Na lodowisko w WPN :)

Wtorek, 29 grudnia 2009 • dodano: 29.12.2009 | Komentarze 12

Mija niemal dokładnie rok, od chwili, gdy ostatnio wybrałem się na rowerową wycieczkę z tatanką :)
Ponownie zimową porą, tym razem wybraliśmy się do WPN.
Po dotarciu na umówione miejsce w Luboniu ruszyliśmy wspólnie nadwarciańskim szlakiem, na części ścieżki leżała lodowa nawierzchnia - skutek wczorajszego śniegu z deszczem i nocnych mrózów, nie odstraszyło to nas od dalszego kręcenia, a raczej tańcowania.
Reszta szlaku do końca (do Puszczykowa) była przejezdna.

Oto lodowisko na nadwarciańskim ... oczywiście tędy jechaliśmy :)


Tatanka dzielnie radzi na trudnej nawierzchni


Dalej dotarliśmy do Puszczykowa i zaczęliśmy pokonywać niemal całkowicie oblodzony podjazd w rejon Osowej Góry. Każde średnio mocne zakręcenie korbą powodowało kopyto.
Na górę oczywiście wjechaliśmy, bo skorzystaliśmy z mniej śliskiego pobocza.

Zjazd z Osowej nie był straszny, dało się spokojnie zjechać


Urok zimowego Wielkopolskiego Parku Narodowego :)


Przy skutym lodem Kociołku się zatrzymaliśmy na ciepłą herbatkę, batonika i ... :)


Dalej to jazda pięknym, czerwonym szlakiem wzdłuż Skrzynki i Góreckiego.
Dobrze że ten szlak nie był oblodzony.


Pałac, dyrekcja i muzeum WPN, w czasach wojny rezydencja Artura Greisera. Zimowa pora to najlepszy okres, na podziwianie tejże widoku.


Biker nad brzegiem Góreckiego, które nie było w całości zamarznięte


Tegoż dnia brama pałacu była otwarta i ... wpadliśmy obejrzeć :)


Widok na Wyspę Zamkową z przypałacowego ogrodu


Podziwialiśmy również sikory i ich oryginalne karmniki


Natomiast tuż po wyjechaniu z ogrodzenia pałacu zaliczyłem efektowną, lodową glebę i po upadku sunąłem jakieś 5 metrów :)
Poza tym upadkiem mam na koncie kilka bezupadkowych potknięć, a Anka jak wspominała zaliczyła dwa upadki.

Po wyjechaniu z WPN w Trzebawiu zrezygnowaliśmy z dalszej lodowej jazdy po terenie, nie było sensu jechać dalej z prędkością nie przekraczającą 10 km/h, nie wspominając już o walce z utrzymaniem równowagi.
Więc decyzja była prosta - na nieoblodzony asfalt.
I tak pojechaliśmy przez doskonale mi znane rejony: Trzebaw, Rosnówko, Walerianowo, Rosnowo, Chomęcice, Konarzewo, Dopiewiec, Dopiewo, Fiałkowo (pauza), Więckowice, Lusówko, Lusowo, Sady, Kiekrz (pauza i zapadał zmrok), Strzeszyn, Golęcin, Rusałka i po ciemku, przy ujemnej temperaturze wróciliśmy do swoich domów.

Wycieczka z dodatkiem lodowego treningu była udana - dzięki Anka :)