzina 7:15. Słabo wyspany Drogbas, jechać trzeba bo Paryż czeka ! © JPbike

No i jedziemy tędy. Dłuuugą prostą do stolicy Francji © JPbike

Łuk w Chalons en Champagne © JPbike

W mijanych francuskich miasteczkach pełno takich zabytków © JPbike

Centrum Fere Champenoise © JPbike

Gorąco było, picia szybko ubywało. Tankowanie wprost od mieszkańców © JPbike

Dłuższa przerwa w cieniu plus porządne izobroniki :) © JPbike

Dobrze jedziemy. Cel tuż tuż :) © JPbike

Kokpit nawigatora © JPbike

Gdy nastały popołudniowe godziny to upał był już nie do zniesienia.
W takiej sytuacji postanowiliśmy ze 2 godziny przeczekać - słusznie zrobiliśmy.

Przeczekiwanie największego upału. Można zdrzemnąć © JPbike

Po dokręceniu do Coulommiers, na kilkadziesiąt km przed Paryżem robimy większe zakupy żywnościowe bo wiadomo że w niedzielę większość francuskich marketów jest zamknięta. Drogbas kupił m.in. francuskie wino. Trochę problemów mieliśmy z upchaniem zakupionego żarcia i picia do sakw.

Typowa szosa z rondami w pobliżu przedmieści Paryża © JPbike

Pomykając powyższą szosą Jarek zauważa boczne bicie tylnego koła. Po zatrzymaniu i oględzinach okazało się że niekapslowana obręcz zaczęła pękać w dwóch miejscach, przy nyplach. Trudno, stwierdzam że da się dotrzeć w takim stanie do Paryża i tam zdecydujemy co dalej z kołem.

Po dotarciu do podparyskich miejscowości zauważamy coraz więcej czarnoskórych mieszkańców.
Jadąc już na obrzeżach Paryża, na podjeździe Jarka łapie kryzys i narzeka że ma cięższy ode mnie bagaż, więc namawiam kompana żeby coś zjadł i odpoczął, a część bagażu (namiot) przełożył do mnie.
Drogbas jednak odmawia i jedziemy dalej ...
Powoli zapada zmrok, w końcu pojawia się zjazd do kotliny, w której leży nasz główny cel wyprawy.
Jadąc już w stronę Wieży Eiffla (z daleka niestety jej nie widzieliśmy) coraz bardziej mnie zaskakują nocne paryskie ulice. Jest grubo po 22-tej, a tam wszędzie tłok, wszystkie knajpki na świeżym powietrzu pozajmowane, spory ruch nie tylko turystów. I tak jedziemy, jedziemy, a stalowej wieży wciąż nie widać. Chwilowy postój przy okazałym pałacu (królewskim ?), sprawdzam nawigację w Jarka telefonie i od razu oświeciło mnie - cel wyprawy jest bliziutko.
Faktycznie, ujechaliśmy kawałek i JEST ! :)

UDAŁO SIĘ ! Dojechalismy tutaj na własnych siłach wprost z domowego progu (1590 km) :) © JPbike

Pierwsze spojrzenie własnymi oczyma na pięknie i kolorowo oświetloną Wieżę Eiffla - bezcenne przeżycie !
Po zajechaniu, a raczej przeciskaniu się w nocnym tłumie pod samą stalową konstrukcję i znalezienie wolnej ławeczki mocno i radośnie się uciskaliśmy, pogratulowaliśmy i obowiązkowo browarka żeśmy spożyli :)

Dokładnie o północy wieża nawet specjalnie uczciła iluminacjami nasze przybycie rowerami z Poznania ...



Po tych pełnych emocji chwilach nastał czas na dotarcie do noclegowni, do mieszkanka kuriera rowerowego Cedrica. Spanie załatwiła Michalina, która też przybyła do Paryża (samolotem). Jadąc dalej w stronę dzielnicy Courbevoie sporo błądzenia i nakładania kilometrów mieliśmy, wypytywanie miejscowych w znalezieniu właściwego kierunku i gapienie się w wydrukowany fragment planu miasta pomogły ostatecznie dotrzeć do celu (po 2 w nocy). Jarek był już w fatalnym stanie zmęczenia, ale zadowolony z pokonania 234 km. Owe mieszkanko okazało się malutkie i zaniedbane, poza gospodarzem i Michaliną było tam jeszcze kilka innych osób. Szybkie mycie i pora iść spać. Dla mnie zabrakło miejsca w pokoiku i padło na ciasny korytarz ...

L’EPINE – Chalons en Champagne – Villeseneux – Fere Champenoise – Sezanne – Esternay – La Ferte Gaucher – Saint Remy la Vanne – Chailly en Brie – Coulommiers – Mauperthuis – Pezarches – Villeneuve Saint Denis – Pontcarre – Roisy en Brie – Champigny sur Marne – PARIS

Dzień siódmy, dzień dziewiąty.

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 7

Piątek, 19 lipca 2013 • dodano: 15.08.2013 | Komentarze 2

Pobudka o 6, czynności typu śniadanie, pakowanie i ładowanie poszły sprawnie.
Tegoż dnia obaj byliśmy ciekawi jak w rzeczywistości wygląda jazda rowerem przez północno-wschodnią Francję, którą znamy głównie z transmisji Tour de France :)

Jedna z najlepszych miejscówek, przy granicy niemiecko-francuskiej © JPbike

Spojrzenie na pokaźne maszty i jazda przez Francję © JPbike

Francja zdobyta ! © JPbike

Ponownie pagórkowato i interwałowo, ale i tak ładnie tam :) © JPbike

W pobliżu Metz na nieznacznym zjeździe Jarek z dużą prędkością najechał na widoczne na poniższej fotce wybrzuszenie i sakwa się wypięła (już drugi raz). Kompan tak się zdenerwował i … !#%(^&!!#$!!!, do tego stopnia że musiałem go powstrzymać przed wyrzuceniem sakw do rowu. Więc przymusowy postój na poprawę mocowania …

Zdenerwowany Drogbas i przymusowy postoj © JPbike

W Metz pierwsze francuskie zakupy w Lidlu. Ceny wyższe od niemieckich, skromny wybór piwa, ale da się przeżyć.

Poniżej prezentuję parę fotek z pięknej starówki w Metz.

Jak widać - ciężko i niełatwo było się wydostać z Metz, do tego upał © JPbike

Przez francuskie miasteczko. W każdym pełno takich starych domów z carakterystycznymi okiennicami © JPbike

Po przekroczeniu granicy i pokonaniu paru francuskich miast i miasteczek stwierdziłem że w porównaniu do Niemiec tutaj jest dużo więcej polnej przestrzeni, szosy po których kręciliśmy są w sporej części proste jak strzała i interwałowe, asfalty nieznacznie gorsze, ale i tak lepsze od tych naszych. Same spokojne miasteczka mają niezwykły charakterystyczny francuski klimat – to mi najbardziej się spodobało. A Francuzki są takie ładne i zadbane, że patrząc na nie w trakcie jazdy musiałem uważać aby nie walnąć w coś, lub kogoś z przodu ;)

Upał niezły, więc przerwa na jogurty w cieniu pod wiaduktem © JPbike

Przed Verdun upał i interwały mocno dały Jarkowi w kość (!#%(^&!!#$!!!), poinformował mnie że zjedziemy w dół i przez dwie godziny nie jedzie. Faktycznie, zatrzymał się na tamtejszym miejscu pamięci i po postoju przy wodopoju padł na trawniku. I tak zleciało trochę czasu, aż przyszła pewna kobieta informując nas że to nie miejsce na biwak (spodziewałem się tego).

Padnięty Drogbas © JPbike

Verdun. Miejsce pamięci przypominające wielką bitwę w czasie I wojny światowej © JPbike

Po odpoczynku kompan trochę odżył i można było pozwiedzać starą część Verdun, z twierdzą w roli głównej.







Mijają kolejne francuskie kilometry. Z biegiem czasu dochodzę do wniosku że Jarek gorzej ode mnie znosi upały i interwałową jazdę z sakwami oraz pochłania przy tym niesamowite ilości picia, czasem jesteśmy zmuszeni by zatankować wodę np. u mieszkańców albo przy przeróżnych wodopojach …

Tankowanie przy nawadnianiu uprawy, kąpiel też była :) © JPbike

Długie proste francuskie. Takie drogi to klimacik też mają © JPbike

Kolejne ładne miasteczko. Jest po 19-tej, a na uliczkach pusto © JPbike

W Sainte Menehould napotkaliśmy naszą flagę :) © JPbike

Myk dalej, myk dalej na wprost i jest kolejna dwusetka © JPbike

Kąpiel na stacji. Tym razem z dodatkiem płynu do mycia aut :D © JPbike

Zapadł zmrok, po dojechaniu do miasteczka L’Epine i skręceniu na boczną szosę szybko znaleźliśmy miejscówkę, na obrzeżu miejscowego boiska piłkarskiego. Podczas rozbijania namiotu trochę robactwa nas gryzło. Pora spać.
Jutro wielki atak na Paryż !

ITTERSDORF – granica D/F – Tromborn – Teterchen – Boulay Moselle – Les Etangs – Petit Marais – Noisseville – Metz – Moulins les Metz – Gravelotte – Mars la Tour – Manheulles – Verdun – Dombasle en Argonne – Clermont en Argonne – Les Islettes – Sainte Menehould – Tilloy et Bellay – L’EPINE

Dzień szósty, dzień ósmy.

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 6

Czwartek, 18 lipca 2013 • dodano: 12.08.2013 | Komentarze 6

Wieczorem poprzedniego dnia Jarek wpadł na pomysł by wstać przed wschodem słońca, a to dlatego abyśmy po ruszeniu się nie męczyli od razu upałami.
No to pobudka bardzo wczesna, śniadanie z kawą, ładowanie sprzętu i jazda.
W końcu się zmobilizowaliśmy, aby tego dnia walnąć planowaną dwusetkę i dotrzeć do granicy z Francją, co się udało, chociaż przez kolejną masę pagórów i podjazdów łatwo to nie było.

Godzina 5:52. Wschodzik i wieżowce Frankfurtu nad Menem © JPbike

Pomysłowy sposób na zagospodarowanie ściany fabryki - ścianka wspinaczkowa :) © JPbike

Przekraczamy Men w Mainz © JPbike

Kręcimy przez kolejne ładne pagórkowate okolice © JPbike

Na widok takiego znaku to się cieszę i atakuję premię górską :) © JPbike

Dajesz Drogbas !!! Na trasie trzeba się dopingować, tutaj w stylu TdF :) © JPbike

Na jednym ze zjazdów wykręciłem swój sakwiarski rekord V-max – 73.72 km/h, i to bez rozpędu !

Nie zabrakło długiej i przyjemnej jazdy w dolinie wzdłuż rzeki © JPbike

Kręcąc powyższą doliną i mijając kolejne niemieckie miasteczka w pewnym momencie wyprzedził nas duży traktor, jechał tak ponad 30 km/h, co oczywiście znany z szarpanego tempa Drogbas wykorzystał i mi zwiał – takie numery z aerodynamicznym wspomagaczem to ja rozumiem :D

Znalazło się super miejsce na dłuższą przerwę z wodopojem :) © JPbike

Biesiada z kąpielą i praniem w potoku, oraz obiadem i piwkiem trwa :) © JPbike

Czas jechać dalej, ponownie pokonujemy ładne krajobrazowo podjazdy i zjazdy © JPbike

W czasie gdy opuszczaliśmy St.Wendel porządnym podjazdem, zauważyłem że Jarka dopadł pokaźny kryzys, w pewnym momencie się zatrzymał. W takiej sytuacji zaproponowałem odpoczynek, albo szukanie miejscówki.
Jarek jednak pokazał że jest twardym bikerem i ruszyliśmy dalej.
W miarę zbliżania się do granicy z Francją nazwy niemieckich miasteczek czasami brzmiały francuskojęzycznie (np. Tholey, Saarlouis, itp.). To nam dodawało motywacji i pewności że uda się wykręcić zaplanowaną dwusetkę :)

No, niezła fura i w 100% sprawna :) © JPbike

Długi zjazd. Można odpocząć :) © JPbike

Kaiser jest wszędzie :) © JPbike

Przejeżdżając przez Saarlouis i mając już upragnione ponad 200 km na licznikach mój kompan zrobił się bardzo głodny, zatrzymaliśmy się przy małym barze przy wylocie z miasta, przy okazji ucięliśmy pogawędkę z właścicielem.
Spojrzałem na mapę – tam za 350 metrowym wzgórzem z charakterystycznymi masztami jest Francja :)

Zapadł zmrok i ruszamy na ostatni podjazd dnia i do granicy © JPbike

I tak po wjechaniu na szczyt pojawił się płaskowyż oświetlony Księżycem, prosta szosa, a po chwili cel szóstego dnia wyprawy – tablica z napisem „FRANCE”. Udało się !

Nadszedł czas na szukanie miejscówki. Zawróciliśmy, po kilometrze dość szybko znalazło się jedno z najlepszych miejsc, trawiaste pole tuż przy szosie, osłonięte paroma krzakami i drzewami, a z drugiej strony mieliśmy widok na wspomniane wysokie maszty i sam Księżyc.
Po rozbiciu obozowiska pora spać, bo jutro czeka nas poznawanie ojczyzny Tour de France :)

W takiej wieczorno-świetlnej scenerii zakończylismy trip przez Niemcy :) © JPbike

WEILBACH – Hochheim am Main – Mainz – Lerchenberg – Stadecken Elsheim – Wolfsheim – St.Johann – Sprendlingen - Badenheim – Wollstein – Furfeld – Obermoschel – Callbach – Meiserheim – Lauterecken – Glanbrucken – Konken – Selchenbach – Niederkirchen – St.Wendel – Winterbach – Tholey – Thalexweier – Lebach – Saarwellingen – Saarlouis – Felsberg – ITTERSDORF (tuż przy granicy D-F)

Dzień piąty, dzień siódmy.

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 5

Środa, 17 lipca 2013 • dodano: 09.08.2013 | Komentarze 8

Poranek piątego dnia przebiegł spoko, śniadanko, kawa, wrzutka sprzętu do sakw i myk w dalszą drogę. Podczas tegoż etapu czekał nas przejazd przez częściowo znane mi pagórkowate okolice Frankfurtu nad Menem, pięć lat temu rowerowałem tam, podczas pobytu u ciotki i wujka.

Pobudka ! Miejscówka przy ambonie, w zalesionym wzgórzu © JPbike

Szuterek zjazdowy z naszej noclegowni, tam na dole Fulda © JPbike

Podczas powyższego zjazdu, na uskoku przy belce odwadniającej Jarkowi wypięła się z bagażnika sakwa (urwany dolny zaczep), przymusowy postój na poprawę zamocowania i można było jechać dalej.

Szosa w dalszym ciągu pagórkowata. Mi się podobała © JPbike

Po zrobieniu zakupów w najbliższym markecie spotkaliśmy miłego rowerzystę, troszkę gadki i gość spytał czy pomóc w orientacji, nie trzeba bo wszystko na mojej mapie się zgadzało.

Camping w Nieder-Moos, wypełniony do ostatniego miejsca © JPbike

W pewnym momencie Jarek wyraźnie miał dość podjazdów i zapytał mnie „kiedy to się skończy ?” ...
Uff, kompan odżył, gdy tylko zaczęliśmy pokonywać długi zjazd :)

Przejazd przez kolejne ładne niemieckie miasteczka © JPbike

Po jakimś czasie ponownie pokonywaliśmy kolejne pagóry, było troszkę błądzenia na lokalnych drogach, aż w końcu na horyzoncie pojawiło się oczekiwane przeze mnie nieduże i dobrze mi znane pasmo górskie Hoch Taunus.
Jarek od razu zapytał czy będziemy tam wjeżdżać, na najwyższy 879 metrowy szczyt :)

W drodze do Frankfurtu nad Menem. W oddali wspomniane góry © JPbike

Po dokręceniu do Bad Vilbel skierowałem nas na miłą i znaną mi ścieżkę rowerową wzdłuż rzeczki Nidda. Po drodze trzeba było zarządzić postój, Drogbas zgłaszał zmęczenie upałem i podjazdami, brakło możliwości kąpieli. Pojawiły się pierwsze wątpliwości odnośnie powodzenia wyprawy. Cóż, trzeba być twardym, a nie mientkim. Po jakimś czasie udało się ruszyć dalej, zaliczając dwa postoje przy wodopojach. I tak dojechaliśmy do Frankfurtu nad Menem.
Zaproponowałem przejazd przez centrum i starówkę. Jarek nie chciał, doszło nawet do małej sprzeczki na temat zwiedzania, na szczęście zakończonej pogodzeniem.

Przerwa przy sklepie. Picia mam tyle że to prawie cysterna :) © JPbike

Jak już wspominałem - we Frankfurcie nad Menem mieszkają ciotka z wujkiem. Podczas planowania wyprawy był pomysł na nocleg u rodziny, ale akurat wtedy mieli zaplanowane wakacje nad polskim morzem.

Po zakupach jazda dalej. Znów błądzenie w wydostaniu się na właściwą drogę.
Tak się złożyło że moja intuicja skierowała nas na ścieżki rowerowe prowadzące w góry Hoch Taunus, w sumie dobrze, bo wiedziałem gdzie jesteśmy i gdzie jechać dalej :)

Każdy wodopój był dla nas zbawieniem :) © JPbike

Coś dla zawiedzonych brakiem fotek z centrum Frankfurtu nad Menem © JPbike

Panie i panowie, to własnie w tamtych górach zaliczyłem swój debiut maratonowy :) © JPbike

Jeszcze jedno spojrzenie na Hoch Taunus, dla sentymentu :) © JPbike

Wypaśny sklep rowerowy na rogatkach Frankfurtu nad Menem © JPbike

Ponieważ wcześniej ustaliliśmy że tegoż dnia jeszcze za widna zaczniemy szukać miejscówki na rozbicie obozu, by trochę odpocząć i szybciej iść spać, to po przekroczeniu miasteczka Weilbach skręciliśmy na częściowo zalesione pole i po krótkich poszukiwaniach znalazł się wykoszony skrawek ziemi, całkiem przyjemny. Niepowtarzalną atrakcją był widok podchodzących do lądowania na wielkim frankfurckim lotnisku dużych samolotów. Niemal bez przerwy w ciągu jednej minuty można było podziwiać aż kilka sztuk. Fajne wrażenia :)

Tak, co chwila cos tam leciało w stronę pasa do lądowania :) © JPbike

Miny świadczą że dzień był ciężki. Jeszcze tylko obiadokolacja i spać © JPbike

HARMERZ – Giesel – Hosenfeld – Gedern – Ortenberg – Stockheim – Florstadt – Karben – Bad Vilbel – Frankfurt am Main – Eschborn - Schwalbach am Taunus – Liederbach am Taunus - Marxheim – WEILBACH (2 km za miasteczkiem)

Dzień czwarty, dzień szósty.

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 4

Wtorek, 16 lipca 2013 • dodano: 07.08.2013 | Komentarze 8

Nauczeni zbyt późnym ruszaniem tym razem dość wcześnie wstaliśmy, po 6 rano, kawa, skromne śniadanko, pakowanie wszystkiego i myk w dalszą drogę.
Zapowiadał się ciepły letni dzień.
Ani ja, ani Jarek nie spodziewaliśmy się że będzie to jeden z cięższych etapów.
Gór, a raczej pokaźnych pagórów na całej trasie mieliśmy pod dostatkiem.

Miejscówka na skraju pola. Dwa razy obok przejechał traktor, nie robiąc nic z naszej obecności © JPbike

Przerwa na drugie śniadanie w Sommerda © JPbike

Bad Langensalza. Jedno z piękniejszych niemieckich miasteczek © JPbike

Klimatyczna starówka w Bad Langensalza © JPbike

Rondo z japońskimi akcentami © JPbike

Kolejne podjazdy ... Dawaj Drogbas ! © JPbike

W miarę zbliżania się do Eisenach zrobiło się upalnie, przydałaby się kąpiel, a jakiegoś zbiornika wodnego wokół nie było widać ani na mapie, ani w realu. Po podjechaniu na stację paliw wymyśliliśmy że można byłoby się spryskać myjką ciśnieniową, co od razu i z radochą uczyniliśmy :)

Ale frajda !!! Trzeba jakoś radzić w takie upały :) © JPbike

Przerwa w miłym cieniu, przy dużym wiadukcie. Na zdrowie dla wszystkich zaglądających :) © JPbike

Któryś tam dłuższy podjazd. A ten Drogbas porównywał do tego w Karpaczu Górnym © JPbike

Krajobrazik z trasy © JPbike

Nie powiem - ten górski etap mi się podobał :) © JPbike

Przerwa obiadowa. Miejsce ładne, tylko mrówki dawały o sobie znać © JPbike

Ładnie tam. W oddali gigantyczna hałda © JPbike

Przez większość tegoż dnia właśnie tak i podobnie wyglądała nasza trasa © JPbike

Bez komentarza :) © JPbike

Pozostałość po dawnej granicy Niemiec wschodnich i zachodnich © JPbike

Góry góry - jak widać po fotce, biała koszulka z czerwonymi groszkami mi się należy :) © JPbike

W okolicy 160 kilometra Jarka złapał kryzys. Zaproponowałem rozbicie w okolicy, kompan był na tyle twardy i kręcił dalej po pagórach. Pragnął kąpieli, odkryłem nawet potok, ale chaszcze i brudna woda nie zachęcały. W pewnym momencie, już po minięciu rogatek Fuldy zauważyłem mały cmentarz, pomyślałem że jest tam kran i był.
Na wyprawach trzeba jakoś radzić, więc szybkie mycie i jazda dalej, już po zmierzchu po nocnej Fuldzie.

Centrum Fuldy. Podziwiamy nocne fontanny © JPbike

Po wydostaniu się z miasta Jarka ponownie dobijało zmęczenie górskim etapem i czas szukać miejsca na nocleg. Padło na małe zalesione wzgórze, obok ambony. Tym razem miejscówkę znalazł nabierający wprawy na wyprawach sam Drogbas.

KOLLEDA – Sommerda – Straussfurt – Dachwig – Grafentonna – Bad Langensalza – Behringen – Stockhausen – Eisenach (rogatki miasta) – Fortha – Marksuhl – Vacha – Rasdorf – Hunfeld – Fulda – HARMERZ

Profil trasy 4 etapu, najwyższy punkt ma prawie 400 m.n.p.m.


Dzień trzeci, dzień piąty.

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 3

Poniedziałek, 15 lipca 2013 • dodano: 05.08.2013 | Komentarze 6

Tegoż poniedziałkowego dnia pobudka była dość wczesna. Zwijanie namiotu i ekwipunku, doczepienie sakw do bagażnika i szybki myk do Torgau, do najbliższego marketu bo w niedzielę w Niemczech takowe sklepy są zamknięte.
Pogoda w końcu się poprawiła, najfajniejsze jest to że przestało wiać nam w twarze.

Przy torach kolejowych pora na śniadanie, najwazniejszy posiłek © JPbike

Po śniadaniu okazało się że znowu zbyt późno wystartowaliśmy i pewnie nici z dwusetki.
No i niespodziewanie na horyzoncie zaczęły się pojawiać pokaźne pagóry, jak się później okazało – takie miłe dla oka i dla mnie, rasowego górala krajobrazy towarzyszyły nam aż do granicy z Francją.

Przejazd przez ładne niemieckie miasteczko © JPbike

W drodze do Lipska. Zaczynają się pagóry © JPbike

Dworzec kolejowy DB w Lipsku © JPbike

W tymże mieście w sumie nie spodziewałem się takiej ilości rowerów © JPbike

Centrum Lipska. Grali tam w siatkówkę plażową © JPbike

Lipsk, duże spoko miasto, w którym można spotkać sporo charakterystycznych budynków z czasów NRD. Przejechaliśmy przez centrum z krótkim postojem, spory tam ruch, nie brakło drobnego zabłądzenia w wydostaniu się na właściwą drogę, w takich sytuacjach czasem ratowała nas nawigacja w telefonie Jarka.

W Niemczech takich słonecznych elektrowni jest sporo © JPbike

Powoli robi się upalnie. Przerwa przy fontannie w ładnym miasteczku Weissenfels © JPbike

Pora na browarka. Bez takowego napoju nie idzie nam żyć :) © JPbike

Jedziemy dalej, po płaskowyżu. Humor mi dopisuje :) © JPbike

Późnopopołudniowa przerwa obiadowa w okazałym miejscu © JPbike

Zjazd 7%. Tutaj wykręciłem bez rozpędu V-maxa :) © JPbike

Freyburg Unstrut - ładne niemieckie winnice i zamek © JPbike

Postój przy sklepie. Nawet pieski mają swój parking :) © JPbike

Mieliśmy okazję zobaczyć jak budują niemieckie szosy - tutaj twarde podłoże © JPbike

Lubię uciekać siłowo na podjazdach i po tym fotka cyknięta na górze z użyciem zoomu :) © JPbike

Kilometry upływały, powoli zapadał zmrok. Jarek bardzo chciał się wykąpać, dokręciliśmy do widocznego na mapie zbiornika wodnego, który okazał się być brudnym i zarośniętym, wiec jadąc dalej dojechaliśmy już po zmierzchu do miejscowości Kolleda, gdzie po 22-tej Drogbas nie wytrzymał i zdecydował się na kąpiel w … rynkowej fontannie, w której pływała sobie rybka :)
I tak dalej, po przekroczeniu rogatek tegoż miasteczka nastąpiło szukanie miejscówki do spania – padło na skraj pola przy rzeczce. Rozbicie obozu poszło sprawnie i czas spać.

TORGAU – Mockrehna – Eilenburg – Taucha – Leipizg – Markranstadt – Lutzen – Weissenfels - Laucha an der Unstrut – Freyburg Unstrut – Billroda – Ostramondra – KOLLEDA (kilka km za miastem)

Dzień drugi, dzień czwarty

Poznań - Paryż - Amsterdam, dzień 2

Niedziela, 14 lipca 2013 • dodano: 03.08.2013 | Komentarze 5

Jak się jest u Kornelci, Asiczki i Piotrka to wiadomo że czas bardzo miło upływa :)
Tegoż niedzielnego dzionka tak dobrze się spało, pogaduszki i pyszne śniadanie spowodowały że na dalszą trasę wyruszyliśmy ponad godzinę później.

Pamiątkowa fotka w 100% musi być ! © JPbike

Trochę chłodnawo było i znów zmuszeni byliśmy stoczyć walkę z niesprzyjającym w kręceniu na zachód wietrze.
Spodziewałem się że ciężko będzie w takich warunkach trzasnąć dwusetkę z sakwami. Nie myliłem się.

Żegnamy nasz kraj i wkraczamy do Niemiec © JPbike

Pierwszy postój nastąpił w przygranicznym Bad Muskau, w tamtejszym parku z okazałym pałacem, zresztą wcześniej, podczas startowego dnia wyprawy Dookoła Polski miałem okazję zwiedzić tamte okolice.

W parku w Bad Muskau. Dbają tam o wszystko :) © JPbike

Przerwa przy białej ławeczce © JPbike

No i zaczęło się wielkie kręcenie przez całe Niemcy ze wschodu na zachód.
Zarówno w mijanych miasteczkach, jak i poza nimi wszędzie czysto, dbają tam o szczegóły.
A tamtejsze asfalty równe jak stół, no takie że idealnie wycentrowane koła to podstawa :)

Strasznie gładziutko na tych niemieckich szosach :) © JPbike

Popołudniową porą czas na przerwę obiadową, padło na fajną miejscówkę przy wielkim zbiorniku wodnym – Sedlitzer See.
Co jedliśmy – to będzie opisywał mianowany przeze mnie szef kuchni – Drogbas :)

Jak widac - mamy wszystko co potrzeba © JPbike

Po umyciu garów trzeba było pokonać porządny podjazd © JPbike

Po przerwie pomykaliśmy dalej. Mijane krajobrazy nie różniły się zbytnio od tych wielkopolskich.

Nietypowe znaki. Dbają tam o swoich obywateli © JPbike

Las elektrowni wiatrowych - na trasie było ich tysiące © JPbike

Zamek Hartenfels w Torgau © JPbike

Po przekroczeniu Torgau zapadł zmrok i trzeba było się rozglądać za miejscówką na obóz.
Po krótkich poszukiwaniach padło na niefajne miejsce, przy drzewach obok jakiejś fabryki.
Komary nie dawały spokoju, po rozbiciu namiotu i wpakowaniu bagażu do środka czas spać.

ŻARY – Lipniki Łużyckie – Czaple – Łęknica – granica PL/D – Bad Muskau – Spremberg – Sedlitz – Senftenberg – Lauchhammer – Elsterwerda – Bad Liebenwerda – TORGAU (2 km za rogatkami)

Dzień pierwszy, dzień trzeci.

Singltrek pod Smrkem

Czwartek, 13 czerwca 2013 • dodano: 13.06.2013 | Komentarze 10

Dzień drugi urlopiku w górach. Piękna pogoda.
Po śniadaniu głowiłem się przy mapie – może Przełęcz Karkonoska i po czeskich ścieżkach, może Okraj, zjazd tabaczaną i coś tam, może w końcu wybiorę się na Singltrek pod Smrkem – padło na to ostatnie, bo jeszcze tam nie byłem.
Dojazd do Świeradowa furą, a planowałem całość rowerem. W sumie dobrze zrobiłem, bo po przejechaniu blisko 45 km po tamtejszych fajnych i bezustannie krętych singlach trochę się namęczyłem, a w sobotę maraton …
Cóż napisać o wrażeniach – wszystko świetnie zrobione, idealnie ubita nawierzchnia, w roli głównej jest niezliczona ilość zakrętasów, wszystkie single zarówno podjazdowe, jak i zjazdowe mają łagodny profil wznoszenia i opadania – po prostu w sam raz dla każdego i niezależnie od umiejętności technicznych.
W pewnym momencie mnie nawet znudziło to ciągłe pomykanie po przyjemnej nawierzchni i zamiast planowanego przejazdu niemal wszystkiego zrezygnowałem z odcinków położonych po północnej stronie czeskiego miasteczka Nove Mesto pod Smrkem. A może to wina emocji od wczorajszych hardcorowych zjazdów :)
Tak, czy siak – bardziej wolę Rychlebskie scieżki, które są bardziej techniczne.














Przewyższenie – 1257 m

Rychlebskie ścieżki

Niedziela, 5 maja 2013 • dodano: 07.05.2013 | Komentarze 8

Ostatniego dnia naszej górskiej majówki nastąpiła wisienka na torcie, czyli sławne już Rychlebskie ścieżki. Dla mnie to już czwarty wyskok by zażyć prawdziwej frajdy w kolarstwie górskim. W trakcie dojazdu autem do Cernej Vody troszkę popadało i przestało jak tylko zajechaliśmy na miejsce :) Z Mariuszem zdecydowałem że pokonamy je trzykrotnie, a Marek skusił się dwukrotnie.

W porównaniu do zeszłego roku sporo się tam pozmieniało, pojawił się nowy parking, stara chałupa przerobiona na bar i sklep z pamiątkami i akcesoriami, jest nawet darmowa myjka ciśnieniowa. Nie wspomnę już o nowym odcinku zjazdowym o świetnej nazwie "superflow" z fantastycznie wyprofilowanymi zakrętami, hopkami.

Po opadach trochę ciężko się podjeżdżało © JPbike

Techniczna wspinaczka. Fajne kładki :) © JPbike

Podczas podjeżdżania sporo endurowców żeśmy wyprzedzali © JPbike

Na najwyższym punkcie rychlebskich ścieżek. Początek hardcorowego Walesa © JPbike

Wales po deszczu to podwójne hardcore :) © JPbike

Coś nowego - start do superflow ! © JPbike

Frajda wręcz nieziemska :) © JPbike

W takie zakręty można wchodzić bez naciskania klamek :) © JPbike

Końcówka najlepszego odcinka. Zaliczyłem tam nawet uślizg z glebką :) © JPbike

Wypasiony parking dla rasowych MTB :) © JPbike

Klasyczna przerwa na czeskiego browarka © JPbike

Kolejny podjazd. Uwielbiam taki widok :) © JPbike

Na klasycznym odcinku © JPbike

Coś ekstra. Sunę po głazie wielkości wieloryba :) © JPbike

Błotka oczywiście nie zabrakło i po zabawie czas umyć rowerki © JPbike

Na koniec wystarczy dodać że świetnie się tam bawiliśmy przez okrągłe 5 godzin :)


Przewyższenie - 1482 m