Czeskie górskie szosowanie

Czwartek, 2 maja 2024 • dodano: 04.05.2024 | Komentarze 2

Majówka, zatem na te kilka dni wolnego wybrałem się do przyjaciół poznanych na bikestats.pl i mieszkających w pięknym miejscu - u podnóża Gór Opawskich.
Jak zwykle - na początek uderzam z grubej rury, bo dawno mnie nie było w górach (ostatnio we wrześniu), więc obrałem cel - najpierw na szczyt Pradziada (1491m) , z podjazdem najwyższej kategorii HC, a następnie weszło kilka "mniejszych" podjazdów, o długich i szybkich zjazdach nie wspominając.
Całość fajnie się kręciło, chociaż trochę podjazdowej formy mi brakło, jak i wypada napisać że tegoż dnia nieźle wiało, szczególnie boczne podmuchy na polanach spychały mnie na środek jezdni, a na (tłocznym) szczycie Pradziada oczywiście mocno i chłodno (11°C) dmuchało.
I tak w sumie tegoż dnia pykła fajna górska stówka z zacnymi ponad 2km w pionie.


No, nie ma lekko pod górę. Ale co tam, ja lubię podjazdy i już :) © JPbike


W takich klimatach to szoskę da się lubić © JPbike


Fragment właściwego podjazdu na szczyt © JPbike


Pradziad kolejny raz zdobyty © JPbike


Klimatyczny górski las i gładki czeski asfalcik © JPbike


Przejazd przez Rejviz © JPbike


Ostatnia przełęcz zdobyta, pora na długi zjazd i ... PIWO :) © JPbike


Trasa jest na stravie - KLIK.

Norweskie fiordy i góry - dzień 6

Sobota, 15 lipca 2023 • dodano: 27.08.2023 | Komentarze 2

Noc (raczej szaruga, bo ciemności nie było) na pięknej górskiej polance zleciała całkiem spoczko, trochę wiało.
Poranek mieliśmy słoneczny i w takich klimatach przyszło nam  zjeść śniadanie, wypić kawę i zwinąć obozowisko.


Godzina 4:45 - zrobiłem mały obchód bazy © JPbike

Po ruszeniu o 9:43 stopniowo narastało zachmurzenie i tak już z krótkimi słonecznymi przebłyskami zostało do końca szóstego dnia wyprawy - najbardziej górzystego :)


Tędy żeśmy podjeżdżali, czyli mocny początek dnia © JPbike


Ależ sceneria na końcówce podjazdu © JPbike


Chwila postoju na wysokości ponad 1000m © JPbike


Lipcowego śniegu nie brakowało © JPbike


Kompleks narciarski Stryn Sommerski (1060m) © JPbike


Surowe skandynawskie piękno gór © JPbike


Jest pięknie :) © JPbike


Spory odcinek naszej drogi biegł po takim twardym szuterku © JPbike


Na scenicznej drodze nr 63 - jazda zdobyć Geirangerfjord © JPbike


Nad Djupavatnet, górskie jezioro na wysokości 1030m © JPbike


Czas na 15km zjazd z 1030m do... poziomu morza :) © JPbike


Imponująca sceneria ze zjazdu. Ten niebieski punkcik to kompan :) © JPbike


Tam leży Geiranger © JPbike


No i JEST. Zobaczyć TO na własne oczy - duże COŚ :) © JPbike


Tamtą drogą, tzw drabiną będziemy jechać dalej © JPbike

Po zjechaniu do osady Geiranger, w której ruch turystyczny w sezonie jest spory - zwiedzanie mocno ograniczyliśmy do przejazdu jedynie główną drogą.


Ten piękny fiord widziany od dołu © JPbike


Czas na wspinaczkę z poziomu morza na ponad 650m © JPbike

W nogach mieliśmy 65km, a jakiegoś fajnego miejsca na przerwę obiadową brakło, zatem zatrzymaliśmy się przy serpentynie z paskudnym duktem (chaszcze) prowadzącym do lasu i czas się posilić + kawa.
Jarek poinformował mnie że przestało mu się podobać to częste podjeżdżanie typu poziom morza - wysoko - poziom morza - (...). Trudno, co zrobić? zawrócić? innych dróg brak - wokół same strome stoki, a jedyna łatwiejsza (i płatna) opcja to długi rejs promem. Koniec końców udaje nam się ruszyć dalej na zaplanowaną trasę.


Geirangerfjord - faktycznie najpiękniejszy :) © JPbike


Pocztówka znad (tłocznego) punktu widokowego na Geirangerfjord © JPbike


Po zdobyciu szczytu mamy taki spoczko i długi zjazd © JPbike

Po zjechaniu do Eidsdal, postój przy sklepie i przed nami ostatnia na wyprawie przeprawa promowa.


Nudny ten prom - burty tak wysokie że podziwiać można tylko niebo © JPbike


Czas na ostatni podjazd dnia. Tu przy drodze typowe norweskie domy © JPbike


Przejazd wśród plantacji truskawek © JPbike


Podjazd w stronę Trollstigen okazuje się być długim i z łagodnym nachyleniem © JPbike


Jest pięknie (2) :) © JPbike


To już na dużej wysokości, zaczęło popadywać © JPbike

Po przekroczeniu 120km i wjechaniu na wysokość prawie 700m czas szukać miejscówki na rozbicie namiotu. Tym razem jest ciężko - po jednej stronie barierki, krzaczory i potok, a po drugiej skałki i podmokły teren.
Do tego u mnie zaczęło się odzywać lewe kolano - stara kontuzja, byłem na to przygotowany, wioząc w sakwie opaski na kolana.
Koniec końców malutki skrawek terenu tuż przy drodze udaje się znaleźć i rozbijamy swoje namioty. Nie jest łatwo, bo zaczęło padać i wiać. Kompan oczywiście z paskudnej miejscówki, jak i paskudnej pogody jest !#!$%&!!. W końcu nam się udaje, obok zatrzymuje się niemiecki kamper i też zostaje na noc. Deszcz osłabł i (chyba) ustał. Pora spać i już.

TRASA (na stravie)
KLIK do dnia piątego, KLIK do dnia siódmego

Norweskie fiordy i góry - dzień 2

Wtorek, 11 lipca 2023 • dodano: 03.08.2023 | Komentarze 3

Po pobudce kompan mówił że w nocy padało - faktycznie po wyjściu z namiotu mokro wszędzie.
Z racji że nocowaliśmy na terenie strzelnicy myśliwskiej i nikt z gospodarzy nie przyjechał, więc nazajutrz mogliśmy troszkę wysuszyć namioty i zjeść śniadanie z obowiązkową każdego dnia kawą w zadaszonej wiacie przeznaczonej do ćwiczebnego strzelania.
Na dalszą trasę ruszyliśmy o 10:06, pogoda tegoż dnia zrobiła się typowo skandynawska - czyli mieszanka chmur, przelotnych deszczów i z temperaturą na poziomie 15°C (idealna na długie podjazdy).
Tegoż dnia w większości kręciliśmy jedną z najbardziej scenicznych dróg świata - norweską drogą nr 55, którą szczególnie polecamy każdemu, kto pragnie zobaczyć imponujące, piękne i surowe górskie skandynawskie klimaty :)


No to zaczynamy stopniową wspinaczkę © JPbike


Przy norweskich drogach takich mniejszych i większych skałek jest pełno © JPbike


Lekko nie było, ale dla widoczków jakie nas czekają - WARTO :) © JPbike


Chwilunia przerwy na punkcie widokowym Leirdalen © JPbike


Wjeżdżamy w krainę górskich szczytów z chmurami © JPbike


Klimaty na ponad 1000m wysokości © JPbike


Nie brakło spotkania z owcami, nawet ptak załapał się w kadr :) © JPbike


Imponująca sceneria © JPbike


Wysoko, coraz wyżej © JPbike


To się nazywa spełnianie wyprawowych marzeń :) © JPbike


Ależ żeśmy wysoko zajechali, co z tego że chłodno jest :) © JPbike


Najwyższy punkt wyprawy zdobyty © JPbike


Po osiągnięciu szczytu mamy trochę jazdy po takim pięknym i surowym pół-płaskowyżu © JPbike


Za kompanem super atrakcja - lodowiec w Parku Narodowym Jotunheimen © JPbike


Tak, to droga którą jechaliśmy © JPbike


Ciekawi jesteśmy ile śniegu leży tutaj zimową porą :) © JPbike


Jest pięknie :) © JPbike


Czas na ponad 20km zjazd © JPbike


Z takich chwil to tylko korzystać © JPbike


Nasza zjazdowa sceneria © JPbike


Przerwa obiadowa na przydrożnym parkingu © JPbike


Zaczęło padać - byliśmy na to przygotowani :) © JPbike


Po posileniu się jazda dalej w dół, aż do samego fiordu © JPbike


Nasza sceneria zjazdowa z dodatkiem deszczu © JPbike


No i zjechane. Fajnie tak gnać w dół ponad 20km z wysokości 1300m do poziomu morza :) © JPbike


Nad Sognefjordem - najdłuższym fiordem, o długości aż 203km © JPbike

W Skjolden robimy zakupy i jazda boczną drogą wzdłuż wielkiego fiordu. Przestało padać.


Widoczek na Sognefjord © JPbike


W tym tunelu oświetlenia brak - mocne wrażenia gwarantowane :) © JPbike

No i dojechaliśmy do wioski Ornes, w której kończy się droga i dalej trzeba się przeprawić promem - po sprawdzeniu rozkładu kursowania okazuje się że nie zdążyliśmy i najbliższy rejs będzie następnego dnia rano.
Dla nas to nic straconego, ponad stówkę na liczniku mamy i można spoczko szukać miejscówki na obozowisko - po krótkich poszukiwaniach rozbijamy namioty przy dość stromej skarpie nad drogą.


Całkiem fajne obozowisko się trafiło, do tego z widokiem na fiord © JPbike


Dronowy widoczek na Sognefjord - faktycznie jest wielki © JPbike


Dzień był bardzo interesujący i pełen fajnych przeżyć - zatem browarek smakował super :) © JPbike

TRASA (na stravie)
KLIK do dnia pierwszego, KLIK do dnia trzeciego

Wyrypa MTB na Pradziada

Czwartek, 4 maja 2023 • dodano: 05.05.2023 | Komentarze 2

- ten terenowy trip na 1492m górę już jakiś czas temu zaplanowałem
- start o 10:01, piękna wiosenna aura i zmienna temp. od 8°C do 19°C
- spod bazy do granicy PL-CZ fragmentem trasy maratonu Gold Hill
- się zaczęła niezła wspinaczka bocznym asfaltem i terenem do Rejviz
- od Rejviz kurs na południe, przeważnie przez las i to na sporej wysokości
- nawierzchnia jest zmienna, raz stary asfalt, raz górski szuter, raz tłuczeń
- no i nie brakowało niezbyt długiego wypychu po stromym szlaku... pieszym
- chyba źle wyznaczyłem trasę - bo pojawiło się drugie strome podejście
- zatem zmodyfikowałem trasę - cylkotrasą dotarłem na Červenohorské sedlo
- powyższe spowodowało że troszke nieplanowanych km-ów wesżło
- im nabierałem wysokości, tym pojawiało się coraz więcej płatów śniegu
- w końcu dotarłem na szczyt - wysżło 58km i 2110m up - GRUBO :)
- na szczycie Pradziada 12°C, odpoczynek i lot dronem zaliczone
- wyrypa i nadłożenie drogi sporo sił i czasu mi zabrały - więc powrót asfaltowy
- na bardzo szybkim zjeżdzie ze szczytu odczuwalna temp to 8°C
- dalsza jazda powrotna przebiegła znanymi mi czeskimi i fajnymi asfalcikami
- zjazdy oczywiście są dość dugie, no i po drodze 3 wspinaczki zaliczone
- do bazy dotarłem po... 8h i 24min spędzonych na wymagającej trasie
- ależ to była wyrypa, mimo że ciężka, to podobała mi się, no i te piękne widoczki :)


Piękna wiosna. Przekraczam granicę PL-CZ © JPbike


Jest pięknie, tylko kręcić © JPbike


Jak widać - wolę teren © JPbike


Stary czeski asfalcik na sporej wysokości © JPbike


Leśny i słoneczny klimacik w górach © JPbike


Kolejny stary asfalcik i rzeźbienie łydek :) © JPbike


Fragment żółtego szlaku pieszego © JPbike


Tak, tędy jechałem. W oddali cel wyrypy (by dron)  © JPbike


W górnych partiach takie odcinki mają swój klimacik (by dron) © JPbike


Cel wyrypy tuż, tuż © JPbike


Po takim tłuczniu średnio się podjeżdżało © JPbike


Śniegowe ostatki na stoku narciarskim © JPbike


To już dość wysoko i takich śnieżnych przepraw nie brakowało © JPbike


Pradziad kolejny raz zdobyty © JPbike


Dronowy widoczek na wieżę RTV © JPbike


Sielanka w drodze powrotnej © JPbike


Fajne są takie momenty mijane na trasie :) © JPbike

Zjazd ze Śnieżki

Niedziela, 5 września 2021 • dodano: 09.09.2021 | Komentarze 2

- najpierw indywidualnie ze szczytu Śnieżki do Domu Śląskiego
- czas na bufet, jest dość przyjemnie i jakieś 15°C (w słońcu więcej)
- po jakimś czasie czas na zjazd do Karpacza w pilotowanej kolumnie
- tempo zjeżdżania dość wolne, co najwyżej średnie
- często trzeba hamować że... czuć zapach palonych klocków
- było nas ok 300 osób - dla turystów to atrakcja, oklaski i fotki były :)
- po wjechaniu na asfalt w Karpaczu spory ruch, raz natrafiliśmy na korek
- dojechałem do zaparkowanego auta i niestety czas na powrót do Poznania


Tłoczno tam pod Domem Śląskim © JPbike

Pokaż trasę GPS

Rowerem na Śnieżkę

Niedziela, 5 września 2021 • dodano: 09.09.2021 | Komentarze 2

Trzeci start w tym charytatywnym wyścigu, organizowanym przez Rotary Club.

W tym sezonie start do wspinaczki na Śnieżkę zaplanowali już o 9 rano - nie dla mnie, trudno. Pakiet startowy odebrałem wczoraj, ale i tak presja czasowa była - na miejsce dotarłem ciut za późno i ledwo byłem gotów na zaledwie 15 minut przed ruszeniem stawki.
Pogoda w Karpaczu i całych Karkonoszach zafundowała nam niespodziankę - niemal idealne warunki na podjazdowe grzanie z dodatkiem super widoków, czyli słonecznie, okolice 15°C, do tego słaby wiaterek :)
Przed ruszeniem pilotowanej kolumny ucinam pogawędkę z Patrykiem i jazda na miejsce startu - obok Bachusa, czyli tym razem nie będzie przejazdu przez deptak, a od razu wpadamy na główną ulicę.
Jakoś tak wyszło że przyszło mi startować gdzieś z tyłów z prawie 300 osobowego peletonu. Rozgrzewki u mnie brak, myślałem głównie o tym czy uda się poprawić swój najlepszy czas wjazdu sprzed dwóch lat. Jest ciepło, na 2 minuty przed ruszeniem zdejmuję rękawki - od razu lepiej.
No i start. Na początek ze 5 km asfaltowy podjazd główną ulicą ze skrętem w stronę Orlinka, miejscem zaburzenia grawitacji i krótkim zjazdem - podjeżdżało mi się całkiem, całkiem i o dziwo - dość szybko złapałem swój podjazdowy rytm. Bez problemu na tym odcinku powyprzedzałem ze ponad setkę osób i równie szybko znalazłem się w rozciągniętej części stawki, ale i tak swojego punktu odniesienia nie znałem. No i przed Wangiem wjeżdżamy na te sławne, nierówne i dość paskudne bruki prowadzące na sam szczyt. Podjeżdżając tędy, aż do odcinka z krótkim zjazdem do Domu Śląskiego wspina mi się dość ciężko, cosik czuję że w nogach brakuje mocy takiej jaką bym chciał. Mimo tego samopoczucie cały czas mam dobre, „młynka“ (34/50) używam wyłącznie na najstromszych fragmentach, jeszcze do tego stopniowo i z bardzo małą różnicą prędkości udaje mi się wyprzedzić w sumie jakieś kilkanaście rywali - wszyscy mieli na twarzach wolę walki (tak trzymać!). No i mijani turyści dopisują - nie brakowało dopingujących oklasków. Po minięciu Domu Śląskiego czas na decydujący i 2 km atak szczytowy. Za mną brak zagrożenia wyprzedzeniem, a przede mną w zasięgu wzroku kilka osób. Patrzę na licznik, na swój czas - nie jest najlepiej, poprawy czasu chyba nie będzie. Widocznie wspomniany brak lepszego powera daje o sobie znać na tym końcowym podjeździe, ale i tak nie odpuszczam, walczę jak mogę, na ok 500m przed szczytem udaje mi się dojść poprzedzającego rywala - okazuje się że to Szymon Mikler (brat znanego w kolarskim światku Bartka), no i niestety zauważam że nie poprawię czasu, tracę chęci na pociśnięcie paskudnej nawierzchniowo końcówki na całego i w efekcie bez spiny wjeżdżam na metę, kilkanaście sekund za Szymonem. Czas na końcowej kresce miałem o ponad 3 minuty gorszy od osobistego rekordu.
Mimo wszystko dla mnie to był udany i fajny uphill, zajęte miejsca zarówno open, jak i M4 mnie całkiem zadowoliły :)

28/272 - open
11/92 - M4

Strata do zwycięzcy (Paweł Kwiatkowski) - 18:44 min, do M4 (Adam Porada) - 11:16 min


W akcji na tych paskudnych brukach - dawaj pod górę! © JPbike


Finiszuje z dodatkiem oklasków :) © JPbike


Niezależnie od ilości wjazdów na Śnieżkę - dla mnie to ulubione chwile :) © JPbike


Trochę tłoczno i rowerowo na szczycie + widoki © JPbike

Pokaż trasę GPS

Na Pradziada

Poniedziałek, 19 lipca 2021 • dodano: 24.07.2021 | Komentarze 2

- tytułowy wypad na ową 1491 metrową górę - bo lubię zdobywać wysokie szczyty
- dla przypomnienia - byłem tam latem 2012 i próbowałem go zdobyć zimą 2020
- trasę znałem, więc dojazd i powrót troszkę zmodyfikowany (więcej podjazdów)
- od początku do końca fajnie się kręciło wśród górskich widoczków - chce się żyć :)
- na właściwym podjeździe na szczyt niemały ruch kolarzy i rowerzystów
- w górnych partiach spory ruch piechurów, na szczęście asfalt jest szeroki
- po wjechaniu i krótkim odpoczynku zaczęło kropić i popadywać
- na chwilę przestało padać, po czym na dobre się rozpadało, chwilami nieźle lało
- oczywiście stopniowo mokłem, dobrze tylko że temperaturka była spoko (16°C)
- mocne wrażenia zapewnił mi ostatni długi zjazd - ponad 70km/h w mocnym deszczu
- mimo deszczowego powrotu trip po pięknej górskiej trasie był udany - trzeba powtórzyć :)


Las, podjazd, serpentyny - coś dla mnie © JPbike


Karlova Studanka. W takim składzie atakowaliśmy Pradziada - zająłem 2 miejsce © JPbike


Szczyt tuż, tuż © JPbike


Pradziad po raz drugi zdobyty, ale pierwszy raz na szosówce © JPbike


Foto dokumentacja przy wieży i zjeżdżam w dół © JPbike


Deszczowy powrót. Cały zmokłem © JPbike

Pokaż trasę GPS

"Lajtowa" rozgrzewka przed etapówką MTB

Wtorek, 4 sierpnia 2020 • dodano: 05.08.2020 | Komentarze 3

Wakacyjny wyjazd w góry do Falsztyna, połączony ze startem w etapówce - Ochotnica MTB 4 Towers.
Jak zwykle ostro zaczynam - po pobudce i solidnym śniadaniu ruszyłem na „rozgrzewkę“, na najwyższy szczyt Gorców - Turbacz (1310m).
Na trasie było wszystko do relaksu i MTB-owania - miła rowerówka wokół Jeziora Czorsztyńskiego i wzdłuż Dunajca, długi podjazd na szczyt z dodatkiem twardego podłoża, kolein poopadowych, wypychu, kamieni i korzeni, postój przy schronisku, zarówno te szybkie, jak i wymagające techniki zjazdy, no i widoczki dzięki którym chce się żyć i kręcić po górach :)
Pogoda dopisała, idealna kolarsko temperaturka panowała, jedynie nad górami, szczególnie Tatrami wisiało za dużo chmur.


Falsztyn z widokiem na Gorce. Ładnie tam :) © JPbike


Widoczek na Pieniny © JPbike


Zjazd zielonym do Frydmana, trochę tu błotka © JPbike


Na trasie Velo Dunajec wokół Czorsztyńskiego © JPbike


Tu Białka wpada do Jeziora Czorsztyńskiego © JPbike


Ta rowerówka wzdłuż Dunajca - super sprawa :) © JPbike


Pora na długą wspinaczkę od Łopusznej. Swojskie klimaty © JPbike


Widoczek na Tatry, tylko ta masa chmur ... © JPbike


Odpowiedni napój w odpowiednim miejscu :) © JPbike


Schronisko na Turbaczu im. Władysława Orkana © JPbike


Na Hali Długiej pod Turbaczem. Ta mgła dawała fajne uczucie chłodka :) © JPbike


Mgliste klimaty w wysokich partiach © JPbike

W planach miałem więcej terenowego kręcenia, ale ... siły na etapówkę muszą być.
Więc po dotarciu na Przełęcz Knurowską zjechałem krętym asfaltem w dół i myk do noclegowni.


Znów nad Czorsztyńskim. Pogoda się psuje, godzinę po dotarciu do bazy zaczeło padać © JPbike

Pokaż trasę GPS

Mglista wyrypa MTB po Paśmie Policy

Wtorek, 9 czerwca 2020 • dodano: 12.06.2020 | Komentarze 6

- tegoż dnia mojego pobytu w Zawoi czas na gwoźdź programu
- czyli realizuję tytułowy wypad na dość wysokie pasmo górskie
- start o 9:48, pogoda niestety powyżej 950m mglista i mniej niż 15°C
- warunki w górnych partiach - błoto, kamienie, korzenie, kałuże
- ilość spotkanych turystów - kilka sztuk, rowerzystów - jedna bikerka
- widoczków przez mgłę niestety nie miałem - wrócę tam !
- dla mnie to był udany wypad MTB, bo lubię jak jest ciężko
- resztę opowiedzą poniższe foteczki :)


Podjeżdżanie rozpocząłem trasą Babia Góra Trails © JPbike


Na szczycie Mosornego Gronia (1047m). A tam ani żywej duszy... © JPbike


Zaczynamy zabawę (czyt. wyrypę MTB) w wysokich partiach :) © JPbike


Hmm... Chyba ktoś tu zostawił sztywny widelec do 50-calowego koła © JPbike


Ale wymyślili strome podejście żółtym na Cyl Hali Śmietanowej (1298m) © JPbike


Na czerwonym szlaku po grzbiecie. Sporo tu śladów opon MTB © JPbike


Klimat na Policy (1369m). Tam na chwilę się wypogodziło © JPbike


Na Hali Krupowej (1170m) mgła taka że dronem nie polatam :( © JPbike


Mgliste klimaty podczas kamienistego zjazdu © JPbike


Na tej skalnej i mokrej nawierzchni ślisko było, technika MTB się przydała © JPbike


Takie wodne przeprawy to dla mnie frajda :) © JPbike


Ależ pięknie i zielono tam jest (widoczek z drona) © JPbike


Wyrypa dała mi w kość, więc powrót przebiegł asfaltem przez Przełęcz Krowiarki (986m) © JPbike


Pokaż trasę GPS

Zimowy Pradziad (niezdobyty)

Sobota, 8 lutego 2020 • dodano: 10.02.2020 | Komentarze 7

W ten lutowy weekend wybrałem się do przyjaciół poznanych ponad dekadę temu na bikestats.pl :)
Nazajutrz, sobotniego dnia u stóp Gór Opawskich  wita nas przepiękna słoneczna pogoda, do tego ze znikomym wiaterkiem i temperaturką na poziomie zera °C, zatem realizuję swój plan (albo wyzwanie jak kto woli) - pierwszą w życiu próbę zimowego zdobycia wysokiego szczytu na rowerze - czeskiego Pradziada (1491 m.n.p.m).
No i tej zimy jeszcze nie miałem okazji zobaczyć ... śniegu :). Z bazy do granicy polsko - czeskiej miałem ze 3 km i po wjechaniu na wysokość ok 450 m od razu pojawiło się to białe coś co niezwykle rzadko pojawia się u mnie w Wielkopolsce :).
Dalsze kilometry po świetnie odśnieżonych czeskich asfaltach miło zlatywały - raz pod górę, raz w dół, ruch aut mały, by po dotarciu na właściwy podjazd na Pradziada zacząć porządną i parokilometrową wspinaczkę (podjazd o nachyleniu ze 8 - 10%). Po dokręceniu na parking przy stacji narciarskiej oczom moim ukazał się charakterystyczny szczyt z wieżą i niestety dalej nie dało się jechać z powodu słabo ubitej ze 20-30 centymetrowej warstwy śniegu bardziej nadającej się na narty biegowe i pieszą zimową turystykę - oczywiście jakiś kawałek decyduję się iść pieszo (w spd-ach) i będąc przy tym sporą atrakcją dla setki narciarzy i turystów :)
Dotarłem na wysokość 1350 m, do szczytu zabrakło mi ze 3 km spaceru i zarządziłem odwrót. W sumie nie ma powodów do zmartwień - ponoć szczyt raz już zdobyłem - w lecie 2012. Droga powrotna przebiegła po swoich śladach. W wysokich partiach na zjazdach łatwo to nie było - zdarzały się płaty lodowe i trzeba było się skupiać na przyczepności, a szczególnie że ja pomykałem na ... semislickach. Mimo niezdobycia zimowego Pradziada, górski trip uważam za udany.
To nie koniec akcentów rowerowych na ten dzień - późnym popołudniem (może wieczorem) udało mi się reaktywować unieruchomionego od paru lat Flecika należącego do Jahoo81 - zobaczyć radość właścicielki - bezcenne chwile :)


Zaraz po minięciu czeskiej mieściny Zlate Hory pojawił się śnieg :) W tle Biskupia Kopa (890 m) © JPbike


Fajne są te czeskie asfalciki, a szczególnie wśród gór © JPbike


Piękna zimowa i słoneczna sceneria - tylko pomykać :) © JPbike


Musiało tu mocno sypać śniegiem (ok 700 m.n.p.m) © JPbike


Przerwa w zastavkowej budce © JPbike


Właściwy podjazd na Pradziada - odśnieżona nawierzchnia całkiem spoko © JPbike


Dawno nie widziałem takiej pięknej zimy (ok 1200 m.n.p.m, temp -2°C) © JPbike


Jedyny rowerzysta (ja) na stoku narciarskim - rzadki widok :) © JPbike


Dotąd dotarłem. Ten śnieg jest słabo ubity i dalszy spacer z rowerem nie ma sensu. W tle szczyt Pradziada © JPbike


Klimatyczne miasteczko - Karlova Studanka © JPbike


Jak się zdobywa wysokie szczyty to po tym zawsze jest długi zjazd :) © JPbike


No i po dotarciu do Konradowa zima zniknęła, temperatura skoczyła do 8°C © JPbike

Pokaż trasę GPS