Wietrznie i WPN

Środa, 14 września 2011 • dodano: 14.09.2011 | Komentarze 10

Wczoraj ostatnia wizyta u ortopedy. Lekarz chciał tylko zobaczyć czy uniosę do góry prawą rękę, uniosłem bez problemu dwa razy i po czym się uśmiechnął i machnął ręką że wszystko OK :)
No i wypisał że jestem już zdolny do pracy (fizycznej) i okazało się że jeszcze jeden dzień chorobowy mi został, naprawdę ostatni - postanowiłem wykorzystać w jednym celu, czyli po prostu na ostatni mocny trening przed Michałkami.

No i pojechałem na swój teren - WPN.
- straszny czołowo-boczny wicher na dojazdówce
- do lasu przez Wiry i stary wiadukt
- kawałek Greiserówki (podjazd i zjazd)
- singielek nad Jarosławieckim (przydałaby się piła łańcuchowa do całkowitego udrożnienia przejazdu przez kilka powalonych pni)
- singielek w okolicach Pojnik (odwrotnego kierunku nie polecam)
- wzdłuż Góreckiego, Kociołka i podjazd na Osową Górę
- zjazd po polance (znikł widoczny ślad zjazdu i do tego wyboje)
- przejazd przez opuszczoną stację PKP Osowa Góra
- podjazd do Ludwikowa (najcięższy ze wszystkich)
- odpoczynek przy żródełku
- techniczny zjazd z Ludwikowa
- czerwonym przez Skrzynki i wokół Góreckiego (super !)
- singielek w okolicach Pojnik (techniczny !)
- żółtym do Puszczykowa
- szlak nadwarciański
- powrót przez Luboń, znowu koszmarny wmordewind

Ale się dziś ujechałem, kryzysu jednak nie było, na całą i mocno interwałowo-wyboistą trasę ledwo wystarczył jeden bidon z Isostarem. WPN jest o wiele trudniejszy od terenowych Rund Drogbasa.

No i muszę napisać że sobotnie Michałki będą moim ostatnim tegorocznym startem mataronowym, powód jest prosty - trzy i pół miesięczne utrzymywanie się z chorobowej kasy mocno uszczupliło moje oszczędności, tak mocno że teraz nawet nie stać mnie na zakup zgubionej w Międzygórzu pompki.